Έχουμε όλοι μας καθημερινά πολλούς συμβουλάτορες. Δεν ξέρω όμως ποιοι από αυτούς αποδεικνύονται αληθινοί και ωφέλιμοι με αυτά που πρεσβεύουν. Βέβαια, δεν πρέπει να παραθεωρήσουμε και τον ρόλο που παραπλανητικά σήμερα παίζει η τηλεόραση. Συμβουλεύει επί εικοσιτετραώρου βάσεως, παρουσιάζοντας την εικονική πραγματικότητα της κοινωνίας μας και όχι την πραγματική εικόνα που η Εκκλησία μας αυθεντικά προσπαθεί να διασώσει. Ένας, λοιπόν, ανώνυμος αγιορείτης Γέροντας μάς συμβουλεύει να κάνουμε μία νέα αρχή, μια και βρισκόμαστε στην αρχή ενός νέου εκκλησιαστικού έτους. Μία αρχή πνευματική, αφουγκραζόμενοι τα παρακάτω πνευματικά λόγια:
– Ο αγώνας της ζωής αυτής αποδεικνύεται δυσβάστακτο φορτίο για όσους δεν πιστεύουν στον Θεό. Για εκείνους όμως που εμπιστεύονται την ύπαρξη τους στον Κύριο μας και ελπίζουν και στη δική Του πρόνοια, η παρούσα ζωή γίνεται φορτίον ελαφρόν και ζυγός χρηστός.
– Η ευγενική συμπεριφορά στον πλησίον, ο παρήγορος λόγος μας στον θλιμμένο, η υπεράσπιση του αδικουμένου, η αντίδραση μας στους κακούς λογισμούς, ο αγώνας μας στην προσευχή, η υπομονή, η ευσπλαχνία, η δικαιοσύνη και κάθε άλλη αρετή, αναπαύουν τον Θεό και προσελκύουν στη ψυχή μας την δική Του χάρη, η οποία μας κάνει ικανούς να ξεπερνάμε και τις πλέον ανυπέρβλητες δυσκολίες της ζωής.
– Επιδιώξτε την σωτηρία σας ευαρεστώντας τον Θεό, πρωτίστως, με την αρετή της αγάπης. Αυτό να είναι το μοναδικό σας μέλημα. Το πώς δηλαδή, θα γίνετε πλούσιοι σε αγάπη. Εκείνος που έχει αγάπη, έχει μέσα του τον ίδιο τον Θεό.
– Μην είσθε βλοσυροί και απλησίαστοι. Συμπεριφερθείτε σαν τα άκακα παιδιά και, αν χρειαστεί, βοηθείστε πρόσχαρα τον πλησίον σας. Προσοχή, μην τον προσβάλλετε έστω και με το βλέμμα σας. Να τον αγαπάτε ολόθερμα, γιατί η αξία του είναι ανεκτίμητη. Είναι μέλος του Χριστού. Γι’ αυτόν έχυσε το αίμα Του ο Κύριος.
– Το κακό να το νικάτε με το καλό. Το κακό δεν διορθώνετε ποτέ με το κακό.
– Οι φιλονικίες ταράζουν την ψυχή και μάς αποστερούν την ειρήνη. Σε κάθε φιλόνικο λογισμό αντιπαραθέστε την γλυκύτατη ευχή του Ιησού: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με».
– Παρατηρείτε τον εαυτό σας και θα διαπιστώσετε πως μόνο τότε είσθε αναπαυμένοι με όλα, όταν υπάρχει μέσα σας η υπομονή, η ταπεινοφροσύνη, η υπακοή, η αγάπη.
– Η σωτηρία μας δεν βρίσκεται στην πολυλογία, αλλά στη σιωπή και στην άγρυπνη προσοχή του εαυτού μας.
– Στις στιγμές της απελπισίας να θυμάστε πως δεν σας εγκατέλειψε ο Κύριος, αλλά μάλλον εσείς Τον λησμονήσατε. Τις ώρες της μοναξιάς σας να επικαλείστε ακατάπαυστα το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Και να βιάζετε σ΄ αυτό το έργο τον εαυτό σας, όσο κι αν αυτός δυσφορεί και αντιδρά.
– Σε όλη σας τη ζωή μην ξεχνάτε, πριν από κάθε σας ενέργεια, να ρωτάτε τον εαυτό σας: Αυτό που προτίθεμαι να κάνω μήπως είναι αντίθετο με το θέλημα του Θεού; Μήπως είναι επιζήμιο στη ψυχή μου; Μήπως είναι άδικο για τον αδελφό μου; Αν μετά από μια τέτοια αυστηρή αυτοεξέταση, η συνείδησή σας δεν διαμαρτύρεται, μπορείτε ακίνδυνα να πραγματοποιήσετε την επιθυμία σας. Αν όμως η συνείδηση σάς ελέγχει, συγκρατηθείτε και αποφύγετε την εκτέλεσή της.
– Ταπεινοφροσύνη είναι το να λογαριάζεις τον εαυτό σου ως τον μεγαλύτερο αμαρτωλό, το να μην προσβάλλεις, να μην εξουθενώνεις και να μην κατακρίνεις κανέναν, αλλά να βλέπεις μόνο τις δικές σου αμαρτίες. Ταπεινοφροσύνη είναι το να μην επιζητείς επαίνους, πλούτη, δόξες και τιμές, θεωρώντας εντελώς ανάξιο τον εαυτό σου για κάτι τέτοια.
– Φυλάξτε το στόμα σας από λόγια περιττά και ανώφελα, ασκηθείτε στην προσευχή του Ιησού, εγκρατευθείτε και ο Κύριος θα σας περιβάλλει με το ανεκτίμητο δώρο της αγάπης Του.
Όλες αυτές οι όμορφες πνευματικές συμβουλές ας μας θωρακίσουν και, όσο μπορούμε ο καθένας, ας τις εφαρμόσουμε για να συνδυάσουμε την αρχή της νέας εκκλησιαστικής χρονιάς με την αφετηρία και μιας νέας πνευματικής ζωής, που όλοι μας έχουμε ανάγκη.
Και να μην ξεχνάμε: Πνευματική ζωή δεν υφίσταται εκτός Εκκλησίας, άνευ συνειδητής συμμετοχής μας στη μυστηριακή ζωή, δηλαδή, εκκλησιασμός, Εξομολόγηση, Θεία Κοινωνία κ.ά. Ωσάν να ακούμε ακόμη και τώρα τον Άγιο Κυπριανό, Επίσκοπο Καρθαγένης, ο οποίος, έξοχα και ιδιαίτερα εύστοχα, σημείωνε: «Δε μπορείς να έχεις το Θεό Πατέρα, εάν, πρώτιστα, δεν έχεις την Εκκλησία Μητέρα».