Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ περιγράφεται ἀπό τόν Εὐαγγελιστή Ματθαῖο κατά τρόπο πού δείχνει, προκαταβολικά, τήν πορεία τοῦ Μεσσία μέσα στόν κόσμο. Ὁ νεογέννητος Χριστός μόλις εἰσέρχεται στόν παρόντα κόσμο γνωρίζει τήν καταδίωξη καί ἐχθρότητα ἐκ μέρους τῶν ἀρχόντων. Ἡ ἐχθρότητα αὐτή βρίσκει τόν κύριο ἐκπρόσωπό της στό βασιλιά Ἡρώδη, ἡ θηριωδία τοῦ ὁποίου μᾶς εἶναι γνωστή καί ἀπό τούς ἱστορικούς τῆς ἐποχῆς. Θά μποροῦσε νά πεῖ κανείς ὅτι ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ προανακρούεται ἤδη ἀπό τήν στιγμή τῆς γεννήσεώς Του. Ἡ ὅλη πορεία Του μέσα ἀπό τόν κόσμο θά εἶναι ἕνας σταυρός ἀγάπης καί θυσίας, ἕνας σταυρός, στόν ὁποῖο θά νικηθεῖ ὁριστικά ἡ δαιμονική δύναμη γιά νά λάμψει τό Φῶς τῆς Ἀναστάσεως.
Ὅσο κι’ ἄν φαίνεται ὅτι οἱ κοσμικές σατανικές δυνάμεις κυριαρχοῦν πάνω στήν ἀνθρωπότητα, ἡ ἐπικράτησή τους εἶναι φαινομενική καί προσωρινή γιατί βασικά μέσα στήν ἱστορία πραγματοποιεῖται τό σωτηριολογικό σχέδιο τῆς θείας Οἰκονομίας, τό ὁποῖο κανείς δέν μπορεῖ νά ἀνατρέψει ἤ νά ματαιώσει. Ἡ θηριωδία τοῦ Ἡρώδη πού ἐκδηλώθηκε μέ τήν ἀπάνθρωπη σφαγή τῶν νηπίων στή Βηθλεέμ καί στήν γύρω περιοχή δέν ἦταν δυνατό νά σταματήσει ἤδη ἀπό τήν ἀρχή τό ἔργο τοῦ νεογέννητου Μεσσία, πού βρισκόταν κάτω ἀπό τήν προστατευτική πρόνοια τοῦ Θεοῦ.
Τό ὅτι ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ προστατεύει τό θεῖο Βρέφος ἀπό τήν ἀπειλητική μανία τοῦ κοσμικοῦ ἄρχοντα, τό ὅτι τό καθοδηγεῖ σέ ἀσφαλές μέρος καί τό προειδοποιεῖ τελικά γιά τή δυνατότητα ἐπιστροφῆς στήν πατρίδα Του ἀποτελεῖ ἕνα στοιχεῖο αἰσιοδοξίας γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν κινδύνων τῆς ζωῆς.
Ὁ καθένας μας διαθέτει ἀπό τήν προσωπική του ζωή κάποιο συγκλονιστικό βίωμα πού τό χέρι τοῦ Θεοῦ ἐνήργησε προστατευτικά πάνω του καί τόν ἔσωσε ἀπό κινδύνους και πειρασμούς, εἴτε ὁδηγώντας τά βήματα ἑνός φίλου καί προστάτη πρός βοήθεια, εἴτε φωτίζοντας τόν ἴδιο νά ἐνεργήσει σωστά, εἴτε μέ κάποιον ἄλλο τρόπο. Ἡ μεγαλύτερη δυσπιστία ἤ ὁ τετραγωνικός ὀρθολογισμός συντρίβονται μπροστά στήν ἀκατάλυτη δύναμη τοῦ προσωπικοῦ βιώματος. Τό αἰσιόδοξο μήνυμα εἶναι ὅτι παρά τό φαινομενικό θρίαμβο τοῦ κακοῦ, τοῦ μίσους καί τῆς θηριωδίας μέσα στήν ἱστορία τῶν ἀνθρώπων,τελικά ἐπιβάλλεται ἡ δύναμη τῆς Ἀγάπης καί τῆς Καλοσύνης.
Ὅτι ὁ Θεός γεννιέται ἄνθρωπος μέσα στήν ἱστορία ἀποτελεῖ ἀκριβῶς μία ἀπόδειξη γιά τό στοργικό ἐνδιαφέρον τοῦ Θεοῦ νά λυτρώσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τίς δαιμονικές δυνάμεις τῆς καταστροφῆς καί τοῦ ἀφανισμοῦ.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ