Στη ζωή μας, δεν είναι πάντα τα πράγματα όπως φαίνονται
Του Αρχιμ. Νεκτάριου Πόκκια, Ηγούμενου Ι. Μονής Θάρρι Ρόδου
Είμαστε πολλές φορές βιαστικοί στο να βγάζουμε εύκολα συμπεράσματα. Εάν κάτι συμβεί στη ζωή μας, το βλέπουμε εκείνη τη στιγμή κοντόφθαλμα και λογικό είναι να μην οδηγούμαστε στο ανάλογο σωστό αποτέλεσμα. Δεν είναι λίγες οι φορές που καλούμαστε να απαντήσουμε στο εξής ερώτημα: Υπάρχει εικονική πραγματικότητα ή πραγματική εικόνα των γεγονότων που συμβαίνουν; Μέσα από την παρακάτω ιστορία θα αποδειχτεί τελικά ότι αλλιώς υφαίνονται τα πράγματα και αλλιώς φαίνονται.
Δύο άνθρωποι του Θεού, άνθρωποι προσευχής και αγάπης, ταξίδευαν και σταμάτησαν για να περάσουν τη νύχτα τους σε ένα σπίτι μιας πλούσιας οικογένειας. Η φιλοξενία δεν ήταν και η καλύτερη. Αντί να τους δώσουν το ωραίο δωμάτιο που είχαν για τους ξένους, τους έδωσαν ένα μικρό μέρος σε ένα υπόγειο χώρο της μεγάλης πολυκατοικίας τους. Καθώς οι άνθρωποι έφτιαχναν τα κρεβάτια τους, ο μεγαλύτερος είδε μία τρύπα στον τοίχο και αμέσως την επισκεύασε. Ο μικρότερος τον ρώτησε γιατί το έκανε αυτό για να πάρει την απάντηση: Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται. Την άλλη μέρα πρωί πρωί ξύπνησαν, ευχαρίστησαν και έφυγαν για την δουλειά τους. Και πάλι όμως τους βρήκε η νύχτα στον δρόμο. Έψαχναν να βρουν και πάλι κάπου να ξεκουραστούν. Τώρα όμως βρήκαν ένα πολύ φτωχικό σπίτι. Ο άνδρας και η γυναίκα ήταν αγρότες και πολύ φιλόξενοι. Αμέσως τους έβαλαν να φάνε, τους έπλυναν τα πόδια, κατά την αρχαία συνήθεια και τους έστρωσαν για να κοιμηθούν. Όταν όμως οι δύο αυτοί άνθρωποι ξύπνησαν το πρωί, είδαν τον άνδρα και τη γυναίκα να κλαίνε. Η μοναδική αγελάδα που είχαν στο χωράφι τους και η οποία τους έβγαζε το γάλα απ’ όπου έπαιρναν κάποια χρήματα, ήταν νεκρή. Ο μικρότερος, τότε, φανερά στενοχωρημένος ρώτησε τον μεγαλύτερο το εξής: Ο πλούσιος άνθρωπος που μείναμε εκεί είχε τα πάντα, αλλά μας έβαλε σε ένα υπόγειο και εσύ τον βοήθησες και έκτισες τον τοίχο που είχε μία τρύπα. Αυτός ο φτωχός άνθρωπος που μας φίλεψε και μας έδειξε τόση αγάπη με την γυναίκα του, γιατί να μη γλιτώσει το κακό; Γιατί δεν τον βοήθησες με την προσευχή σου; Πώς έγινε αυτό; Για ρώτησε τον φύλακα άγγελο να μας πει! Τότε ο άγγελος εμφανίστηκε στον μεγαλύτερο, δίνοντας την εξής εξήγηση: «Όταν μείνατε στο υπόγειο της βίλας, πρόσεξα πως υπήρχε χρυσός αποθηκευμένος σε εκείνη την τρύπα στον τοίχο. Επειδή ο νοικοκύρης ήταν άπληστος, γι’ αυτό σφραγίστηκε ο τοίχος για να μην βρεθεί ο χρυσός. Χθες τη νύχτα, στο σπίτι του φτωχού αγρότη ήλθε ο άγγελος του θανάτου για την γυναίκα του και εγώ τον παρακάλεσα να πάρει την αγελάδα. Τα πράγματα, λοιπόν, δεν είναι πάντα όπως φαίνονται!
Όντως, εάν προσέξουμε στη ζωή μας, θα δούμε πάμπολλες τέτοιες περιπτώσεις. Εμείς ένα γεγονός το αξιολογούμε αμέσως, αυτοστιγμεί, βάζοντας πολλές φορές υποκειμενισμό, θυμό, ίσως και μίσος, ενώ ο Θεός με ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο, επειδή μας αγαπά όλους, κατεργάζεται τρόπους της σωτηρίας μας. Εμείς θέλουμε πάντα να γίνετε το δικό μας, αγνοώντας τους κινδύνους και λέγοντας ψέματα κάθε φορά που λέμε την Κυριακή προσευχή: «Πάτερ ημών…». Αντί να κάνουμε πράξη το «γενηθήτω το θέλημά Σου…» εμείς, αντίθετα, πάντα το δικό μας κάνουμε!
Ας αφήσουμε χώρο να δράσει στη ζωή μας και πάλι ο Χριστός. Ας του δείξουμε περισσότερη εμπιστοσύνη και ας μην Τον θεωρούμε πάντα ως τον αίτιο σε ό,τι κακό συμβαίνει στη ζωή μας, γιατί τελικά τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται…
