Ποιό ήταν το κέρδος μας από την σταύρωση και ανάσταση του Κυρίου μας: η συμφιλίωση! Αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις μας μαζί Του και δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις, ώστε να αναπτύξουμε ανάλογες συνθήκες συνύπαρξης με τα παιδιά Του και περίγυρό μας. Σε εποχή που την χαρακτηρίζει ο πλουραλισμός σε ιδέες, γεγονότα και καταστάσεις, οι αρμονικές σχέσεις Θεού και ανθρώπων και αυτών μεταξύ τους είναι απαραίτητες όσο ποτέ άλλοτε. Έτσι και θα προχωρήσουμε εμπρός σαν πρόσωπα και σαν σύνολα.
Η ανυπακοή των Αδάμ και Εύας (όπως είναι γνωστό) παρέσυρε την αποξένωσή τους με τον Θεό. Η διάρρηξη των σχέσεων τους έφερε την αποδοκιμασία και την εξορία τους από τον Παράδεισο. Το τίμημα της διαταραχής αυτής ήταν επίπονο για τον άνθρωπο. Έψαχνε τον Θεό, Του έδινε διάφορες μορφές και ιδιότητες, κατέφευγε σε ψευδοθεότητες, εμπιστεύονταν απατηλές προσωπικότητες και τριγυρνούσε στην ιστορία χαράσσοντας αράδες απογοήτευσης, γεμίζοντας σελίδες απελπισίας και συμπληρώνοντας τόμους μηδενισμού. Είχε φύγει από την αυλή του Πατέρα, έψαχνε υποκατάστατά Του, απογοητεύονταν οικτρά.
Η φαυλότητα είχε αντικαταστήσει την εντιμότητα. Η ιδιοτέλεια είχε κυριεύσει τον άνθρωπο. Αυτός χωρίς κανένα ηθικό φραγμό σκέπτονταν πάντα και μόνο όσα εξυπηρετούσαν απόλυτα τον εγωισμό του. Η δουλεία, η εκμετάλλευση και η καταρράκωσή του ατόμου είχε φτάσει στο σημείο να μην έχει αξία ως πρόσωπο, αλλά μόνο ως μια ζώσα μηχανή. Θλιβερή η διαπίστωση, διαχρονική η τραγωδία, τρομερά τ’ αποτελέσματα. Η νοσηρή αυτή κατάσταση άλλαξε τελείως και ανυπερθέτως με τη θυσία του Θεανθρώπου. Βρέθηκε το αντίδοτο ώστε να θεραπευτεί η αποξένωση και να επέλθει η συμφιλίωση.
Αύριο ο Απόστολος Παύλος μάς θυμίζει κορυφαία, μοναδική και ανεπανάληπτη κατάκτηση της ανθρωπότητας. Ο πεπερασμένος και ταλαιπωρημένος άνθρωπος διαθέτει πια την άνεση να είναι φίλος με τον Χριστό και γνήσιος οικείος με τον συνάνθρωπο. Πλέον συνυπάρχουμε όχι ως ανταγωνιστές της κοινωνίας, αλλ’ ως συναγωνιστές της Εκκλησίας∙ σωθήκαμε!
Γιατί και πώς υπήρξε η συμφιλίωση που θα θυμηθούμε αύριο; Ο Θεός ως Πατέρας δεν άντεχε να βλέπει το παιδί Του να ασωτεύει καθημερινά, να Τον αναζητά σε διάφορους τόπους και ποικίλους τρόπους, να χάνεται πνευματικά. Είδε τα βάσανα, έκανε την συγκατάβαση, επέστρεψε το παιδί Του στο σπίτι. Πάλεψε Άλλος για εμάς και νίκησε. Από τότε συζητάμε μαζί Του με την προσευχή, Του απευθυνόμαστε στα δύσκολά μας, ελπίζουμε στο έλεος Του. Έχουμε στήριγμα κραταιό, άμεσο και σωτήριο.
Το όλο σχέδιο για τη αποκατάσταση των σχέσεων Πλάστη και πλάσματος πέρασε από τον Γολγοθά, σταμάτησε στον Σταυρό και επισφραγίσθηκε στο κενό Μνημείο. Απ’ εκεί ξεκίνησε η καινή κτίση, περίοδος και ζωή. Στην Εκκλησία Του μας παρέχεται η δυνατότητα να ομονοήσουμε πάντες μεταξύ μας και όλοι με τον Θεό. Τότε η ζωή μας δεν θα είναι μονοπάτι μοναχικό, αλλά δρόμος μοναδικός. Θα είναι η βιωτή μας πανηγύρι και ο χρόνος μας χορός. Μπορεί να υπάρχουν προβλήματα. Με τη χάρη Του θα ξαναβρούμε τον ρυθμό τον σωστό και θα επανέλθουμε στον σωστό βηματισμό. Κάποτε θα έρθει το χειροκρότημα για τις επιδόσεις μας, για τη φιλία μας, την αγάπη μας σε Θεό και ανθρώπους.
του Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομου Χρυσόπουλου για το dogma.gr