Τι ήταν οι «οφίτες» στα πρώτα χριστιανικά χρόνια
Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου
Οι «οφίτες» ή «οφιανοί», μία από τις πολλές ομάδες του γνωστικισμού, εμφανίστηκαν στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής στα πρώτα χριστιανικά χρόνια κια πήραν τ᾿ όνομά τους από το φίδι, χαρακτηριστικό γνώρισμα της λατρείας τους προς αυτό.
Πρόκειται για πολλές ομάδες με κάποιες κοινές βασικές αρχές ανάμεσά τους, ανάλογα με τον αρχηγό και τις θεωρίες που κάθε ομάδα ακολουθούσε.
Σε ένα γενικότερο, όμως, πλαίσιο, οι «οφίτες» λάτρευαν το φίδι γιατί τού απέδιδαν σωτηριολογική εξουσία, αφού, χάρη σε αυτό, ο άνθρωπος ξεκίνησε να γεύεται τη γνώση, σύμφωνα με την παλαιοδιαθηκική αναφορά.
Μάλιστα, οι οπαδοί αυτής της αίρεσης τελούσαν «Λειτουργικές Συνάξεις», όπου κυρίαρχη θεση είχε το φίδι, με σκοπό να εξευμενίσουν όχι το Θεό των χριστιανών, που ήταν Αγαθός, αλλά τον «όφιν τον αρχαίον» (Αποκ.12, 9 και 3,14), που ήταν ο διάβολος. Έτσι, πολύ σύντομα, η αίρεση των «οφιτών» απέκτησε μυστικιστικό και δαιμονολατρικό χαρακτήρα.
Οι «οφίτες», ως κλάδος του Γνωστικισμού, είχαν κάποιες αδιαπραγμάτευτες δοξασίες, παρμένες από μυθολογικές και αποκρυφιστικές πηγές του Γνωστικισμού. Μεταξύ άλλων, υποστήριζαν την σε απόλυτο βαθμό υπερβατική παρουσία και ύπαρξη του θείου, την «κατά δόκηση», ψεύτικη, δηλαδή, φαινομενική ενανθρώπηση του Λόγου του Θεού στο πρόσωπο του υιού της Μαρίας και την απόρριψη της Παλαιάς Διαθήκης.
