Το μέγα μυστήριο της Ενανθρωπήσεως
Γεννιέται το ερώτημα όμως πως θα απαντήσουμε στην εύλεση του χριστού μας; Μόνο με χριστουγεννιάτικα στολίδια και δεντράκια; με πολλά δώρα και παιχνίδια; με πολύ φαγητό και ποτό; με ρεβεγιόν σε κάθε λογής κέντρων; Πολλές φορές οι γιορτές περνούν και ύστερα έρχεται ένα κενό μέσα μας γιατί όμως;
Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Ζαχαράκης
Φτάνουμε και φέτος στο μέγα μυστήριο Της Γεννήσεως και ενανθρωπήσεως Του Χριστού μας!!
Χριστός γεννάται, για ν’ αποκαταστήσει τον πεσόντα άνθρωπον……Χριστός γεννάται, δοξάσατε. Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε. Χριστός επί Γης, υψώθητε.
Με αυτούς του θεσπέσιους ύμνους έρχεται να μας απαντήσει η γέννηση Του Χριστού μας. Να μας αναγεννήση και εμψυχώση μέσα στην δύσκολη ώρα που ζούμε.
Πάντοτε από μικρό παιδί οι εορτές αυτές ήταν οι αγαπημένες μου, διότι κυριαρχεί σε αυτές τις γιορτές η χαρά, η ελπίδα, η ζωή, η δόξα, η ζεστασιά του Χριστού μας!!
Η ζεστασιά του Χριστού θερμαίνει με τη Θεία χάρη και δόξα τις καρδιές των ανθρώπων ώστε οι άνθρωποι να γίνονται πρόσωπα και όχι μάζα, πρόσωπα φωτεινά και θεοποιημένα.
Γεννιέται το ερώτημα όμως πως θα απαντήσουμε στην εύλεση του χριστού μας;
Μόνο με χριστουγεννιάτικα στολίδια και δεντράκια; με πολλά δώρα και παιχνίδια; με πολύ φαγητό και ποτό; με ρεβεγιόν σε κάθε λογής κέντρων;
Πολλές φορές οι γιορτές περνούν και ύστερα έρχεται ένα κενό μέσα μας γιατί όμως;
Γιατί μοιάζουμε σαν το ψεύτικο χριστουγεννιάτικο δένδρο που στολίζεται με λαμπιόνια, πολύχρωμες μπάλες και διάφορα στολίδια, και όταν περάσουν οι γιορτές μπαίνουν σε σακούλες ή πετιούνται σε σκουπίδια.
Η γέννηση του θεανθρώπου έρχεται για να στολίσει και να γεμίσει την ψυχή των ανθρώπων με στολίδια αιώνια που κάνουν τον άνθρωπο πνευματοφόρο και Χριστόφορο!!
Η σημερινή πολυπολιτισμική και πολυποίκιλη κρίση που ζούμε αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος αρκετά χρόνια τώρα έκανε στροφή προς τον καταναλωτισμό, προς την καλοπέραση του σώματος και πάνω απ’ όλα προς ικανοποίηση του εγωισμού μας που είναι αυτό ουσιαστικά που έχει χαλάσει την υπαρξιακή και οντολογική μας κατάσταση. Πολύ απλά αυτό σημαίνει ότι έχουμε πάθει ένα πνευματικό σοκ, που έχει χαλάει τη σχέση Θεού – ανθρώπου και ανθρώπου – ανθρώπου. Έχει χαλάσει ο λογισμό μας και τα βλέπουμε όλα με απογοήτευση και άγχος.
Η γέννηση του Χριστού μας σηματοδοτεί την ελπίδα, το θάρρος, την βακτηρία, την δύναμη που χρειαζόμαστε για να ανταπεξέλθουμε σε κάθε λογής πρόβλημα που έρχεται ή θα έρθει.
Όμως άλλο ένα πράγμα που πρέπει να μας προβληματίσει είναι ο άνθρωπος του πόνου, της δυστυχίας, της πείνας, της απελπισίας, της ένδειας. Είναι ο πλησίον μας, δηλαδή ο κάθε άνθρωπος που ζει κοντά μας, ανάμεσά μας, δίπλα μας, ανεξαρτήτου φυλής, γλώσσας, θρησκεύματος. Αυτός που πονά ζει, αυτός όμως που πονάει τον πόνο του άλλου είναι ο αληθινά άνθρωπος, ο αληθινά χριστιανός.
Κλείνοντας θα αναφέρω τον πολύ ωραίο παραστατικό στίχο του αείμνηστου συγγραφέως Κώστα Φραγκούλη. ‘’ Δε μπαίνεις στον παράδεισο όσα κεριά κι΄ ανάψεις, αν με τον πόνο του αλλουνού μαζί και σύ δε κλάψεις’’!!
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
*Ο Αρχιμανδρίτης π. Επιφάνιος Ζαχαράκης είναι Ιεροκήρυκαςτης Ι.Μ Αρκαλοχωρίου Καστελλίου Βιάννου
