Το «παιχνίδι της χάριτος» στην πνευματική ζωή
Του Δημητρίου Λυκούδη, Δ/ντου Σύνταξης εφημ. ΅Κιβωτός της Ορθοδοξίας»
Συμβαίνει πολλές φορές, άνθρωποι που αφιέρωσαν ολόκληρη τη ζωή τους να τηρούν «νουν Χριστού», δηλαδή να ασχολούνται κάθε στιγμή με την άσκηση, την προσευχή, τη νήψη, την αυταπάρνηση, την εκκοπή του ιδίου θελήματος προκειμένου η καρδιά τους να μεταμορφωθεί σε «θρόνο της Παναγίας Τριάδος», ως θα έλεγε ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, συμβαίνει λέω πολλές φορές αυτοί οι άνθρωπο, προς στιγμήν, να τα «χάνουν όλα», να χάνουν τη γη κάτω από τα πόδοα τους. Παγερό κρύο καταλαμβάνει την καρδιά τους και εκεί που έως εχθές είχαν πραότητα, ιλαρότητα, εγκράτεια, δάκρυα από Θεού (όχι ανθρώπινα), κατάνυξη, ξαφνικά, να νιώθουν ότι βρίσκονται και πάλι στην αρχή, χωρίς να μπορούν να βάλουν ένα πρόγραμμα πνευματικό στον εαυτό τους.
Έχουμε περιπτώσεις μεγάλων ασκητών που πέρασαν χρόνια στην έρημο, μόνοι με το Θεό και στα γηρατειά τους κατελήφθησαν από αισχρότατους πορνικούς και πάσης άλλης φύσεως λογισμούς του σώματος, που ούτε ως νέοι είχαν και, πολύ περισσότερο, δεν εγνώριζαν καν την ύπαρξή τους!
Το ίδιο και σε πολλούς λαϊκούς που αγωνίζονται στον κόσμο! Έρχεται η στιγμή και νιώθεις πως το πνευματικό χρονόμετρο μηδενίζει, πως άδειασε το πνευματικό ταμείο σου, πως ξεκινάς και πάλι από την αρχή και δήθεν, σού «ψιθυρίζει» ο λογισμός πως ό, τι έκανες έως σήμερα εχάθη, πήγε στην αφάνεια, στη λησμοσύνη.
Οι Άγιοι Πατέρες μάς διδάσκουν πως αυτό ονομάζεται «παιχνίδι της χάριτος». Ο Άγιος Θεός αίρει προσωρινά τη θεία χάρη Του προκειμένου να «δοκιμάσει» την υπομονή των πιστών μαθητών Του. Πόσο θα διαρκέσει αυτό; Άλλοτε λίγο και άλλοτε πολύ, και χρόνια κάποιες φορές. Μετά, όμως, η θεία χάρη επιστρέφει ως ωκεανός και «λούζει» πολύ περισσότερο από πριν, εκείνον που υπέμεινε αγόγγυστα τη δοκιμασία. Αυτό, λοιπόν, η άφιξη και η αναχώρηση της θείας χάρης ονομάζεται «παιχνίδι της θείας χάριτος» για να θυμίζει και υπομνηματίζει σε όλους μας τον λόγο του Οσίου Εφραίμ του Σύρου πως « ταπείνωση δεν είναι να μιλάς ταπεινωτικά για τον εαυτό σου, αλλά να μη λες τίποτε για τον εαυτό σου».
Ας οπλιστούμε, λοιπόν, κατά το δυνατόν με ταπείνωση και εν Κυρίω υπομονή προκειμένου να συνεχίσουμε τον διά βίου πνευματικό αγώνα μας, πάντοτε με τη συμβουλή και υπόδειξη του γέροντα πνευματικού.
