Θεία Λειτουργία: Υπέρ των κεκοιμημένων
Ο χώρος του ναού είναι για τη σύναξη των διασκορπισμένων τέκνων του Πατρός.
Κάποιοι, πολύ πριν από μας, έδωσαν τον κόπο, το υστέρημά τους ίσως, προσέφεραν τον εαυτό τους για μας.
Ο χώρος του ναού είναι για τη σύναξη των διασκορπισμένων τέκνων του Πατρός.
Αναγκαίος ο χώρος για σύναξη. Αναγκαίος ο καθαγιασμός του, διά της μεστής νοημάτων ιερής ακολουθίας των εγκαινίων.
Τώρα είμαστε εμείς, αύριο άλλοι. Όλοι μνημονεύουν τους πριν, τους κτήτορες. Εις αιώνας αιώνων.
Η μνημόνευσή τους δείχνει τη σχέση, τη συνέχεια. Πορευόμαστε μέσω των αιώνων στην αιωνιότητα. Πορευόμαστε μέσω του χώρου του ναού στην αφθαρτοποίηση του σύμπαντος κόσμου.
Δεν έχει σημασία αν δεν ξέρουμε τα ονόματα των κτητόρων του ναού. Κάποιοι δεν τοποθέτησαν πουθενά το όνομά τους όπως και στο παρελθόν οι αγιογράφοι. Δεν νοιάζονταν γι’ αναγνώριση ανθρώπινη, που έχει τα γνωρίσματα της ματαιότητας και της προσωρινότητας. Είχαν αληθινή σεμνότητα και γνήσια ταπείνωση.
Είχαν έγνοια να είναι «η μνήμη τους αιώνια» καθώς ο αιώνιος Κύριος της ζωής και του θανάτου θα τους είχε στη μνήμη Του, κοντά Του. Όντως μακάριοι οι αοίδιμοι κτήτορες. Ευγνώμονη υποχρέωση η τακτική μνημόνευσή τους.
Από το βιβλίο ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίας Τριάδος – Μετόχι Ι. Μονής Μαχαιρά.
