Ξέρω τι θα πεις! Μία ακόμη δύσκολη ημέρα τελείωσε! Τα κατάφερες και σήμερα. Ναι, το λέω και εγώ συχνά, αν όχι κάθε βράδυ. Και, αργά ή γρήγορα, προχωράμε και μάς προχωρούν οι ημέρες, σύροντες και συρόμενοι σε ένα αύριο άγνωστο, αβέβαιο, αινιγματικό…!
Όταν όμως αφεθείς στη Θεία Του Πρόνοια, όταν, γράφω, αφεθείς στην εμπιστοσύνη που κομίζει ο λόγος Του, «Εγώ ειμί η Αλήθεια και η Ζωή», τότε, αβίαστα, όλα αλλάζουν και το αύριο κονταίνει, χρωματίζεται, χαμογελά. Όχι γιατί ξέρεις το «ποιόν» του τι μέλλει να σού φέρει εσένα! Όχι! Απλά, έχεις τη βεβαιότητα ότι, βεβαιότητα όμως, ότι πλέον, δεν είσαι μόνος, πλέον συμπορεύεσαι, έχεις αφεθεί στην Αλήθεια!
Συγχώρεσε λοιπόν, πρώτα τον εαυτό σου που δεν αγάπησες όσο και όπως έπρεπε και μετά σπατάλησε αγαπητικά, αλλά με διάκριση, τη συγχωρητικότητά σου απανταχού…!
Μόνο τότε, μέσα στον ωκεανό της συγχωρητικότητας, το αύριο αποκτά χρώμα και εσύ συνείδηση πως ζεις, υπάρχεις και ορθοπράκτως πορεύεσαι…!