Η σταδιακή μείωση της επιρροής της επίσημης Εκκλησίας στην κοινωνία, η οποία καταγράφεται από το 2010, έχει αφήσει πολύ χώρο στους ακραίους, οι οποίοι, συγκροτημένα πλέον, έρχονται σε ανοικτή σύγκρουση με την Πολιτεία για τα εθνικά θέματα, την Παιδεία, την υγεία μέσα από κομματικούς σχηματισμούς. Παράλληλα, οι ομάδες αυτές είναι σε σύγκρουση και με το Οικουμενικό Πατριαρχείο για τις σχέσεις του με τη Μόσχα, υποστηρίζοντας ανοικτά τη ρωσική Εκκλησία.
Το κλίμα αυτό, με έντονα τα χαρακτηριστικά της εκκοσμίκευσης στις μέρες μας, έχει προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις από την ίδια την Εκκλησία και την Πολιτεία, ενώ έχει κινητοποιήσει μια σειρά από μυστικές υπηρεσίες και ανεξάρτητες αρχές σε βάρος προσώπων τα οποία έχουν πρωτοστατήσει στην ίδρυση κομμάτων που επικαλούνται την ορθοδοξία ως ιδεολογική βάση της πρωτοβουλίας τους.
Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Αν και επισήμως εντός Βουλής εκφράστηκε από τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό (ΛΑΟΣ) το 2004, όλο το προηγούμενο διάστημα, από το 1953 και μετά, υπήρχαν προσπάθειες συγκρότησης κομμάτων χωρίς όμως να τύχουν ευρύτερης αποδοχής. Την περίοδο αυτή, η Εκκλησία μαζί με τον Στρατό και την Οικογένεια ήταν οι βασικοί πυλώνες στήριξης της κοινωνίας, αυτό όμως δεν είχε αντίκτυπο στην κάλπη. Από το 2010 και μετά, όταν η επιρροή της Εκκλησίας περιορίστηκε στο 54 %, πίσω και από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, αρκετά κόμματα εμφανίστηκαν με ισχυρό πολιτικό λόγο στη Βουλή.
Πριν το 2004, το μόνο κόμμα που συμμετείχε στις εκλογές ήταν η Χριστιανική Δημοκρατία του Νίκου Ψαρουδάκη, ο οποίος δεν ήταν ακραίος και μάλιστα είχε εξοριστεί για τις απόψεις του την περίοδο της δικτατορίας.
Από το 2004 και μέχρι το 2015, όπου μένει εκτός Βουλής, το ΛΑΟΣ κυριαρχεί, στηρίζει στον απόλυτο βαθμό την Εκκλησία. Μάλιστα, το 2012 πρωτοστατεί στο να επανέλθει το θρήσκευμα στις ταυτότητες.
Στο μεσοδιάστημα συναντάμε κόμματα που προβάλουν την πίστη στο Χριστό, όπως η Ελληνική Χριστοκοινωνική κίνηση-Πατριωτική Δεξιά του Γρηγόρη Μιχαλόπουλου, η οποία στις εκλογές του 1985 συγκέντρωσε μόλις 175 ψήφους.
Στις εκλογές του 1996, το Ελληνορθόδοξο Εθνικό Μέτωπο του Ανδρέα Πετρόπουλου συγκεντρώνει μόλις 163.
Το 2000 εμφανίστηκε η Χριστοπιστία του Ευστάθιου Πατσαντζή, η οποία καταφέρνει να συγκεντρώσει 305 ψήφους με σόου στο Σύνταγμα.
Ξεχωριστό ενδιαφέρον έχει η παρουσία στις εκλογές του κόμματος Κοινωνία-Πολιτική Παράταξη Συνεχιστών του Καποδίστρια, με επικεφαλής τον Μιχάλη Ηλιάδη. Το Κόμμα συγκεντρώνει χαμηλά ποσοστά και επανέρχεται στις εκλογές του 2015 χωρίς επιτυχία. Το κόμμα αυτό έχει ξεχωριστή σημασία γιατί σε αυτό συμμετείχε και ο Πρόεδρος της «Νίκης» Δημήτρης Νατσιός, το κόμμα του οποίου συγκέντρωσε 2,92 % στις εκλογές του Μαΐου.
Το 2013 ιδρύθηκε από τον πρώην βουλευτή της Ν.Δ., Νίκο Νικολόπουλο, το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος, το οποίο όμως συμμετείχε στις εκλογές μέσω των ΑΝΕΛ.
Όλες αυτές οι προσπάθειες δεν είχαν συνέχεια έως ότου εμφανίστηκε η «Ελληνική Λύση» του Κυριάκου Βελόπουλου, η οποία το 2019 συγκέντρωσε 3,70%, αυξάνοντας την δύναμή του στις περασμένες εκλογές, φτάνοντας το 4,45%.
Και ενώ ο κ.Βελόπουλος, μετά την Πανδημία, τη συμφωνία των Πρεσπών και τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, έδειχνε ότι είναι ο κυρίαρχος στο χώρο, ξαφνικά, προέκυψε η «ΝΙΚΗ» του κ.Νατσιού, η οποία φιλοδοξεί να κερδίσει τον χώρο της Εκκλησίας.
Από τον Ψαρουδάκη στο ΛΑΟΣ
Από τα παραπάνω στοιχεία προκύπτει ότι τα κόμματα με αναφορές στην Ορθοδοξία απέκτησαν ουσιαστικό λόγο από το 2004.
Η πρώτη εμφάνιση κόμματος με αναφορές στη θρησκεία έγινε από τον Νίκο Ψαρουδάκη του 1953, όταν ίδρυσε τη «Χριστιανική Δημοκρατία». Στις εκλογές του 1956 συμμετέχει στην περιφέρεια της Σάμου και το 1963 στα Χανιά.
Συμμετέχει επίσης στις εκλογές του 1977, του 1981 και το 1989 με ποσοστά τα οποία ποτέ δεν ξεπέρασαν το 0,18%. Το 1989 συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ και εκλέγεται βουλευτής επικρατείας.
Το 1990 ιδρύει το «Ορθόδοξο Μέτωπο» και εκδίδει το ομώνυμο περιοδικό, ενώ η Εκκλησία, το 2006, τον τίμησε με το μετάλλιο του Αποστόλου Παύλου.
Αυτή την περίοδο, κόμματα όπως Ελληνική Χριστιανική Ένωση, Ελληνορθόδοξο Εθνικό Μέτωπο και Χριστοπιστία δεν ξεπέρασαν ποτέ τις 500 ψήφους. Έλαβαν αντίστοιχα 251, 163 και 305.
Ο χώρος που «επένδυσε» στην Εκκλησία και το θρησκευτικό συναίσθημα ήταν ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός (ΛΑΟΣ) του Γιώργου Καρατζαφέρη, ο οποίος στις εκλογές του 2004 έλαβε 162.151 ψήφους και ποσοστό 2,19%, μένοντας εκτός Βουλής για λίγες ψήφους.
Στις εκλογές του 2007 και του 2009 αυξάνει κατακόρυφα τη δύναμή του και εισέρχεται στη Βουλή με αντίστοιχα ποσοστά 3,80 % (271.809 ψήφοι) και 5,63 % (386.205 ψήφοι).
Από τις εκλογές του 2012 άρχισε η αντίστροφη μέτρηση, με αποτέλεσμα να μη μπει στη Βουλή. Είνε χαρακτηριστικό ότι το 2015 συγκέντρωσε μόνο το 1,03 %.
Από τότε δεν συμμετέχει στις εκλογές, αφήνοντας χώρο στον Κυριάκο Βελόπουλο, ο οποίος είχε εκλεγεί με το ΛΑΟΣ.
Ο Βελόπουλος με την «Ελληνική Λύση» στις πρώτες εκλογές που συμμετέχει το 2019 ψηφίζεται από 209.290 πολίτες και συγκεντρώνει ποσοστό 3,70 %.
Στις περασμένες εκλογές αυξάνει τις ψήφους σε 262.498 και ποσοστό 4,45%.
Όμως, πλέον δεν είναι μόνος. Ο Δημήτρης Νατσιός με το κόμμα «ΝΙΚΗ», με τις ευλογίες μοναστηριών και όχι μόνο, συγκέντρωσε, αν και πρωτοεμφανιζόμενος, 170.424 ψήφους και ποσοστό 2,92%.