Θέα μέσα από την ομίχλη ή το φως
«Κατέβηκε κάποτε στην πόλη ο Αββάς Μακάριος με τον υποτακτικό του. Στο δρόμο που περπατούσαν, άκουσε ένα μικρό παιδί να λέει στη μητέρα του: Μητέρα, ένας πλούσιος μ’ αγαπά, αλλά εγώ ούτε να τον ακούσω θέλω, κι ένας φτωχός με κατατρέχει κι εγώ τον αγαπώ.
Ο Γέροντας σταμάτησε και παρακολούθησε την παιδική κουβέντα με εξαιρετικό ενδιαφέρον.
– Άκουσες τι είπε ο μικρός; Ρώτησε τον μαθητή του.
– Ναι, αλλά είναι λόγια ανόητα, αποκρίθηκε εκείνος.
– Καθόλου μάλιστα, είπε τότε ο Όσιος. Σκέψου πως ο Κύριός μας, πλούσιος σε έλεος, μας αγαπά κι εμείς τον παρακούμε. Κι ο διάβολος, άμοιρος από κάθε καλό και εχθρός μας άσπονδος, που μας μισεί και θέλει με κάθε τρόπο να μας βλάψει, κι εμείς τον ακολουθούμε και κάνομε όλα του τα θελήματα».
Το πιο πάνω περιστατικό αναφέρεται στο Γεροντικό της Ηγουμένης Θεοδώρας Χαμπάκη, στο κεφάλαιο που επιγράφεται «Ο πνευματικός άνθρωπος και από τα ενάντια ωφελείται».
Η κάθε μέρα είναι η μικρογραφία της ζωής. Το πρωινό μάς παραπέμπει στην αρχή της ζωής και το βράδυ στη δύση της. Η όλη μέρα, από το πρωί μέχρι το βράδυ, σηματοδοτεί τα χρόνια που ζήσαμε και που ζούμε ακόμα. Καταλαβαίνουμε πόσο σημαντική είναι η καθημερινότητά μας, αφού αυτή είναι η ζωή μας. Έτσι, καθετί που συναντούμε, που βλέπουμε ή ακούμε, γίνονται τα μέσα που της δίνουν νόημα ή την κάνουν μίζερη. Γιατί, αλήθεια, δεν είναι τα γεγονότα που καθορίζουν απόλυτα την ομορφιά της, αλλά η στάση μας απέναντί της. Μισό βαρέλι νερό μέσα στην έρημο, για τον αισιόδοξο γίνεται πηγή χαράς κι ελπίδας και για τον απαισιόδοξο μέσο γκρίνιας και απόγνωσης γιατί είδε μισό άδειο
Ο Γιώργος Σεφέρης θα γράψει:
«Όμως αυτά που είδες, είτε μες στην ομίχλη,
είτε μέσα στο φώς, σίγουρα γύρευαν να μιλήσουν.
Πέρασες και δεν τ’ άκουσες ̇Και τώρα μόνο η βουή,
οι άναρθρες φωνές, η φοβερή σύγχυση,
πραγμάτων μισοσυγκινημένων».
Είναι κι οι περιπτώσεις που ζητούμε από το Θεό να μας δείξει τι θα κάνουμε σε συγκεκριμένα προβλήματα. Βρισκόμαστε σε σταυροδρόμι και με ειλικρίνεια αναζητούμε να μας δείξει τον κατάλληλο για μας δρόμο. Ασφαλώς Εκείνος ακούει την καρδιακή προσευχή, αλλά φαίνεται πως δεν απαντά κατά τον τρόπο που εμείς του καθορίζουμε ούτε στο χρόνο που εμείς θεωρούμε κατάλληλο. Είναι σημαντικό να είμαστε έτοιμοι να ακούσομε τη φωνή Του και να δούμε τι μας δείχνει. Ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος έλεγε πως ο Θεός δείχνει μέσω γεγονότων. Τα ανυπέρβλητα εμπόδια είναι η κραυγή Του «μην προχωράς». Η επιμονή, ασφαλώς, θα φέρει την απογοήτευση ή και δυνατόν πειρασμό που, ενδεχομένως, να μην αντέξουμε. Αν πιάσουμε το μήνυμα και ταπεινά υποχωρήσουμε και αναμένουμε, σίγουρα θα έχει η υπόθεσή μας αίσιον τέλος. Ο Θεός μας, ως Θεός ελευθερίας, στέλλει μηνύματα μα ποτέ διαταγές.
Πορευόμενοι μέσα στην αγάπη και την παρουσία Του, ας γίνεται η κάθε μέρα μας μια ωραία έκπληξη, καθώς θα μας αποκαλύπτει την ομορφιά και τη σοφία που κρύβει η ζωή, ακόμα και στα δύσκολα, τα αντίθετα και τα ενάντια.
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Πηγή: Ησυχστήριο Αγίας Τριάδος
