«Και ποίησον τον μεν άρτον τούτον τίμιον Σώμα του Χριστού σου. Αμήν. Το δε εν των ποτηρίω τούτω τίμιον Αίμα του Χριστού σου. Αμήν. Μεταβαλών τω Πνεύματί σου τω Αγίω. Αμήν, Αμήν, Αμήν».
«Ο Λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν». Τα λόγια γίνονται έργα, καθώς ο λειτουργός ιερέας προσφέρει τα λόγια τούτα, ζητώντας από το Θεό να μετουσιώσει τον άρτον σε σώμα Χριστού και τον οίνο σε αίμα Χριστού.
Κι όλα μεταβάλλονται με το Πνεύμα το άγιο. Κι όλα επιτελούνται με τον «Πατέρα δι’ Υιού εν Αγίω Πνεύματι». Καμία σύγχυση ή σύγκρουση.
Τώρα βιώνουμε την καρδιά της Λειτουργίας. Εδώ, τώρα, ο Χριστός θυσιάζεται και θυσιάζει.
Θάπρεπε να σιωπήσουμε, όμως το Πνεύμα δεν θα μεταβάλει. Θέλει να καλέσουμε, να παρακαλέσουμε, να διατάξουμε.
Δεν μπορεί να μην γίνει ο άρτος και ο οίνος σε σώμα και αίμα Χριστού. Αρκεί να πει ο ιερέας, ο όποιος κανονικός ιερέας, τα λόγια της επίκλησης.
Τότε όλα γίνονται Φως και Ζωή, όπως και το κενό μνημείο και το υπερώον στην Πεντηκοστή. Γίνονται όλα παρουσία Χριστού.
Απόσπασμα από το βιβλίο ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος – Μετόχι Ι. Μονής Μαχαιρά.