Dogma

Αγρυπνία για την εορτή του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου στη Νάουσα (ΦΩΤΟ)

Κατά τη διάρκεια της Αγρυπνίας τέθηκαν σε προσκύνηση αποτμήματα ιερών Λειψάνων του Αγίου Αρσενίου, ενώ στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος ευλόγησε το κόλλυβο του Αγίου.

Το βράδυ της Τετάρτης προς Πέμπτη 10 Νοεμβρίου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε Αγρυπνία στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Ναούσης επι τη εορτή του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου.

Κατά τη διάρκεια της Αγρυπνίας τέθηκαν σε προσκύνηση αποτμήματα ιερών Λειψάνων του Αγίου Αρσενίου, ενώ στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος ευλόγησε το κόλλυβο του Αγίου.

Ο Σεβασμιώτατος δεν παρέλειψε στο τέλος της ομιλίας του να ευχηθεί στον εορτάζοντα προϊστάμενο της Ενορίας και στενό του συνεργάτη στο πνευματικό έργο της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. Αρσένιο Χαλδαιόπουλο με την ευκαιρία των ονομαστηρίων του.

Το κείμενο της ομιλίας του Σεβασμιωτάρτου:

«Kαππαδοκίας τό νεό­φυτον ἄνθος καί ἀρε­τῶν τό πολυτίμητον σκεῦ­ος, ὁ ἱερός Ἀρ­σέ­νιος ὑ­μνεί­­σθω μοι».

Ὡς νεόφυτο ἄνθος καί ὡς πολύ­τιμο σκεῦος ἀρετῶν ἐπαινεῖ καί ἐγ­κωμιάζει ὁ ἱερός ὑ­μνο­­γράφος τόν ἑορ­τα­ζό­με­νο σήμερα ἅγιο Ἀρ­­σέ­νιο τόν Καπ­πα­δό­κη, ἕναν ἅγιο τῆς ἐπο­χῆς μας, θά ἔλεγα, ἕναν ἅγιο τόν ὁ­ποῖο γνώ­ρι­σαν οἱ πα­τέρες μας καί μεγά­λω­σαν κοντά του.

Ἕ­ναν ἅγιο, τοῦ ὁποίου οἱ ἀ­ρε­τές τόν ἀνέδειξαν ἄν­θος τοῦ παραδείσου, τό ὁποῖο στο­λί­ζει ὄχι μόνο τήν ἐπί γῆς στρατευ­ο­μένη ἀλλά καί τήν ἐν οὐ­ρα­νοῖς θριαμβεύουσα Ἐκκλησία. Ἕναν ἅγιο, τοῦ ὁποίου οἱ ἀρετές τόν ἀνέ­δειξαν «πο­λυτίμητον σκεῦος» πού κο­σμεῖ τήν Ἐκκλησία καί τόν κόσμο.

Πῶς ὅμως κατόρθωσε ὁ ἅγιος Ἀρσένιος νά φθά­σει σ᾽ αὐτό τό ἐπί­πεδο ἀρετῆς καί σ᾽ αὐτά τά ὕψη τῆς ἁγιότητος;

Τήν ἀπάντηση μᾶς τήν δίδει τό ἴδιο τό ἐγκώμιο τοῦ ἱεροῦ ὑμνο­γρά­φου. Ἄν τό σκεῦος τῆς ὑπάρ­ξε­ως τοῦ ἁγίου Ἀρ­­σε­νίου ἦταν καί εἶναι πολυτί­μητο, αὐτό ὀφεί­λε­ται στό ὅτι ὁ ἅγιος Ἀρσένιος φρό­ντι­σε μέσα στό ὀστρά­κινο καί φθαρ­τό σκεῦος τῆς ὑπάρξεώς του νά τοποθετήσει τόν πο­λυ­τίμητο θησαυρό τῶν ἀρετῶν.

Καί ὅπως ἕνα ταπεινό καί εὔθραυστο σκεῦος γίνεται ἀκριβό καί πο­λύτιμο, ὅταν μέ­σα σ’ αὐτό βάλλουμε ἕνα εὐῶδες ἄρωμα ἤ ἕνα πολύτιμο μαργαρι­τάρι, ἔτσι καί ὁ ἄνθρω­πος, ὅταν βάλλει μέσα στήν ψυχή του τήν ἀρετή μεταβάλλεται σέ «πολυ­τί­μη­τον σκεῦ­ος».

Αὐτό ἀκριβῶς ἔκανε καί ὁ ἅγιος Ἀρ­σένιος. Ἐγκαθίδρυσε στήν ψυ­χή του τήν ἀγά­πη, καί ρύθμισε τή ζωή του σύμφωνα μέ αὐτή, πού εἶναι ἡ πρώτη καί με­γάλη ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐντολή ἀπό τήν ὁποία «ὅ­λος ὁ νόμος καί οἱ προφῆται κρέ­μα­νται».

Ἡ ἀγάπη ἦταν ὁ κύ­ριος ἄξονας ὅ­λων τῶν πρά­ξεών του, ἦταν ἡ κα­τευ­­­θυ­ντήρια γραμ­μή τῆς ζω­ῆς του. Ἀγά­πησε τόν Θεό ἀπό τή νεότητά του καί ἀφο­σιώ­θηκε σ᾽ αὐτόν «ἐξ ὅλης τῆς ψυ­χῆς του καί ἐξ ὅλης τῆς καρδιᾶς του καί ἐξ ὅλης τῆς δια­νοίας του» ὡς διά­κονος καί ὡς ἱερεύς. Tόν ἀγά­πησε τό­σο, ὥστε ὅ,τι ἀφοροῦσε καί σχετιζόταν μέ τόν Θεό γέ­μι­ζε τήν ψυχή του μέ πνευματική ἀγαλ­λία­ση καί χαρά.

Ἀγάπησε τόν συνάν­θρωπό του καί τόν δια­κόνησε στή μα­κρά πο­ρεία τοῦ ἐπι­γείου βίου του μέ κάθε τρό­πο. Ἀγα­­ποῦ­σε καί φρό­ντιζε τά παιδιά, προσπα­θοῦ­­σε νά τούς διδά­ξει τήν ἑλ­ληνική γλώσ­σα καί τήν ὀρθό­δοξη πίστη, γιά νά μήν παρα­συρ­θοῦν ἀπό τίς ἀλλόδοξες προ­πα­γανδι­στι­κές ὁμά­δες, πού δροῦ­σαν τήν ἐποχή ἐκείνη στήν Kαπ­πα­­δο­κία.

Ἀγα­ποῦσε ὁ ὅσιος τούς συναν­θρώ­­πους του, με­ρι­μνοῦ­σε γιά τά προ­βλή­μα­τα καί τίς ἀνά­γκες τους, φρό­ντιζε νά μοι­ρά­ζει καί τό ὑστέ­ρημά του ἀκόμη, προ­κει­μέ­νου νά τούς βοη­θήσει καί νά τούς ἐνι­σχύσει, φρό­­ντι­ζε νά τούς συμ­βουλεύει γιά ὅ,τι εἶχαν ἀνάγκη καί σάν στορ­γικός πατέ­ρας νά τούς θερα­πεύει μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἀπό τίς ἀρ­ρώ­στιες τους. Ἡ ἀγά­πη τοῦ ἁγί­ου Ἀρσενίου δέν ἔκανε διακρί­σεις· ὅταν τοῦ ἔφερ­ναν ἀρ­ρώ­στους γιά νά τούς δια­βά­σει, γράφει ὁ βιο­γρά­φος του, ὁ ἅγιος Παΐσιος, πο­τέ δέν ἐξέ­τα­ζε ἐάν ὁ ἄρ­ρω­στος εἶναι χρι­στια­νός ἤ μουσουλμάνος, ἀλ­λά ἀπό ποιά ἀρ­ρώ­στια πά­­σχει γιά νά δια­βάσει τήν κατάλ­λη­λη εὐχή.

Aὐτός ἦταν ὁ ἅγιος Ἀρ­­σένιος, ὁ ἅγιος τῆς ἀγάπης, πρός τιμήν τοῦ ὁποίου ἀγρυπνήσαμε ἀπόψε ἑορτά­ζοντας τή μνήμη του. Ἔμεινε σέ ὅλη του τή ζωή ἑδραῖος καί ἀμετα­κίνη­τος «ἐν τῇ ἀ­γάπῃ», καί κατά τή δια­βε­βαί­ωση τοῦ εὐαγ­γε­λιστοῦ Ἰω­άν­νου «ὁ μέ­νων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καί ὁ Θεός ἐν αὐτῷ»· καί σ’ αὐτή τήν ἀγάπη καλεῖ καί ὅλους ἐμᾶς νά τόν ἀκολου­θή­σου­με.

Δυστυχῶς ἐμεῖς σήμερα δέν ἔχου­με κα­τα­νο­ήσει τή δύ­να­μη καί τήν ὠφελι­μό­­τητα τῆς ἀγά­­πης, καί γι᾽ αὐτό προ­σπαθοῦμε νά λύσουμε τά προβλή­μα­τά μας μέ τίς ἀντιπαρα­θέσεις καί πολλές φορές καί μέ τό μίσος. Ἡ μέθοδος ὅ­μως τοῦ μίσους δημιουργεῖ μόνο δυστυχία καί δέν ἐπιλύει κανέ­να πρό­βλη­μα. Ἀ­ντί­θετα ἡ ἀγά­πη ἀποτε­λεῖ τό μό­νο στα­θερό θεμέλιο ἐπί τοῦ ὁποίου μπορεῖ νά θε­­με­λιω­θεῖ ἡ ἐπίλυση ὅλων τῶν ἀν­θρω­πί­νων, τῶν διαπροσω­πι­κῶν ἀλ­λά καί τῶν προ­σωπι­κῶν προβλη­μά­των τοῦ ἀνθρώπου.

Ἐάν ἐφαρ­μό­ζουμε στή ζωή μας τήν ἐντολή τῆς ἀγά­πης, τόσο πρός τόν Θεό, ὅσο καί πρός τούς συνανθρώ­πους μας, τό­τε θά βλέπουμε νά ἐξο­μα­λύ­νονται ὅλες οἱ δυ­σκολίες, νά παρα­με­ρί­ζο­νται ὅλα τά ἐμ­πό­δια, νά διευθε­τοῦ­νται ὅλες οἱ δια­φωνίες καί θά ζοῦ­με εἰ­ρηνικά, εὐλογημένα, ὅπως ἔζη­σε καί ὁ τιμώ­μενος σή­με­­ρα ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Kαππα­δόκης, καί νά ἔχουμε τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.

Αὐτό εὔ­χομαι νά ἀξιωθοῦμε νά ζή­σουμε ὅλοι μας διά τῶν πρεσβειῶν του.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ