Υλική – Οικονομική ανιδιοτέλεια
Πέρασε η λαμπροφόρος Ανάστασή Του, γιορτάζουμε ήδη την Ανάληψή Του και περιμένουμε την Πεντηκοστή. Το ένα σημαντικό γεγονός για την Εκκλησία, έρχεται μετά το άλλο. Οφείλουμε να μη μένουμε στο εορταστικό χαρακτήρα και να διδαχθούμε. Όσα έγιναν είχαν σαν σκοπό την δική μας λύτρωση. Για τον λόγο αυτό η αυριανή αποστολική περικοπή σπεύδει να θωρακίσει τους χριστιανούς από πλάνες που θα εμφανιστούν με την πάροδο του χρόνου και οι συμβουλές του Αποστόλου Παύλου είναι σαφέστατες. Η υλική-οικονομική ανιδιοτέλεια του ιεραποστολικού έργου του (και των συνεργατών του) είναι σημείο που τονίζει και πρέπει να σταθούμε.
Οι κάθε λογής και προέλευσης αιρετικοί στις περισσότερες περιπτώσεις είναι όψιμοι, για τον λόγο αυτό έχουν υπέρμετρο θάρρος, που ακουμπά το θράσος και φτάνει στον προσηλυτισμό. Ένα από τα επιχειρήματά τους είναι το οικονομικό θέμα, απ΄ όποια πλευρά και αν το εξετάσουμε. Αν θεολογικά∙ γιατί έχουμε φτώχεια; Για τα οικονομικά της Ορθόδοξης Εκκλησίας∙ γιατί να υπάρχουν; Μισθοδοσία ιερού κλήρου∙ γιατί να υφίστανται. Φαινομενικά έχουν κάποιο δίκιο, αν εξετάσουμε μάλιστα τα ερωτήματά τους σε σχέση με την οικονομική κρίση που διερχόμαστε. Μάλλον όμως κρύβουν κακεντρέχεια και την ανακολουθία τους.
Για τα θέματα που θίγονται έχουν γραφεί και ειπωθεί αρκετά. Θα μακρηγορούσαμε αν απαντούσαμε στο σημείο αυτό. Εκείνο που πρέπει να τους υπενθυμίσουμε είναι ότι, και ο Κύριος είχε ταμείο στη δωδεκαμελή ιερή συνοδεία Του, η πρόκληση της διαχείρισης υλικών και οικονομικών ζητημάτων υπήρξε και τότε, απόδειξη η προδοσία του Ιούδα αντί τριάκοντα αργυρίων, ήταν κλέπτης-φιλάργυρος και το ήξερε ο Ιησούς. Άρα οι βιοτικές ανάγκες υπάρχουν σ’ όλους, ανεξάρτητα ποιοί είναι και πού υπάρχουν. Επειδή όμως ήμασταν σπάταλοι, άστατοι και επιπόλαιοι οδηγηθήκαμε σε πτώχεια ατομική, οικογενειακή, κοινωνική.
Οι ιεραπόστολοί μας (κληρικοί και λαϊκοί) πώς θα ζήσουν -μάλιστα με αξιοπρέπεια- αυτοί και οι οικογένειές τους; Αρκεί βέβαια να μη καταλήγει η ανταμοιβή σε αυτοσκοπό και η χρήση του χρήματος να γίνεται με λογική και ανάλογη των αναγκών. Το σκάνδαλο πήγε να προλάβει ο Θείος Παύλος όταν έλεγε ότι δε ζήτησε κανενός είδους πληρωμή. Ήταν βέβαια η εποχή και ο τόπος που ο καθένας μπορούσε να εργάζονταν ακόμα και στη γεωργία ή αλλού. Το αυτεξούσιο είναι χάρισμα του Θεού στο πλάσμα Του και επάνω σ΄ αυτό δοκιμάζεται η ωρίμανση του καθενός και κρίνεται, διακρίνεται ή κατακρίνεται από τα αποτελέσματα.
Υπάρχει και ένα ερώτημα προς τις αιρετικές ομάδες, παλαιότερες και νεώτερες∙ ποιοι είναι οι οικονομικοί πόροι τους; πώς συντηρούνται τα κτίρια τους, από πού επιχορηγούνται οι εκδόσεις τους και γενικά η δήθεν ιεραποστολική τους δράση; Τουλάχιστον η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ελλάδα προσέφερε στους αγώνες του έθνους και στις ανάγκες του κράτους ότι μπορούσε, υλική και άυλη περιουσία και δικαιούται της ανάλογης αποζημίωσης. Αυτοί (οι αιρετικοί) τι έχουν δώσει για το κοινό καλό;
Όσο και ότι εξαρτάται από τον ανθρώπινο παράγοντα έχει και τις παραμέτρους του. Κατά την προαίρεση του καθενός εξαρτάται και η εργασία, ο σκοπός και το αποτέλεσμα της. Το ότι υπάρχουν παρεκτροπές, δεν σημαίνει ότι απολυτοποιούμε ή αμνηστεύουμε πρόσωπα και καταστάσεις. Ούτε άρνηση, ούτε και προκατάληψη. Ας εμπιστευτούμε την μητέρα Εκκλησία μας, ας μη δώσουμε δικαίωμα σε κανένα αιρετικό να χαρεί ότι μας έπεισε, ας προσευχόμαστε να αντιληφθούν την πλάνη τους, ας ενημερωνόμαστε υπεύθυνα και ας ισχυροποιηθούμε στα της πίστης μας. Είναι μέτρα προσωπικής ή συλλογικής πνευματικής αντίστασης που θα μας σώσουν από τα λεκτικά πυροτεχνήματα των όσων ψάχνουν να δικαιολογήσουν την αποχώρησή τους και να καθησυχάσουν τις συνειδήσεις τους για τις λαθεμένες επιλογές τους. Γνώρισμα υπάρχει για κάθε εξωμότη, κάθε προδότη, κάθε αποστάτη.
Του αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου,
Θεολόγου, Διδάσκοντος Παν/μιου Πειραιώς
για το ΔΟΓΜΑ.gr
