Η πανηγυρική Θεία Λειτουργία τελέστηκε με την αρμόζουσα μεγαλοπρέπεια προεξάρχοντος του Σεβ. Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ.κ. Μακαρίου και συλλειτουργούντων των Σεβ. Μητροπολιτών Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ.κ. Ιουστίνου, Μάνης κ.κ. Χρυσοστόμου, Φθιώτιδος κ.κ. Συμεών και Λαρίσης και Τυρνάβου κ.κ. Ιερωνύμου.
Τη διακονία του θείου λόγου ανέλαβε ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας, ο οποίος αφού ευχαρίστησε πρωτίστως, τον Ποιμενάρχη μας για την τιμητική πρόσκληση να προεξάρχει των θρησκευτικών τελετών του πολιούχου της των Λαρισαίων Εκκλησίας, αναφέρθηκε στο πρόσωπο του τιμωμένου Αγίου σταθείς ιδιαιτέρως στο χάρισμα της πατρότητας του πολιούχου μας, τονίζοντας μεταξύ άλλων: «Αν με ρωτούσατε λοιπόν, να σας περιγράψω το κατ᾽ εξοχήν χάρισμα του Αγίου Αχιλλίου, θα έκανα αναφορά στην πατρότητά του, η οποία αποτελεί απαύγασμα της εξωστρέφειάς του, δηλαδή της αυτοταπεινώσεώς του, της αυτοελαττώσεώς του, της αυτομειώσεώς του. Γιατί αγαπητοί μου αδελφοί, η πατρότητα είναι μία κατάσταση που σε κάνει να καταργείς τον εαυτό σου και να προσφέρεσαι θυσιαστικώς. Η πατρότητα συνιστά κατάργηση της φιλαυτίας και της εσωστρέφειας… Ο Άγιος Αχίλλιος πορεύθηκε στη ζωή του δίχως να προσβλέπει στη δόξα των ανθρώπων και στην πνευματική εξ ουρανού ανταμοιβή. Έγινε Άγιος, είναι Άγιος στη συνείδηση όλων μας, αλλά ο σκοπός της ζωής του δεν ήταν αυτή καθεαυτή η αγιότητα ή η απόκτηση των αρετών, αλλά η καλλιέργεια της αγάπης του Θεού, που ενσαρκώνεται στο πρόσωπο του πλησίον. Πέτυχε στην ποιμαντική του αποστολή εδώ στη Λάρισα, διότι ήταν πιστός και όχι θρησκευόμενος, διότι είχε ενσυνείδητα εντάξει τον εαυτό του στο σώμα της Εκκλησίας, διότι δεν πίστεψε ποτέ ότι η Εκκλησία σώζει ταχυδακτυλουργικά με αυτά που κάνει και λέει αλλά διότι είχε βεβαία την πεποίθηση ότι η Εκκλησία σώζει με αυτό που είναι – και είναι κοινωνία προσώπων».
Περαίνοντας την ομιλία του ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κατέληξε λέγοντας: «…απαιτείται να αποκτήσουμε το ήθος του Αγίου Αχιλλίου, ο οποίος προσευχόμενος κάθε βράδυ παρακαλούσε το Θεό και έλεγε: «αν δεν σωθεί ο κόσμος, να μην σωθούμε ούτε κι εμείς» . Ναι αγαπητοί μου αδελφοί. Αυτό έλεγε ο Άγιος Αχίλλιος. Αν δεν σωθούν όλοι οι Λαρισαίοι να μη σωθώ ούτε κι εγώ. Αν δεν μπουν όλοι οι Λαρισαίοι στον Παράδεισο, να μη μπω ούτε κι εγώ».
Μετά το πέρας της απολύσεως της Θείας Λειτουργίας, τελέστηκε πανηγυρική Δοξολογία, ενώ ο Ποιμενάρχης μας στη σύντομη προσλαλιά του, ευχαρίστησε τους Αρχιερείς που αποδέχθηκαν την πρόσκληση του και τίμησαν με την παρουσία τους τον Άγιο μας και την πόλη μας, εξαιρέτως δε τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας κ.κ. Μακάριο, ο οποίος προσήλθε στη θεσσαλική πρωτεύουσα από την μακρινή Ωκεανία για να προσκυνήσει τον Μυροβλύτη μας Άγιο και να συνεορτάσει με όλο τον ευσεβή λαό την «ακλόνητη βακτηρία» της πόλεως μας.
Παρόντες όλοι οι πολιτικοί και στρατιωτικοί Άρχοντες της Πόλεως και του Νομού, τίμησαν με την παρουσία τους την Εύηχο Σάλπιγγα της Εκκλησίας και συμπροσευχήθηκαν ενώπιον των Ιερών Λειψάνων του Αγίου μαζί με πλήθη πιστών, τόσο από τη Λάρισα, όσο και από την ευρυτέρα περιοχή της Θεσσαλίας.
Μετά την απόλυση της Θείας Λειτουργίας, ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ.κ. Μακάριος μετέβη όπισθεν του Ιερού Βήματος και τέλεσε τρισάγιο στον τάφο του μακαριστού Μητροπολίτου Λαρίσης και Τυρνάβου κυρού Ιγνατίου, με τον οποίον συνδεόταν πνευματικώς και προσευχήθηκε για την ανάπαυση της ψυχής του.
