Ξεχωριστή θέση εντός του Ιερού Βήματος κατείχε, σε κάποιους ναούς υπάρχει ακόμη, ο θρόνος του Αρχιερέα, το γνωστό Σύνθρονο.
Ο Αρχιερεύς έστεκε πίσω της Αγίας Τραπέζης, και τον πλαισίωναν οι λοιποί λειτουργοί. Αργότερα, όταν άρχισε να κυριαρχεί η κατασκευή του τέμπλου στους ναούς, ο θρόνος του αρχιερέα περιήλθε σε αχρηστία. Έτσι, μεταφέρθηκε εκτός του Ιερού, στον κυρίως Ναό και τοποθετήθηκε απέναντι ακριβώς από το θρόνο του Αυτοκράτορα. Εκεί παρέμεινε για αρκετά χρόνια. Μετά την Άλωση, όμως, της Κων/λεως, όταν ο θρόνος του Αυτοκράτορα αποσύρθηκε, το Σύνθρονο ταυτίστηκε με τον Δεσποτικό θρόνο, που έως πριν ανήκε στον βυζαντινό αυτοκράτορα. Γι᾿ αυτό ψάλλουμε τον «Δεσπότην και Αρχιερέα…», γιατί πλέον, από την πτώση της Πόλης, ο Επίσκοπος ταυτίστηκε με τον Δεσπότη, συμπληρώνοντας, τρόπον τινά, την εκκλησιαστική και κοσμική, με την έννοια του Εθνάρχη, εξουσία στο πρόσωπό του.