Το αίμα του κυρίου καθίσταται και ιδικό μας αίμα
Το θεόπνευστον σημερινόν αποστολικόν ανάγνωσμα διεισδύει εις τον πυρήνα της λατρευτικής ζωής του Ισραήλ, την εορτήν του Εξιλασμού, ερμηνεύει μυστικάς εικόνας και συμβολισμούς αινιγματικούς, φανερώνοντας τας απεριορίστους διαστάσεις της θυσίας του Αρχιερέως Ιησού Χριστού.
Αρχιμανδρίτης Κων/νος Χαραλαμπόπουλος
Το θεόπνευστον σημερινόν αποστολικόν ανάγνωσμα διεισδύει εις τον πυρήνα της λατρευτικής ζωής του Ισραήλ, την εορτήν του Εξιλασμού, ερμηνεύει μυστικάς εικόνας και συμβολισμούς αινιγματικούς, φανερώνοντας τας απεριορίστους διαστάσεις της θυσίας του Αρχιερέως Ιησού Χριστού.
Σκοπός της εορτής του Εξιλασμού, ήταν η δικαίωσις το λαού εκ των ενοχών και παραβάσεως του Νόμου και ο καθαρισμός εκ των μολυσμών της αμαρτίας. Η θυσία αυτή της εορτής του Ισραήλ δεν ημπορούσε να εξαλείψη την ενοχήν της αμαρτίας από την ψυχήν, ήτο ανίσχυρος δια την κάθαρσιν της ψυχής. Προσέφερε μόνον «σαρκός καθαρότητα», σωματικόν αγνισμόν, ώστε ο λαός να προσέρχεται ενώπιον του Θεού δια να λατρεύση άνευ φόβου ότι θα υποστή τιμωρίαν. Καλλιεργούσε την συναίσθησιν της αμαρτωλότητος του λαού ήτο μία «ανάμνησις αμαρτιών κατ’ ενιαυτόν» (Εβρ. Ι, 3).
Εις την συνείδησιν του Ισραήλ υπήρχε μία επιτακτική ανάγκη ανευρέσεως θυσίας, η οποία θα ημπορούσε να εξαλείψη την αμαρτίαν. Η θυσία του Εξιλασμού προεικόνιζεν λοιπόν, αλλά και ωδηγούσε εις την θυσίαν του Κυρίου. Εκ του αίματος «τράγων και μόσχων» η θυσία έφθασεν εις το Αίμα του Αγίου των Αγίων.
Η ατίμητος θυσία του Ναζωραίου εξαλείφει την αμαρτίαν. Υπήρξεν εκουσία θυσία αναμαρτήτου ανθρώπου, ο οποίος ταυτοχρόνως είναι θεός τέλειος και τέλειος άνθρωπος. Θεάνθρωπος! Η θυσία του αιώνιος, διότι δι’ αυτής «εισήλθεν εφάπαξ εις τα Άγια, αιωνίαν λύτρωσιν ευράμενος» ως Αρχιερεύς μέγας και αιώνιος «κατά την τάξιν Μελχισεδέκ» εθυσίασεν τον εαυτόν Του υπέρ ημών.
Οι μετέχοντες της Αγίας θυσίας Του, προσέρχονται πρώτον εις το Ιερόν Μυστήριον της εξομολογήσεως και «μετά φόβου θεού, πίστεως και αγάπης» κοινωνούν το Άγιον Σώμα και το Τίμιον Αίμα εις ο Μέγα Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας. «Εξηγόρασας ημάς εκ της κατάρας του Νόμου τω τιμίω Σου αίματι», ψάλλει η Αγία ημών Εκκλησία. Ο δε Μέγας Πατήρ Γρηγόριος ο Παλαμάς επεξηγών λέγει «Το αίμα εκείνο το δεσποτικόν χυθήναι, σπεύσας, το μη μόνον ανεύθυνον, αλλά και θεϊκήν δύναμιν πλουτούν ουκ επλουτίσθη υπ’ αυτού, αλλά ισχυρώς εδέθη παραδειγματισθείς εν τω Σταυρώ του Χριστού». Το αίμα του κυρίου καθίσταται και ιδικό μας αίμα, γράφει ο Άγιος Συμεών «και μιγέν το αίμα μου τω αίματί Σου, ηνώθην οίδα και τη θεότητί Σου». Το λύτρον του αίματος του Κυρίου εδόθη και δίδεται εις ημάς μέσω του θεοτάτου Μυστηρίου της Θ. Ευχαριστίας. Η δωρεά του Κυρίου είναι μεγίστη. «Ω του μεγέθους των μυστηρίων» καταπλήσσεται ο Καβάσιλας.
Η θεία κοινωνία δεν είναι σύμβολον του Χριστού. Είναι ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος θυσιαζόμενος καταφλέγει τα εγκλήματα της αμαρτίας που υπάρχουν εις την ιδικήν μας σάρκα και ψυχήν. Η φθαρτή ανθρώπινος φύσις θεούται. «Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον (Ιω. 6, 54). Μέγα το μυστήριον της φιλανθρωπίας του Θεού. Η λύτρωσίς μας δια του Μυστηρίου της Θ. Ευχαριστίας είναι αληθής, διότι ευρίσκεται εντός του αληθινού Θεού. Είναι αιωνία, διότι έχει εδραιωθεί εις τον αιώνιον Θεόν.
Ο λαός του Ισραήλ ευρίσκετο εν μέσω πνευματικής αγνοίας. Τα άγια των αγίων ήταν σκιώδης εικών του τωρινού καιρού της Εκκλησίας «τούτου του νυν ενεστώτος» γράφει ο Χρυσόστομος. Η λατρεία των, σύμβολα και διατάξεις εκ της ελεύσεως του θείου λυτρωτού, ο οποίος είναι η πραγματικότης των τύπων.
Αδελφοί μου ας προσέλθωμεν εις το Ποτήριον της ζωής, τον ίδιον τον Θεάνθρωπον Ιησού εν κατανύξει καρδίας, λέγοντες έκαστος εξ ημών «Του δείπνου Σου του Μυστικού σήμερον Υιέ Θεού κοινωνών με παράλαβε….» Έχομεν την απολύτρωσιν δια του αίματος αυτού». (Εφ. 1, 7).
