Τιμώντας την Θεοτόκο, την προσωποποίηση της Μητέρας
Δεν υπάρχει ελληνική τοποθεσία και ου μόνον όπου να μην έχει ανεγερθεί χριστιανικός ναός επ’ ονόματί της. Ενθυμείται λοιπόν σήμερον εορτήν της Κοιμήσεώς της άπας ο χριστιανικός κόσμος και δη το ελληνικόν έθνος τας απείρους ευεργεσίας και θαύματα τα οποία του εχάρισεν η Παναγία.
Αρχιμανδρίτης Κων/νος Χαραλαμπόπουλος
Το Κήρυγμα της Κυριακής
γράφει στο Δόγμα,
ο Αρχιμανδρίτης
Κωνσταντίνος Χαραλαμπόπουλος
Εφημέριος Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου
Παλαιού Ψυχικού
«Αυτό το Άγιον Πνεύμα ελθών επεσκίασεν την Παρθένον Μαρίαν και την ηγίασεν δια να δυνηθή να δεχθή εντός αυτής Εκείνον (τον Δημιουργόν του Παντός)» (Μυσταγωγικαί Κατηχήσεις Κυρίλλου Ιεροσολύμων).
Η Μητέρα του Σωτήρος του κόσμου, προσέφερεν εις Αυτόν την ανθρωπίνην φύσιν. Δια της σαρκώσεώς Του εισήλθεν εις την ιδικήν της ανθρωπίνην φύσιν, η οποία προηγουμένως είχεν καθαρισθεί και εξαγνισθεί υπό του Αγίου Πνεύματος.
Κατά τον Γρηγόριον τον Παλαμά η Παναγία είναι το σύνορο της κτιστής και ακτίστης φύσεως και ουδείς δύναται να εγγίση τον θεόν παρά μόνον μέσω αυτής και του εξ αυτής τεχθέντος.
Τίποτε δεν μας δωρίζεται εκ του θεού παρά μόνον μέσω αυτής θαυμάζομεν την ταπεινοφροσύνην της η οποία είναι μνημειώδης εάν και είχεν εντός αυτής τον Λόγον, τον Βασιλέα του κόσμου, εν τούτοις εταπείνωσεν τον εαυτόν της δια να εύρη περισσοτέραν χάριν εκ θεού διότι κατά τον Σειράχ «Όσο μέγας είσαι τόσο ταπείνωνε σεαυτόν και έναντι Κυρίου ευρήσεις χάριν» (Σ. Σειράχ γ΄18).
Το Άγιον Όνομά της προφέρουν επί αιώνας τα ανθρώπινα χείλη εις δυσκόλους ή ευχαρίστους στιγμάς της ζωής των. Και θα εξακολουθούν εις αιώνας αιώνων να ζητούν την χάριν και προστασίαν της.
Είναι η προσωποποίησις της Μητέρας η οποία προστατεύει εκείνας που ηυτήχησαν να έχουν την χάριν της Μητρότητος.
Όλοι σπεύδουν εις την Μεσσίτριαν του κόσμου και αναζητούν δια της θερμής προσευχής την χάριν και το άπειρον έλεός της. Εις αυτήν καταφεύγει ο θλιβόμενος, εις αυτήν προσκολλάται ο ασθενής, όπισθεν αυτής οχυρούται ο πολεμούμενος.
Δεν υπάρχει ελληνική τοποθεσία και ου μόνον όπου να μην έχει ανεγερθεί χριστιανικός ναός επ’ ονόματί της.
Ενθυμείται λοιπόν σήμερον εορτήν της Κοιμήσεώς της άπας ο χριστιανικός κόσμος και δη το ελληνικόν έθνος τας απείρους ευεργεσίας και θαύματα τα οποία του εχάρισεν η Παναγία.
Απορεί ο άνθρωπος πως εις τον υμνολογικόν πλούτον της Εκκλησίας η ποιητική καλάμος συνεταίριαζεν τον θαυμασμόν των ποιητών, δια τον θησαυρόν της σωτηρίας, την πηγήν της αφθαρσίας, τον πύργον της ασφαλείας την θεοτόκον Μαρίαν, την Μαρία των δακρύων όπως έχει αποκαλεσθεί εις μίαν άφθαστον αρμονίαν λόγων και φιλολογικών σχημάτων.
Ο Ντοστογιέφσκυ παρατηρεί ότι «η ευγλωττία της σιωπής της Μαρίας έχει εντονοτάτη εκφραστικότητα και από αυτόν τον καλλιεπή ρητορικόν λόγον. Δεν ωμίλησεν δια τον Λόγον με λόγον, αλλά με Σιωπήν, την σιωπήν της η οποία σωπαίνει τας κραυγάς της απελπισίας των περιφρονημένων και των πονεμένων της γης.»
Ένας απλούς περιηγητής και προσκυνητής της χάριτός της κατά την λιτάνευσιν της Αγίας Εικόνος της εις την νήσον Τήνον, ευστόχως παρετήρησεν ότι «καμμία βασίλισσα του κόσμου, δεν γνώρισε τόση δόξα και τόσο μεγαλείο, όσο η Βασίλισσα των Ουρανών».
Η θεοτόκος Μαρία δια της επιγείας ζωής της διδάσκει ότι όσον ο άνθρωπος προσφέρει τον εαυτόν του εις τον θεόν, όσον καταπολεμεί το ιδικόν του θέλημα δια να πραγματοποιηθή το θέλημα του θεού Πατρός, όσον νεκρώνει την φυλαυτίαν του δια να ευρεθή εντός του ο θεός, συνεργεί εις την προσωπικήν του θέωσιν, η οποία πραγματοποιείται εντός του Σώματος του Χριστού, την Εκκλησία δια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος.
Σεμνοπρεπής αλλά δια της προσηκούσης μεγαλοπρεπείας άπαξ ο ορθόδοξος χριστιανικός κόσμος σήμερον μετά των Αγγέλων και Αγίων συνεορτάζει.
Από την Τραπεζούντα του Πόντου όπου σήμερον κτυπά η καρδία της Ορθοδοξίας με την θείαν Λειτουργίαν που τελεί ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος και που ανασύρει εις τα συνειδήσεις των απανταχού ορθοδόξων μνήμες αιώνων, έως της τελευταίας εσχατιάς ενός ταπεινού εξωκκλησίου εις μίαν μικράν νήσον ή χωρίον, η εορτή της Κοιμήσεως της θεοτόκου προσλαμβάνει χαρακτήρα ορθόδοξα οικουμενικόν και συνεγείρει εις τα άνω το θρησκευτικόν συναίσθημα του ευσεβούς ελληνικού Γένους και έθνους.
Κεχαριτωμένη θεοτόκε, εκ της αφθόνου εκείνης ηλιοβολίας του θείου φωτός Σου πέμψον και εις ημάς του αναξίους δούλους σου, μίαν μακαρίαν ακτίνα όπου να αποτελέση φως εις τον εσκοτισμένον μας νουν δια να εμπεριπατήσωμεν με επιμέλειαν την οδόν των θείων δικαιωμάτων και να αξιωθώμεν να ίδωμεν εις την Άνω Ιερουσαλήμ την μακαρίαν μορφήν Σου, την προσκυνητήν επί της γης, συν τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι»
ΓΕΝΟΙΤΟ – ΑΜΗΝ.
