«Και καταξίωσον ημάς, Δέσποτα, μετά παρρησίας,
ακατακρίτως, τολμάν επικαλείσθαι σε τον επουράνιον
Θεόν Πατέρα και λέγειν, Πάτερ ημών …»
Πατέρα! Μια λέξη που σημαίνει σχέση, στοργή, δυναμικότητα, ενδιαφέρον.
Το Θεό, πατέρα! Πώς να το πεις όταν δεν το έχεις νοιώσει; Κι αν το ένοιωσες πώς μπορείς να δεχτείς πως είναι τιμωρός, απρόσιτος δικαστής, ξένος και ψυχρός;
Ο π. Παύλος Εγγλεζάκης γράφει: «Να γίνεις ξανά παιδί, σημαίνει να μάθεις να λες στον Θεό: «Πατέρα». Κανείς δεν θα μπει στη Βασιλεία του Θεού απ’ όσους δεν ένιωσαν από τα βάθη του είναι τους ν’ ανεβαίνει προς τον Θεό η φωνή, «Πατέρα»! Όποιος δεν άκουσε από το Πνεύμα τη μαρτυρία της υιοθεσίας του από τον Πατέρα, ποια θέση θα’ χει στο πατρικό τραπέζι;»
Η Θεία Λειτουργία μάς μαθαίνει να γινόμαστε παιδιά, σ’ όποια ηλικία κι αν είμαστε. Η προσφώνηση «Πατέρα» μάς φέρνει σε κατάσταση αναμονής της βοήθειάς Του, της αγάπης Του, της συνάντησής Του.
Μόνο με την καταδεκτικότητα και τη χάρη Του θα μπορέσουμε να κοινωνήσουμε. Γι’ αυτό το «Πάτερ ημών» είναι η προσευχή που κατά κάποιο τρόπο θα λέγαμε «καλοπιάνει» τον Θεό και μας περιμένει. Είναι η προσευχή που μας δίδαξε να λέμε! Η προσευχή που του αρέσει ν’ ακούει. Η θαυμάσια προσευχή που συμπυκνώνει όλα τα αιτήματα της ψυχής του ανθρώπου.
Απόσπασμα από το βιβλίο ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος – Μετόχι Ι. Μονής Μαχαρά.