Για το συγκεκριμένο κείμενο αυτό έχουν υποβληθεί στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο πλήθος παρατηρήσεων και έχουν ζητηθεί πολλές τροποποιήσεις καθώς σε αυτό με πολλές εκφράσεις επιχειρείται η θεμελίωση κάποιων αρχών της παναίρεσης του οικουμενισμού και η θεσμική κατοχύρωση της συμμετοχής της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο ΠΣΕ.
Ήδη Ορθόδοξες κατά τόπους Εκκλησίες όπως αυτές της Γεωργίας και της Βουλγαρίας έχουν προ πολλού διαμηνύσει ότι δεν θα συνυπογράψουν το κείμενο αυτό αν δεν υποστεί σοβαρή επεξεργασία και εκ βάθρων αναθεώρηση. Άλλες Εκκλησίες όπως της Ελλάδος έχουν υποβάλλει πολλές παρατηρήσεις ζητώντας αλλαγές σε εκφράσεις και διατυπώσεις του κειμένου.
Σε κάθε περίπτωση αναμένεται με ενδιαφέρον η συζήτηση γύρω από το κείμενο αυτό και η τελική απόφαση των μελών της Συνόδου της Κρήτης που ασφαλώς ουδόλως θα είναι δεσμευτική για όσους δεν είναι παρόντες, όσο κι αν παλεύουν να μας πείσουν περί του αντιθέτου οι εκ Φαναρίου και όχι μόνον οικουμενιστές.
Αλληλοϋποχωρήσεις με την αποδοχή κάποιων διορθώσεων και την απόρριψη άλλων δεν μπορούν να αποτελούν τη λύση στο ζήτημα. Ο λόγος της Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν είναι προϊόν εκκλησιαστικής διπλωματίας και συμβιβασμών. Δεν πρόκειται περί πολιτικών ισορροπιών για τη συγκρότηση «οικουμενικής κυβέρνησης» ή «οικουμενικής εκκλησίας», μάλλον δε για την επικράτηση της οικουμενιστικής παναίρεσης αλλά για την Αλήθεια της Πίστης.
Πηγή: Θρησκευτικά
Φωτογραφία: Χρήστος Μπόνης