«Το να είναι κάποιος άθεος δεν είναι πολιτικό κριτήριο, είναι κριτήριο πνευματικό», είπε ο κ. Άνθιμος και συνέχισε: «για μένα ο κάθε άθεος δεν είναι εχθρός – είναι ιεραποστολικός αγρός και κανένας χριστιανός δεν έχει δικαίωμα να πει ‘αυτός πιστεύει στον Θεό και αυτός είναι άθεος’. Ποιος μπορεί να πει εδώ μέσα ποιος είναι πιο πιστός; Τάχα εγώ; Εγώ εξ επαγγέλματος μπορεί να βρίσκομαι εδώ. Μήπως οι επίσημοι της πόλεως; Εκλογές έρχονται. Μήπως εσείς; Ξέρω πόση είναι η πίστη στην πόλη μας και τι συμβαίνει στα σπίτια αυτής της πόλεως και τη νύχτα στα κέντρα αυτής της πόλεως. Ποιος λοιπόν από μας μπορεί να καυχηθεί τάχα ότι είναι πιο πιστός από κάποιους άλλους;Ένας υποκριτής μόνο μπορεί να το κάνει […] Ποιος μπορεί να το κάνει όταν ο Χριστός έβλεπε πίσω από τα μάτια των αμαρτωλών γυναικών; Έβλεπε τη διάθεση τους και όχι αυτό που ήταν […]».
Σε άλλο σημείο του κηρύγματος του, ο κος Άνθιμος ρώτησε (ή διερωτήθηκε): «Θέλετε μια Εκκλησία να λαμβάνει μέρος στους αναθεματισμούς των πρωθυπουργών, όπως συνέβη πριν από χρόνια στην Αθήνα στο ανάθεμα του Βενιζέλου; Θέλετε μια Εκκλησία να συντάσσεται και να συμπαρατάσσεται κάθε φορά με τα κόμματα που διοικούν; Σκεφτείτε καλά πριν απαντήσετε γιατί μια Εκκλησία που έχει λόγο για τα οικονομικά, για τα εθνικά και για τα πολιτικά πράγματα κανένας δεν τη θέλει. Οι πολιτικοί δεν τη θέλουν ποτέ. Και ο λαός, εσείς, δεν τη θέλετε όταν θίγει το κόμμα το πολιτικό στο οποίο ανήκετε. Όταν δεν το θίγει, τότε τη θέλετε […]» .
Απώτερος στόχος του «αυστηρού» κηρύγματος του Μητροπολίτη ήταν να ενεργοποιήσει τη σκέψη όσων των άκουσαν σημειώνοντας μάλιστα ότι πολλές φορές ο εκκλησιαστικός λόγος εξετάζεται με πολιτικό κριτήριο και αυτό είναι λάθος.
Η ενότητα απέναντι στο πρόσωπο του Χριστού, είναι για τον κο Άνθιμο το κλειδί της επιτυχίας για την ευημερία της Ελλάδας, αλλά αυτο είναι κάτι που στην περίοδο που διανύουμε δεν συμβαίνει. Ανέφερε μάλιστα ως παράδειγμα τους Καππαδόκες που ήρθαν στην Ελλάδα αφήνοντας πίσω τους τις περιουσίες τους και προτιμώντας να φέρουν μαζί τους εκκλησιαστικά λάβαρα, εικόνες αγίων και λείψανα όπως αυτά του Οσίου Δημητρίου του Καππαδόκη, του οποίου η μνήμη τιμήθηκε χθες.
Αυτές όμως είναι εικόνες που από το παρόν έχουν εκλείψει, παρατήρησε ο κος Άνθιμος αναφερόμενος κυριως στον συμβολισμό τους, γι’ αυτό και «πονάμε τόσο πολύ», οπως είπε.
«Ο Ελληνισμός μεγαλούργησε κάθε φορά που κρατούσε τον Χριστό από το χέρι», σημείωσε και είπε ότι αυτό βρήκε εφαρμογή μόνο στη δημιουργία της βυζαντινής Αυτοκρατορίας, στο «θαύμα που κρατησε τα σκήπτρα της Οικουμένης για 1000 χρονια». Και σε αυτό σημείο, λίγο πριν κλείσει το κήρυγμά του, είπε: «Σήμερα όμως, τι ξέρετε απο το σχολείο; Το Βυζάντιο το θεωρούμε ελληνικό; Όχι, γιατί έτσι μας έμαθαν. Κι αν αύριο κάποιοι το διεκδικήσουν, τότε θα βγούμε στους δρόμους και θα φωνάζουμε ότι μας κλέβουν τα ονόματα. Εμείς τα απεμπολούμε! Εμείς τα παραπετάμε! Και έρχονται αυτά τα τιμαλφή και κάποιοι τα παίρνουνε με σεβασμό και τα οικειοποιούνται και τα κάνουν δικά τους, αλλά εδώ σταματώ».
Πηγή: reportal.gr