Για ν’ αντιμετωπιστούν όλα αυτά, χρειάζεται υπομονή και ταπεινό φρόνημα. Χρειάζεται η εμπιστοσύνη στο Θεό Πατέρα που παρακολουθεί, ξέρει, συμπαρίσταται, συμπορεύεται αδιόρατα και αθόρυβα.
Υπάρχουν, βέβαια, και οι εύκολες μέρες. Αυτές που αρχίζουν με μια εσωτερική ευφορία, χωρίς, ενδεχομένως, να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος. Αυτές που οι γύρω μας αισθάνονται ωραία με μας και το αισθανόμαστε, που έρχονται όλα βολικά και ωραία.
Μη νομίσουμε πως μόνο σε μας συμβαίνουν τα πιο πάνω. Ούτε πως μόνο σε όσους ευρίσκονται μέσα στον κόσμο και παλεύουν για το «προς το ζην». Τα μοναχικά κείμενα μιλούν για τους πειρασμούς όπως και για τη χάρη. Τις δύσκολες, δηλαδή, μέρες που συμβαίνουν δοκιμασίες, πειρασμοί εξωτερικοί όπως και εσωτερικοί, όπου ο μοναχός καλείται να ασκηθεί στην υπομονή, στην προσευχή, στη σιωπή, μέχρι που θα περάσουν. Όπως, και μέρες που έρχεται η χάρη του Θεού και τον παρηγορεί, τον χαροποιεί, τον ζωντανεύει.
Όλοι οι άνθρωποι, ως τέκνα του πρώτου Αδάμ, έχουν τις συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος. Όλοι παλεύουν στις δύσκολες μέρες κι όλοι χαίρονται για τις μέρες που κυριαρχεί η Χάρη.
Ο Χριστός ως άνθρωπος βίωσε κι αυτός τις ώρες της αγωνίας, της εγκατάλειψης από τους κοντινούς του, της απογοήτευσης και της μοναξιάς. Όπως και τις ώρες που ενισχυόταν από την παρουσία του αγγέλου και την αγάπη του ουράνιου Πατέρα Του.
Γνωρίζοντας αυτά δεν απογοητευόμαστε όταν φαίνεται πως κάθε ελπίδα έχει εκπνεύσει, αλλά και δεν υπεραιρόμαστε εγωιστικά όταν όλα γύρω μας λάμπουν. Χρειάζεται να ισορροπούμε και στη λύπη και στη χαρά, να εγκρατευόμαστε και στη δοκιμασία και στη χάρη. Γιατί όλ’ αυτά ετοιμάζουν την ολοκλήρωση του προσώπου μας, τη γνώση του εαυτού μας και των γύρω μας, και τελικά την ετοιμασία μας να δεχτούμε, εν τη εσχάτη ημέρα, από τον ίδιο τον Κύριο, την «λευκήν ψήφον» πάνω στην οποία θα είναι γραμμένο το καινούριο μας όνομα «που δε θα το ξέρει κανένας άλλος εκτός απ’ αυτόν που θα την πάρει», κατά την Αποκάλυψη (2,17).
Με άλλα λόγια, τα πλην και τα συν της ζωής μας έχουν τη σημασία τους, γιατί αυτά γίνονται για τον καθένα τα μέσα που φτιάχνουν την ουσιαστική σχέση με το Χριστό, το αιώνιο Πρόσωπο, που δεν απογοητεύει και δεν εγκαταλείπει, αλλά αφήνοντας τις δυσκολίες και προσφέροντάς μας τις ευλογίες ετοιμάζει τη μεγάλη συνάντησή μας μαζί Του.
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος