π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Όπως, βέβαια, και κάποιες μέρες που όλα μας φαίνονται μαύρα, μια απαισιοδοξία κυριαρχεί στην καρδιά μας, καμιά ακτίνα φωτός δεν υπάρχει.
Είναι η πραγματικότητα των ανθρωπίνων βιωμάτων, της αστάθειας της ζωής μας. Ο άγιος Σωφρόνιος αναφέρει πιο ξεκάθαρα την εμπειρία αυτή: «Στη μοναχική πολιτεία η εναλλαγή των κυμάτων του σκότους και του φωτός είναι η μοίρα του μοναχού»[1].
Αφού, λοιπόν, είναι η «φυσιολογική» κατάσταση του μεταπτωτικού ανθρώπου, ας το αντιμετωπίσουμε με ηρεμία και αναμονή της «επόμενης φάσης». Όταν, δηλαδή, όλα φαντάζουν ωραία ας μην υπεραιρόμαστε ως να είμαστε εμείς η αιτία. Ας τα δεχόμαστε με ευχαριστία σε Αυτόν που μάς τα χαρίζει, τον Κύριο και Θεό μας. Ταπεινά και απλά ας τα ζούμε ούτε ζητώντας πολλά ούτε κοιτάζοντας τα «ελλείποντα».
Κι όταν όλα φαντάζουν άσχημα, ας μην αφήνουμε την απαισιοδοξία να γεμίζει το είναι μας με σκοτάδι που διαλύει κάθε διάθεση και όρεξη για ζωή. Ας υπομένουμε προσευχόμενοι, όπως αυτόν που μαζεύεται σπίτι, όταν ο καιρός έξω έχει «αστραπές και βροντές». Κι ας λέμε το σοφό λόγο των Πατέρων και Μητέρων μας: «Και αυτό θα περάσει!».
Λέγεται για δύο ανθρώπους πού βάδιζαν κατάκοποι στην έρημο και ξαφνικά βρήκαν ένα ποτήρι με νερό, το οποίο, όμως, ήταν μέχρι τη μέση. Ο ένας λέει με χαρά: «Είναι μισό γεμάτο!». Ενώ ο άλλος λέει με λύπη: «Είναι μισό άδειο!».
Στην πορεία της ζωής συναντούμε δύσκολες καταστάσεις, δύσκολους ανθρώπους, δύσκολα, πράγματι, γεγονότα. Το πώς θα σταθούμε απέναντί τους θα καθορίσει την εσωτερική μας χαρά ή λύπη, το μέσα μας φως ή σκοτάδι, τη βαθιά αισιοδοξία ή απαισιοδοξία.
Για άλλον οι δυσκολίες θα θεωρηθούν ευκαιρίες για πνευματική ανάπτυξη και για άλλον εμπόδια για να κάνει αυτό που προγραμματίζει. Όπως και σε εμάς τους ίδιους, άλλοτε θα βρισκόμαστε στην κατάσταση να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο και άλλοτε μισοάδειο.
Αν η φύση έχει τη μέρα και τη νύχτα, τη νύχτα και τη μέρα, είναι σίγουρο πως οι εναλλαγές στην ανθρώπινη φύση ετοιμάζουν, με τη βοήθεια του Θεού και τη δική μας προσπάθεια, την ανέσπερη μέρα όπου πλέον κανένα σκοτάδι, κανένας πόνος και καμιά εναλλαγή δεν θα καθορίζουν την πορεία μας. Τότε θα κυριαρχεί Αυτός που είπε: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου⸱ εκείνος που με ακολουθεί δεν θα πλανιέται μέσα στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως που φέρνει στη ζωή»(Ιω.8,12).
[1] Αγώνας θεογνωσίας, σ. 289
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος