«Το Ευαγγέλιον… ουκ έστι κατά άνθρωπον»
«Το ευαγγέλιον το ευαγγελισθέν
υπ’ εμού… ουκ έστι κατά άνθρωπον…
αλλά δι’ αποκαλύψεως Ιησού Χριστού»
Βιβλία πάμπολλα γράφτηκαν και γράφονται. Κυκλοφορούν άλλα για πολύ καιρό και άλλα για λίγο, για να ταφούν έπειτα στις βιβλιοθήκες. Ένα μόνο βιβλίο δεν λησμονείται και δεν παραμερίζεται· και μολονότι γράφτηκε πριν δύο χιλιάδες χρόνια, είναι πάντοτε νέο και έχει την μεγαλύτερη κυκλοφορία. Είναι το Ευαγγέλιο, το αληθινά αιώνιο βιβλίο. Και ποιος είναι ο λόγος; Μας τον εξηγεί σήμερα ο Παύλος: είναι η θεϊκή προέλευση του Ευαγγελίου.
«Το Ευαγγέλιον… ουκ έστι κατά άνθρωπον». Δεν είναι ανθρωπίνης προελεύσεως βιβλίο. Γράφτηκε μεν από ανθρώπους, αλλά «δι’ αποκαλύψεως Ιησού Χριστού». Τις αλήθειες που περιέχονται σ’ αυτό δεν τις επινόησαν οι άνθρωποι, αλλά τις απεκάλυψε ο Θεός στους ανθρώπους. Πράγματι· το Ευαγγέλιο γράφτηκε από τους αποστόλους, οι οποίοι ήταν απλοϊκοί και σχεδόν αγράμματοι ψαράδες· οι αλήθειες του Ευαγγελίου όμως είναι υψηλές και βαθιές· ήταν αδύνατο να τις επινοήσουν οι ψαράδες. Κάποιος άλλος τις απεκάλυψε σ’ αυτούς: ο Ιησούς Χριστός, ο ενανθρωπήσας Υιός του Θεού. Αυτός τους κάλεσε κοντά του· τους δίδαξε επί τρία χρόνια· τους απεκάλυψε «μυστήρια» τα οποία απέκρυψε «από σοφών και συνετών» (Ματθ. 11:25)· τους μετέδωσε «ρήματα ζωής αιωνίου» (Ιω. 6:68)· φώτισε τον νου τους με το Άγιο Πνεύμα, ώστε να κατανοήσουν και να καταγράψουν τις αλήθειες αυτές. Η απλοϊκότητα λοιπόν των συγγραφέων του Ευαγγελίου αποδεικνύει την θεία του προέλευση.
Αλλά ο Παύλος δεν ήταν αγράμματος· ήταν επαρκώς μορφωμένος. Να όμως που κι αυτός βεβαιώνει: «ουδέ γαρ εγώ παρά ανθρώπου παρέλαβον αυτό ούτε εδιδάχθην, αλλά δι’ αποκαλύψεως Ιησού Χριστού». Και υπενθυμίζει τον τρόπο της κλήσεώς του και τα πρώτα χρόνια της χριστιανικής του ζωής, για να μας πείσει ότι δεν παρέλαβε το Ευαγγέλιο από ανθρώπους. Όταν συναντήθηκε με τους αποστόλους, τον Πέτρο και τον Ιάκωβο, ήταν ήδη Χριστιανός, είχαν δε περάσει τρία έτη από την κλήση του, κατά τα οποία έλαβε ουράνιες αποκαλύψεις, «ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι» (Β’ Κορ. 12:4). Και ο τρόπος λοιπόν της κλήσεως του Παύλου την θεία προέλευση του Ευαγγελίου μαρτυρεί.
Αλλά και η μεταβολή που έφερε το Ευαγγέλιο στον Παύλο, το ίδιο μαρτυρεί. Ήταν διώκτης του Χριστιανισμού· διώκτης εκ πεποιθήσεως. «Προέκοπτον εν τω Ιουδαϊσμώ… περισσοτέρως ζηλωτής υπάρχων των πατρικών μου παραδόσεων». Κανένας ανθρώπινος λόγος, κανένα επιχείρημα δεν ήταν δυνατόν να πείσει τον Παύλο ότι είχε άδικο, να τον αποσπάσει από τις ιουδαϊκές παραδόσεις και να τον κάνει οπαδό και απόστολο εκείνου, τον οποίο καταδίωκε. Μόνο το Ευαγγέλιο είχε την δύναμη αυτή. Γι’ αυτό και ο Παύλος αργότερα λέει ότι «το Ευαγγέλιον του Χριστού δύναμις Θεού εστιν εις σωτηρίαν παντί τω πιστεύοντι» (Ρωμ. 1:16). Και δεν μετέβαλε μόνο τον Παύλο το Ευαγγέλιο. Κατέκτησε και ανακαίνισε εκατομμύρια ψυχές. Απάλλαξε τους ανθρώπους από την πλάνη· μετέβαλε αμαρτωλούς σε αγίους, απανθρώπους σε φιλανθρώπους, αστόργους σε φιλοστόργους, οργίλους και θυμώδεις σε πράους και ειρηνικούς. Καμιά ανθρώπινη διδασκαλία και φιλοσοφία δεν πέτυχε τέτοια μεταβολή· επηρέασαν μερικές εκατοντάδες ή το πολύ χιλιάδες ανθρώπων· το Ευαγγέλιο όμως επηρέασε και μετέβαλε εκατομμύρια ανθρώπων· επηρέασε ακόμη κι εκείνους που δεν το δέχθηκαν και δεν υποτάχθηκαν σ’ αυτό. Δεν είναι αυτό απόδειξη της θείας προελεύσεώς του;
«Το Ευαγγέλιον» λοιπόν «ουκ έστι κατά άνθρωπον»· είναι αποκάλυψη Ιησού Χριστού. Πρέπει να ευλογούμε τον Θεό διότι «ευδόκησεν… αποκαλύψαι τον Υιόν αυτού εν ημίν». Πρέπει να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στο Ευαγγέλιο· να το δεχόμαστε όχι ως «εντάλματα ανθρώπων» (Μαρκ. 7:7), αλλά ως λόγο Θεού· προπαντός δε να υποτασσόμαστε στο Ευαγγέλιο και να εκτελούμε πρόθυμα όσα δι’ αυτού μας παραγγέλλει ο Θεός. Τότε θα αισθανθούμε κι εμείς την δύναμή του, την ζωογόνο και ανακαινιστική, και θα ομολογούμε μαζί με τον Παύλο ότι ««το Ευαγγέλιον ουκ έστι κατά άνθρωπον… αλλά δι’ αποκαλύψεως Ιησού Χριστού».
Από το βιβλίο: Πρωτοπρεσβ. Κωνσταντίνου Παπαγιάννη (†), ΟΜΙΛΙΕΣ ΣΤΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ. Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 2024, σελ. 211.
