Ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων στο τέλος της θείας Λειτουργίας τέλεσε αρτοκλασία γιά τα μέλη του Συλλόγου Μικρασιατών Βεροίας. Μετά την απόλυση το χορευτικό τμήμα του Συλλόγου Μικρασιατών χόρεψε στο προαύλιο του Ναού προσκαλώντας το εκκλησίασμα να μετέχει στην κοπή Αγιοβασιλειόπιτας που ακολούθησε στην Αντωνιάδειο Στέγη.
ΟΜΙΛΙΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
«Μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ».
Τίς προηγούμενες ἑβδομάδες ζήσαμε τό θαῦμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία μας. Εἴδαμε τόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, νά σαρκώνεται καί νά γεννᾶται ἐπί γῆς, μέσα στό ταπεινό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ. Τόν εἴδαμε νά περιτέμνεται γιά χάρη μας καί νά βαπτίζεται στόν Ἰορδάνη ἀπό τόν τίμιο Πρόδρομο, γιά νά ἁγιάσει τά ὕδατα καί νά μᾶς ὑποδείξει τόν τρόπο καί τοῦ δικοῦ μας ἁγιασμοῦ, ἀλλά καί νά ἀρχίζει τή δημόσια ζωή του καί τό κήρυγμά του στούς ἀνθρώπους.
Ποιός εἶναι ὅμως ὁ σκοπός τοῦ σχεδίου τῆς θείας οἰκονομίας καί πῶς πραγματώνεται τό σχέδιο τῆς σωτηρίας μας, γιά τήν ὁποία ἦλθε ὁ Χριστός στή γῆ; Καί ποιά εἶναι τελικά ἡ σωτηρία μας γιά τήν ὁποία ὀφείλουμε νά ἐργαζόμεθα καί νά προσπαθοῦμε ὅλοι μας;
Μᾶς τό ἐξήγησε στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ἱδρυτής τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας. Ἡ σωτηρία μας εἶναι ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, τήν ὁποία ἵδρυσε ὁ Χριστός. Ἔργο τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ἀνθρώπων τούς ὁποίους ὅρισε ὁ Κύριός μας νά τό ἐπιτελοῦν, συνεχίζοντας τό δικό του ἔργο. Καί τό ἔργο αὐτό θά συνεχίζεται, ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ».
Νά, λοιπόν, ποιά εἶναι τελικά ἡ σωτηρία μας. Εἶναι ἡ ἑνότητα τῆς πίστεως καί τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.
Δύο εἶναι αὐτά πού χαρακτηρίζουν τή σωτηρία μας καί μέ βάση αὐτά μποροῦμε νά ἀξιολογήσουμε τή ζωή μας καί τό πόσο ἀπέχουμε ἀπό τή σωτηρία.
Τό πρῶτο εἶναι ἡ ἑνότητα τῆς πίστεως. Ὅταν ἔχουμε ἑνότητα πίστεως μεταξύ μας καί μέ τήν Ἐκκλησία, ὅταν πιστεύουμε δηλαδή ὅλοι ἀκριβῶς τό ἴδιο, καί ἴδιο εἶναι αὐτό πού δίδαξε ὁ Χριστός καί αὐτό τό ὁποῖο ἀνά τούς αἰῶνες δίδαξαν καί βίωσαν οἱ πατέρες καί οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, τότε εἴμαστε στόν δρόμο τῆς σωτηρίας μας.
Ἄς προσέξουμε ὅμως. Ὁ Χριστός δέν θέλει ἁπλῶς νά πιστεύουμε σ᾽Αὐτόν, ἀλλά νά πιστεύουμε ὅπως Ἐκεῖνος θέλει καί μᾶς δίδαξε, ὥστε ἡ πίστη μας νά μᾶς ὁδηγεῖ στή σωτηρία. Καί γιά νά μᾶς συμβεῖ αὐτό, θά πρέπει ἡ πίστη μας νά μᾶς ὁδηγεῖ πρωτίστως στήν ἑνότητα μέ τήν Ἐκκλησία καί τούς ἀδελφούς μας. Διότι ἡ ἑνότητα μεταξύ τῶν πιστῶν ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ ἐκφράζει τήν ἑνότητα τῶν τριῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος. Αὐτήν ζητᾶ καί ὁ Χριστός κατά τήν ἀρχιερατική του προσευχή ἀπό τόν Θεό; «Ἵνα πάντες ἕν ὦσι καθώς ἡμεῖς ἕν ἐσμέν», λέγει. Ζητᾶ, δηλαδή, ἀπό τόν Θεό τήν ἑνότητα τῶν μαθητῶν του γιά νά εἶναι σάν ἕνας ἄνθρωπος, ὅπως καί ὁ Χριστός εἶναι ἕνα μέ τόν Πατέρα του.
Καί ἐπειδή δέν εἶναι δυνατόν νά μήν ὑπάρχει ἑνότητα μεταξύ αὐτῶν πού θά κληρονομήσουν τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, γι᾽ αὐτό καί ὀφείλουμε νά ἀγωνιζόμεθα γιά νά ἔχουμε καί νά διατηροῦμε τήν ἑνότητα τῆς πίστεως ἀπό αὐτή τή ζωή.
Ἡ πίστη ὅμως μᾶς ὁδηγεῖ καί στήν ἐπίγνωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία εἶναι τό δεύτερο χαρακτηριστικό στοιχεῖο τῆς σωτηρίας μας. Ἡ ὀρθή πίστη μᾶς ὁδηγεῖ στό νά γνωρίσουμε τόν Χριστό, τόν Σωτήρα καί Λυτρωτή μας, ὅπως πραγματικά εἶναι. Καί εἶναι ἀπαραίτητη αὐτή ἡ γνώση, διότι διά τοῦ Χριστοῦ γνωρίζουμε καί τόν Θεό-Πατέρα, ἐφόσον ὁ Χριστός εἶναι ὁ μόνος πού γνωρίζει τόν Θεό καί Ἐκεῖνος τοῦ ὁποίου ἔργο εἶναι νά τόν γνωρίσει καί σέ μᾶς διά τῆς Ἐκκλησίας του.
Καί σέ αὐτή τή διπλῆ καί οὐσιαστική γνώση, ὄχι στήν ἐπιπόλαιη καί ἐπιφανειακή, συνίσταται ἡ σωτηρία μας, ἐφόσον ὁ ἴδιος ὁ Χριστός διακηρύσσει ὅτι «αὕτη ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν καί ὅν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν». Ἡ αἰώνιος ζωή ἔγκειται δηλαδή στό νά γνωρίσουμε τόν Θεό καί τόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν ὁποῖο ἔστειλε ὁ Θεός στή γῆ μέ σκοπό νά μᾶς γνωρίσει τόν Πατέρα του.
Γι᾽ αὐτό, λοιπόν, ὁ ἀπόστολος Παῦλος περιγράφει ὡς σκοπό τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἔχει ὡς ἔργο τή σωτηρία μας, τήν ἐπίτευξη τῶν δύο χαρακτηριστικῶν, τῆς ἑνότητος τῆς πίστεως ἀλλά καί τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους.
Ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς δίδει τά μέσα καί τίς εὐκαιρίες νά φθάσουμε σ᾽ αὐτόν τόν σκοπό καί νά ἐπιτύχουμε τή σωτηρία μας, γιά τήν ὁποία ἐνανθρώπησε ὁ Χριστός. Μᾶς τήν προσφέρει μέ τούς ἐπισκόπους, τούς ἱερεῖς καί τούς διδασκάλους της. Μᾶς τήν προσφέρει μέ τά ἱερά μυστήρια καί τόν λόγο της. Μᾶς τήν προσφέρει μέ τά παραδείγματα τῶν ἁγίων της ἀλλά καί τή χάρη καί τίς πρεσβεῖες τους.
Σέ μᾶς ἐπαφίεται νά μήν ἀρκεσθοῦμε σέ μία πίστη τυπική καί ἐπιφανειακή, σέ μία πίστη ἀπό ἀπόσταση καί μακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀλλά νά προσπαθήσουμε νά ζήσουμε τήν ἑνότητα τῆς πίστεως, τήν ὁποία ζητοῦμε σέ κάθε θεία Λειτουργία, μετέχοντας στά ἱερά μυστήρια καί κυρίως στό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, ὥστε νά φθάσουμε καί στήν ἐπίγνωση τοῦ Χριστοῦ καί δι᾽ αὐτοῦ στή σωτηρία μας.