Τί λέει ο κόσμος
Από την αρχή της αυριανής αποστολικής περικοπής ο Θείος Παύλος θίγει ένα θέμα που στους χριστιανούς – ακόμα και στους συνειδητούς- γίνεται πληγή. Η δράση τους, η στάση τους, η θέση τους δεν έχουν αντικειμενικά ή εκκλησιαστικά κριτήρια, αλλά κοσμικά. Για αρκετούς σημασία για να ρυθμίζουν τα της βιωτής τους πρώτιστη έχει το τι λέει ο κόσμος και έπονται άλλες ευκαιρίες (λ.χ. η πίστη τους).
Κριτήριο θέτουν τη γνώμη άσχετων, αδαών, επιπόλαιων. Αν αυτά αφορούν την επικαιρότητα μπορεί και να δείξουμε ανεκτικότητα μέχρι σ΄ένα όριο, αν όμως αφορούν πνευματικά ζητήματα τότε το θέμα αλλάζει τροπή και άπτεται της επικίνδυνης για τη ψυχή μας παραπληροφόρησης.
Δίνουμε σημασία τι ακούγεται για κοινωνικά θέματα από τους γνωστούς, τους γείτονες και τους οικείους ή από την τηλεόραση, τον τύπο, το διαδίκτυο. Είναι πηγές αξιόπιστες; Επειδή προσπαθούμε να φανούμε ότι δεν είμαστε οπισθοδρομικοί, ότι ακούμε το αποδεχόμαστε ασυζητητί, μέχρι όμως που φτάνουμε και στην αμαρτία. Ο κοσμικός λόγος κρύβει αρκετές φορές κατάκριση, εγωπάθεια, σαρκολατρεία. Ποτέ δεν μιλά για αυτογνωσία, ταπείνωση, εγκράτεια. Δεν συμφέρουν σαν αντικείμενα διαλόγου. Τορπιλίζουν τις διανθρώπινες σχέσεις με την παραμικρή ευκαιρία, για να υπάρχει αφορμή για σχολιασμό. Ο μιμητισμός κρύβει παγίδες που όταν δεν τις προσέχουμε πέφτοντας χάνουμε τη ψυχή μας.
Παρόμοια κατάσταση υπάρχει και σε θέματα πνευματικά, θεία λατρείας και εθίμων. Αρκετές φορές κληρικοί βρίσκονται προ απροόπτου όταν πίσω από απόψεις, ιδέες και αποφάσεις πιστών κρύβεται η γνώμη-γνώση κάθε ανίδεου, ή αρκετοί είναι αυτοί που ενεργούν με βάση τι έμαθαν πατροπαράδοτα. Αγνοούν ότι οι κληρικοί, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, διαθέτουν θεολογική μόρφωση ικανή ή θύραδεν παιδεία άριστη. Με τα εφόδια αυτά μπορούν να διακρίνουν τον φετιχισμό από την ορθοπραξία, τον λαϊκισμό από την αλήθεια, την προχειρότητα από τον αποπροσανατολισμό και να διδάσκουν ανάλογα. Γι’ αυτό και όταν λέγουν το σωστό δεν πρέπει να λαμβάνουν την χλεύη, αλλά την επιδοκιμασία. Με υπευθυνότητα πρέπει να αντιδρούμε ενώπιον των θεμάτων που αφορούν τα της ψυχής μας και της συμμετοχής μας στα λειτουργικά δρώμενα. Αν ακούμε πάντα και μόνο τι λέει ό κόσμος και με ένα «συγνώμη» νομίζουμε ότι θα καλύψουμε λάθη, δεν είναι σίγουρο ότι πάντα θα τα καταφέρουμε∙ αρκετά απ’ αυτά δεν δέχονται διόρθωση, αφού η βλάβη που έχουν προξενήσει είναι ισχυρή. Γι’ αυτό πρέπει να ελέγχουμε την γνησιότητα των ακουσμάτων μας ή των αναγνωσμάτων μας. Ο πειρασμός βρίσκει ευκαιρία για να κάνει και εδώ την δουλειά του, μην τον ακολουθήσουμε, μη χάσουμε αντί να κερδίζουμε. Μεταξύ αυτών είναι και οι αιρετικοί.
Πρέπει να διευκρινισθεί ότι, κανένας δεν ζητά από τους χριστιανούς να είναι οι μίζεροι, οι αμίλητοι και οι απόμακροι της κοινωνίας. Τα όσα συμβαίνουν γύρω μας τις περισσότερες φορές μας αφορούν και μας καλούν να λάβουμε θέση, δεν μπορεί να είμαστε οι παθητικοί αποδέκτες των τεκταινόμενων. Εκείνο που πρέπει να προσέξουμε είναι να μη γινόμαστε ένα με την αμαρτία που καλλιεργεί η κοινωνία με ποικίλα μέσα η απ’ όσα μας προτείνουν γνωστοί και φίλοι. Ο υπεύθυνος λόγος εκφράζεται πάντα στην Εκκλησία και μόνο από τους λειτουργούς Της.
Του αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου, θεολόγου-διδάσκοντος Παν/μιου Πειραιώς, για το Δόγμα.gr
