Από επιστολή του οσίου Παναή του εκ Λύσης
Έχοντας υπ’ όψιν ότι δεν έζησεν ούτε έναν πλάσμα χωρίς δοκιμήν και θλίψιν ούτε υπάρχει τόπος απείραστος και ασκανδάλιστος, όπου και αν είμαστε και όπου και αν πάμε. Τα ασκανδάλιστα στους Ουρανούς. Αν ο Χριστός, ο αναμάρτητος, για τις δικές μας αμαρτίες υπέφερεν τόσα και τόσα και εθυσιάσθη, ημείς για τις δικές μας αμαρτίες αμέτοχοι; Δεν είναι δίκαιον. Νομίμως και δικαίως πρέπει να δεχόμεθα ευχαρίστως κάθε δοκιμασίαν, και να προτιμούμεν να υποφέρουμεν εις τούτην την ζωήν προσωρινά, για να γλυτώσουμεν τα αιώνια που είναι ατελεύτητα.
Τα παθήματα της προσφυγιάς πρέπει να μας γίνουν μαθήματα, να μάθουμεν και να καταλάβουμεν το άστατον του κόσμου τούτου, και ότι «ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν να επιζητούμεν», «εν η ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος». Και για τα οικονομικά και την συντήρησίν μας ο απόστολος Παύλος είπε: «έχοντες διατροφάς και σκεπάσματα αρκείστε των τοιούτων». Δεν έχουν τελείωμαν τα πολλά. Να αγαπήσουμε τον Θεόν, να τηρούμεν τας εντολάς του, να γίνουμεν παιδιά, τέκνα του, και όλα μας τα παρέχει δωρεάν και άφθονα. «Δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός». «Ανατέλλει τον ήλιον επί πονηρούς και αγαθούς, και βρέχει επί δικαίους και αδίκους». Αγαπά τον κόσμο όλο.
«Εν Χριστώ Ιησού ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρρεν και θήλυ, αλλά πάντες ημείς εις εσμέν εν Κυρίω». Αυτώ η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος