Την πλήρη υποστήριξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου εξέφρασε ι Ι. Σύνοδος του Φαναρίου στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και στον ίδιο τον Προκαθήμενό του, τον Πατριάρχη κ. Θεόδωρο, σύμφωνα με την Ανακοίνωση, της από 11ης Ιανουαρίου 2023, όπου μεταξύ άλλων, η Σύνοδος του Φαναρίου, υπό την προεδρεία του κ. Βαρθολομαίου, τόνισε: «Τό Ἱερόν Σῶμα ἐπληροφορήθη ἐν συνοχῇ καρδίας καί θλίψει τάς διά τῶν Γραμμάτων τοῦ Μακ. Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας καί πάσης Ἀφρικῆς κ. Θεοδώρου ἀνακοινωθείσας ἱεροκανονικάς ἀποφάσεις τῆς κατ᾿ Αὐτόν Ἐκκλησίας ὡς πρός τήν εἰσπήδησιν τῆς Ἐκκλησίας Ρωσσίας εἰς τήν δικαιοδοσίαν αὐτῆς, ἅς ἀποδεχομένη, στηρίζει κατά πάντα τό Παλαίφατον τοῦτο Πατριαρχεῖον εἰς τόν δίκαιον ἀγῶνα του ὑπέρ τῆς κανονικῆς τάξεως».
Είχε προηγηθεί επιστολή του κ. Θεοδώρου προς το Φανάρι, με την οποία ενημέρωνε το Οικουμενικό Πατριαρχείο για όσα αντικανονικά επιτελεί η Μόσχα στην πατριαρχική δικαοδοσία της Αλεξάνδρειας και όλης της Αφρικής.
Είναι αλήθεια ότι το ρωσικό Πατριαρχείο βρίσκεται πλέον στο περιθώριο των διεθνών εκκλησιαστικών εξελίξεων και δη των Βαλκανίων. Η εκλογή δε του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Γεωργίου, ενός ιεράρχου που ποτέ δεν έκρυψε τη φιλοπατριαρχική τοποθέτησή του προς το Φανάρι, στην ουσία, αποδυνάμωσε και την τελευταία ελπίδα του Μόσχας Κυρίλλου να έχει λόγο και να παρεμβαίνει περιστασιακά στη μεγαλόνησο και στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.
Ο Μόσχας Κύριλλος, βλέποντας να χάνει απο καιρό Αλεξάνδρεια, Αθήνα και Κύπρο, Εκκλησίες που εξ αρχής συντάχθηκαν με το Φανάρι αναφορικά με το ζήτημα της Εκκλησίας της Ουκρανίας, έχει στρέψει την προσοχή του στην Εκκλησία των Σκοπίων και, μέσω Σερβίας και Βουλγαρίας, ασκεί κάθε δυνατή επιρροή ώστε να απομακρύνει την πιθανότητα να καταστεί ένας απλός θεατής των εκκλησιαστικών εξελίξεων, που θα ασκεί και θα ενορχηστρώνει το Φανάρι.
Σύμφωνα δε με πληροφορίες, δεν είναι λίγοι αυτοί στην αυλή του ρωσικού Πατριαρχείου που, και με αφορμή τη γενικότερη διεθνή κατακραυγή προς τον Κύριλλο για τους χειρισμούς του στον πόλεμο της Ουκρανίας, έχουν ξεκινήσει να διαρρέουν σενάρια διαδοχής του Κύριλλου προκειμένου, όπως υποστηρίζουν, η Εκκλησία της Ρωσίας να ανακτήσει και πάλι το χαμένο έδαφος που απώλεσε στις διεθνείς εκκλησιαστικές εξελίξεις.
Την ίδια ώρα, το Φανάρι φρόνιμα και συνετά, κρατά στάση αναμονής, καθώς στην Κύπρο το αποτέλεσμα ήταν το καλύτερο δυνατό που θα μπορούσε να προέλθει με την εκλογή του νυν Αρχιεπισκόπου Γεωργίου και, ομολογουμένως, η σχέση του με την Αθήνα, αφήνιοντας στο παρελθόν περιόδους όξυνσης και ψυχρότητας, έχει αποκατασταθεί πλήρως.
Είναι δε βέβαια, ότι όσο η Ρωσία «παρελαύνει» οικονομικώς και αντικανονικώς στην αφρικανική γη τόσο περισσότερο θα αυτοπεριορίζεται, θα αποσύρεται στο περιθώριο του εκκλησιαστικού «γίγνεσθε» και θα κατορθώνει όλο και περισσότερο να στρέψει τη διεθνή γνώμη, εκκλησιαστική και εθνική, ενάντιά της.