Ύστατη Ελπίδα
Τα θαύματα που φιλοξενεί το αυριανό αποστολικό ανάγνωσμα δεν τα κάνει ο Χριστός, αλλ’ ο μαθητής του ο Πέτρος. Δεν είναι σίγουρα αυτόφωτος, αλλά ετερόφωτος, με την χάρη Του θεράπευσε τον παράλυτο Αινέα στην Λύσσα και ανέστησε την Ταβιδά στην Υόππη. Διευκρίνισε ευθέως ο Απόστολος ποιος στην ουσία έκανε το θαύμα, χρησιμοποιώντας τον. Δόξα που δεν του ανήκει και έπαινο που δεν του άξιζε άλλου δεν ήθελε να λάβει. Η προσευχή παρατηρούμε ότι προηγείται κάθε θαύματος και μας δίνει δίδαγμα μεγάλο.
Οι άνθρωποι πολλές φορές αντιμετωπίζουν προβλήματα σοβαρά και δυσβάστακτα, αυτά που αντιστοιχούν σε παραλυσία δυνάμεων ή σε νέκρωση αισθημάτων. Του αφαιρούν οι ταλαιπωρίες του σήμερα την όρεξη για ζωή και τη δύναμη για δημιουργία. Ελπίδα του, μάλιστα η τελευταία, είναι ο Ιησούς. Τα προβλήματα υγείας είναι τόσα πολλά και μεγάλα ώστε να μεγαλώνει η ανάγκη και η αναμονή για ένα θαύμα, για την ποθητή γιατρειά. Στην περίπτωση των προβλημάτων υγείας –και όχι μόνο – οι χριστιανοί του σήμερα για να προσελκύσουν την θεία εύνοια υπόσχονται σε Χριστό, Παναγία, Αγίους πολλά και διάφορα. Ως αντίδωρα αυτών ελπίζουν ότι θα τύχουν της απαλλαγής σωματικών ή ψυχικών παθημάτων. Καλώς κάνουν, κάλλιστα περιμένουν, είναι όμως σε σωστή θέση αναμονής ή στέκονται λάθος;
Υλικά αγαθά ως ανταλλάγματα και ως ένδειξη ευχαριστιών όλοι οι Άγιοι δέχονται. Ζητούν οι άνθρωποι διάγνωση και περιμένουν αποκατάσταση. Επιστρατεύουν γλυκόλογα και υποσχέσεις. Εκείνος έχει άλλα κριτήρια, περιμένει την καρδιά μας , τη ζωή μας, τη μετάνοιά μας. Είναι πνευματικά δώρα που θα μας ζητά η αγάπη Του. Επειδή είναι δύσκολα να τα βρούμε και να κάνουμε πράξη ζωής, γι’ αυτό και καταφεύγουμε στα εύκολα. Χρειάζεται όμως μια υπέρβαση των τετριμμένων, για να εφαρμόσουμε τα δύσκολα αλλά και σωτήρια.
Η προσευχή η κοινή στον Ναό και η κατ’ ιδίαν στο σπίτι, κάθε ώρα και στιγμή, είναι η αναπνοή του πιστού. Είναι η αυτή που ζωογονεί τον όλο άνθρωπο άσχετα αν δεν κινείται από το βάρος αστοχιών και δεν ζει λόγω αδυναμιών. Τα μυστήρια της Εκκλησίας συνθέτουν την προσευχή Της, με κυρίαρχο αυτό της Θείας Ευχαριστίας που οφείλουμε να μετάσχουμε καρδιακά και αυθόρμητα. Πάντα και ο μόνο όχι για δική Του ικανοποίηση, αλλά για προσωπική μας ευχαρίστηση και ανανέωση δυνάμεων. Το ίδιο και η εξομολόγηση και οι άλλες λατρευτικές πράξεις της Εκκλησίας (παρακλήσεις κ.λπ.). Βοηθούν τα πάντα να ανασάνουμε πνευματικά, να σταθούμε ενώπιον Θεού όχι απαιτώντας, αλλά παρακαλώντας. Θα έχουμε άδεια χέρια από δώρα, αλλά γεμάτη ψυχή από πίστη και ελπίδα της ίασης, του θαύματος.
Τα θαύματα που θ΄ ακουσθούν αύριο, από τον Ευαγγελιστή Λουκά, είναι πραγματικά, έγιναν προς δόξα Θεού και εν ονόματι Χριστού. Υπάρχει η ύστατη ελπίδα για να μας βοηθήσει να ανασηκωθούμε και να περπατήσουμε. Η μέθοδος που χρησιμοποίησε ο Απόστολος Πέτρος είναι ο χριστοπαράδοτος και αγιοπερπάτητος. Ας την επικαλεσθούμε στην περίπτωσή μας για να απολαύσουμε και τα ίσα.
Του Αρχιμ. Χρυσόστομoυ Χρυσόπουλου, θεολόγου, Διδάσκοντος στο Παν/μιο Πειραιώς για το dogma.gr
