Η αμαρτία είναι η λογική του διαβόλου, κατά τον άγιο Ιουστίνο. Ως διδάσκει η Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία, η αμαρτία δεν είναι φυσική αναγκαιότητα, είναι κατάσταση «παρά φύσιν» στον άνθρωπο.
Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, ουδείς έχει δικαίωμα να χαϊδεύει και να τέρπει τις ψευδαισθήσεις των πιστών, πως δήθεν η αμαρτία είναι αναπόφευκτη και, επομένως, αρκεί η συνύπαρξή μας μαζί της στον πνευματικό αγώνα που καθένας επιδίδεται.
Ως διδάσκει η Ορθόδοξος Εκκλησία, δόγμα στην πράξη είναι το συναξάρι της ημέρας και, ωσαύτως, ο βίος ενός αγίου συμπεριλαμβάνει σε σμίκρυνση ολόκληρο το δόγμα.
Πόσο, αλήθεια, πονάει η ψυχή μου όταν διαβάζω ή ακούω ιερατικές ή θεολογικές προτροπές που, πάντοτε, πιστεύω, ένεκα αγαθών κινήτρων, προτρέπουν τους πιστούς σε πνευματική ανάνηψη άνευ ουσίας και δόγματος!
Φθάσαμε, έτσι, στο έτερο λυπηρό και, ίσως, χείριστο σημείο, να έχουμε όσους χριστιανούς πνιγμένους στην ακατηχησιά, στην πλάνη και πρόληψη, στις δεισιδαιμονίες και παραχαράξεις του ευαγγελικού μηνύματος και ορθόπρακτου τρόπου ζωής.