Τέτραθλο
Για μια περηφάνια μας μιλά αύριο ο Απόστολος Παύλος. Δεν είναι όμως εφάμαρτη, αντίθετα ακουμπά και την ομολογία. Καύχημά μας είναι το Βάπτισμά μας ως χριστιανοί. Οφείλουμε να γνωρίζουμε υπεύθυνα τα προνόμια αλλά και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη θέση μας αυτή. Να είμαστε σίγουροι και για το εξής: δεν θα ντροπιαστούμε ποτέ επειδή είμαστε παιδιά του Χριστού. Αντίθετα, με την ιδιότητα αυτή εισερχόμαστε καθημερινά στον στίβο της βιοπάλης και καλούμαστε να αγωνισθούμε σε τέσσερα αθλήματα. Μας τα περιγράφει το αυριανό αποστολικό ανάγνωσμα. Το ένα έρχεται μετά το άλλο, προϋποθέτει η μια επιτυχία την άλλη, μέχρι τελικής νίκης.
Οι συνθήκες ζωής, προσωπικής ή κοινωνικής, δεν είναι και οι καλύτερες. Μας φέρουν προβλήματα πολλά και διάφορα. Αναπόφευκτη είναι η θλίψη στην περίπτωση που βλέπουμε ότι οι δυνάμεις μας είναι τόσες, όσες να μη μπορούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση.
Η αντοχή που καλούμαστε να επιστρατεύσουμε θα μας γεννήσει την υπομονή. Όταν την έχουμε θα δούμε τα ζητήματα τους μας ταλανίζουν καλύτερα, δεν θα αγχωθούμε και δε θα παραιτηθούμε, αλλά θα αγωνισθούμε να βρεθεί λύση. Προκειμένου να χάσουμε ότι έχουμε καταφέρει, θα υπομένουμε. Κάθε άλλη συμπεριφορά μας δεν θα αλλάξει την κατάσταση, ίσα – ίσα μπορεί να μας οδηγήσει σε αμαρτία.
Με όπλο την υπομονή θα βρούμε στην πορεία μας την αρετή. Δεν ζητάμε να είμαστε αναίσθητοι, αυτό αγγίζει την αμαρτία. Επειδή όμως προικισθήκαμε από τον Θεό με κρίση οφείλουμε και να τη χρησιμοποιούμε προκειμένου να κατακτήσουμε την αρετή με τις πολλές πτυχές της. Αρετή, εν προκειμένω, είναι η καλοσύνη, η συγχωρητικότητα, η πραότητα. Όταν δείξουμε τις ικανότητες μας στα τρία αυτά θέματα, τότε σίγουρα θα έχουμε δημιουργήσει τις συνθήκες για να προχωρήσουμε στην ελπίδα.
Θα υπάρξουν στην πορεία μας σίγουρα τα προβλήματα, όπως τα κύματα χτυπούν ανελέητα τους βράχους της θάλασσας. Η ταραχή της είναι γνώριμο φαινόμενο. Η ελπίδα ότι θα ηρεμήσει το πέλαγος μας αλλάζει την ψυχολογία, μας παίρνει από την απογοήτευση. Η ήττα μας πλέον θα είναι αποτέλεσμα προσωπικών επιλογών και όχι αντικειμενικών δυσκολιών. Αν θα έχουμε την ελπίδα ζώσα, τότε και θα στηριχθούμε, θα μείνουμε όρθιοι, δεν θα έχουμε καμφθεί, αντίθετα μάλιστα
Οφείλουμε να προπονούμαστε και να διαγωνιζόμαστε στα παραπάνω αγωνίσματα, λίγα αλλά σημαντικά για την πνευματική μας πορεία μέχρι και την τελική και παντοτινή δικαίωσή μας. Με τις επιλογές μας χάνουμε τον χρόνο μας, μη χάσουμε και τη ψυχή μας. Με υπομονή ας δεχθούμε τις θλίψεις, για μη καταποντισθούμε. Κάθε προσπάθεια θα αποβεί σε αρετή, εκείνη που θα μας οδηγήσει στην ελπίδα. Η εντατικοποίηση του τέτραθλου αυτού αγώνα θα μας οδηγήσει στη νίκη την παντοτινή.
Αρχιμ. Χρυσόστομος Χρυσόπουλος,
Θεολόγος-Διδάσκων Παν/μίου Πειραιώς.
