Η Αγία Φιλοθέη με την τεράστια φιλανθρωπική της δράση
Με προσκεκλημένη την τ. Επίκουρο Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κρήτης, κα Ζωή Μουρούτη – Γκενάκου, που ανέπτυξε το θέμα «Τα ΄΄ανδραγαθήματα΄΄ μιας γυναίκας (Φιλοθέη Μπενιζέλου)», συνεχίστηκαν προχθές στο Κέντρο Νεότητος «Νέοι Ορίζοντες» οι εσπερινές ομιλίες που έχει καθιερώσει κάθε Κυριακή η Ιερά Μητρόπολις Καλαβρύτων και Αιγιαλείας.
Η Αγία Φιλοθέη (κατά κόσμον Ρηγούλα ή Ρεβούλα – Παρασκευή Μπενιζέλου) ήταν Μοναχή με σημαντική φιλανθρωπική και κοινωνική δράση κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας του 16ου αιώνα. H Εκκλησία μας την έχει ανακηρύξει Αγία και είναι στενά συνδεδεμένη με την πόλη των Αθηνών, ενώ η μνήμη της τιμάται στις 19 Φεβρουαρίου.
Ενώπιον πολυπληθούς ακροατηρίου, η κα Γκενάκου αναφέρθηκε εκτενώς στη βιογραφία της Αγίας, την καταγωγή, το έργο και το θάνατό της αλλά και την αγιοποίηση και αναγνώρισή της από την Ορθόδοξη Εκκλησία, δίδοντας ιδιαίτερη έμφαση στην τεράστια φιλανθρωπική δράση της.
Συγκεκριμένα, ανακαίνισε το ναΐσκο του Αγίου Ανδρέα, ο οποίος βρισκόταν στον περίβολο του πατρικού της αρχοντικού, μετατρέποντάς τον περί το 1571 σε κοινόβιο (το Καθολικό του ναΐσκου και το πηγάδι της Μονής σώζονται μέχρι σήμερα στον περίβολο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών). Στο κοινόβιο αυτό εισήλθε πρώτη ως Ηγουμένη μαζί με άλλες μοναχές, κόρες επιφανών οικογενειών της Αθήνας. Σε αυτό εγκαταβιούσαν περί τις 150 Μοναχές, ανάμεσα στις οποίες και μερικές εκχριστιανισμένες μουσουλμάνες.
Εκείνη την εποχή αρχίζει το φιλανθρωπικό, κοινωνικό, εκπαιδευτικό και εθνικό της έργο, στο οποίο αφιέρωσε την πατρική και προσωπική της περιουσία. Το μοναστήρι της μεταβλήθηκε, εκτός από τόπο προσευχής και ασκήσεως, σε μεγάλο συγκρότημα κοινωνικής ευποιΐας, που περιελάμβανε σχολείο νεανίδων, νοσοκομείο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο, εργαστήρια εκμάθησης τεχνών και ξενοδοχείο για τη διαμονή των ξένων. Το συγκρότημα αυτό ονομάστηκε «Παρθενώνας» και εκεί έβρισκαν φροντίδα πλήθος Ελλήνων και Τούρκων.
Παράλληλα ιδρύει σε πολλά μέρη σχολεία, όπου φοιτούσαν αδιακρίτως αγόρια και κορίτσια δωρεάν.
Ταυτόχρονα, επιδίδεται με πάθος στην υπηρεσία της πατρίδος, καθώς προσφέρει μεγάλα ποσά στους Τούρκους αγάδες και απελευθερώνει Έλληνες αιχμαλώτους, ενώ εκμεταλλευόμενη τη φιλαργυρία των αφεντάδων της περιοχής εξαγοράζει τις δύστυχες αρπαγμένες γυναίκες των χαρεμιών, τις οποίες φυγαδεύει στα νησιά.
Για να βρίσκεται κοντά στους κατοίκους της αραιοκατοικημένης τότε Αττικής ιδρύει παραρτήματα στα Πατήσια, στο Χαλάνδρι, στο Ψυχικό και στην Καλογρέζα.
Στην περιοχή του Ψυχικού είχε ανοίξει ένα πηγάδι για να ξεδιψούν οι αγρότες και οι στρατοκόποι, ως ψυχικό, και γι’ αυτό πήρε και η περιοχή το όνομα «Ψυχικό».
Κατ’ άλλους είχε γράψει στο χείλος του πηγαδιού τη φράση «ψυχικόν», δηλαδή αγαθοεργία. Από το «ψυχικό» της Φιλοθέης πήρε το όνομά της η σημερινή περιοχή της Φιλοθέης.
Στην περιοχή της Καλογρέζας έκτισε μετόχι της Μονής της και από την ονομασία «καλογραία», εννοώντας τη Φιλοθέη, η περιοχή ονομάστηκε «Καλογρέζα», από την τοπική αρβανίτικη διάλεκτο.
Όπως εξήγησε η κα Γκενάκου, έχει διασωθεί ένας μεγάλος αριθμός επιστολών της Φιλοθέης στα αρχεία της Βενετίας, όπου η Αγία αλληλογραφούσε με πλούσιους Έλληνες και ξένους, ζητώντας οικονομική βοήθεια για το πνευματικό, φιλανθρωπικό και εθνικό της έργο. Μέσα από αυτές τις επιστολές διακρίνεται η ακράδαντη πίστη της στο Θεό και την Ορθοδοξία, τα απέραντα φιλανθρωπικά της αισθήματα προς τους πάσχοντες συνανθρώπους της και η αγάπη της για την σκλαβωμένη πατρίδα.
Και η τ. Επίκουρος καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κρήτης ολοκλήρωσε την ομιλία της με την ευχή η Αγία Φιλοθέη να μας προστατεύει και να μας καθοδηγεί σε κάθε βήμα μας, αλλά και ο καθένας από εμάς, κατά την κλίση και τη δύναμή μας, να προσπαθούμε να Την μιμηθούμε, προβαίνοντας σε όσο το δυνατόν περισσότερες θεάρεστες και ενάρετες πράξεις.
Τιμήθηκαν οι νέοι – νέες που βούτηξαν στα νερά του Κορινθιακού
για να πιάσουν τον Τίμιο Σταυρό
Αμέσως μετά την ομιλία, η Ιερά Μητρόπολις, διά του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Αμβροσίου, τίμησε τους 24 συνολικά νέους και νέες, που κατά τον εορτασμό των Αγίων Θεοφανείων αψήφησαν το κρύο και βούτηξαν στα παγωμένα νερά τού Κορινθιακού για να πιάσουν τον Τίμιο Σταυρό.
Άπαντες έλαβαν από ένα ημερολόγιο με την Ιερά Εικόνα της Παναγίας της Μεγαλοσπηλαιώτισσας αλλά και την ευλογία από τον σεπτό Ποιμενάρχη μας, ο οποίος συνεχάρη όλους τους τολμηρούς κολυμβητές και κολυμβήτριες που είχαν την ψυχική δύναμη και το θάρρος να κολυμπήσουν, αποδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο τη θερμή τους πίστη προς τον Κύριο και την αγάπη τους προς την Εκκλησία!
