Αρχιερατική Αγρυπνία για την «Παναγία Γοργοεπήκοο» στη Νάουσα
Την Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου το βράδυ στον Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά Ναούσης τελέστηκε η καθιερωμένη Ιερά Αγρυπνία επί τη εορτή της συνάξεως της θαυματουργού εικόνος της Παναγίας της Γοργοεπηκόου, αντίγραφο της οποίας φυλάσσεται στον Ιερό Ναό.
Στην Ιερά Αγρυπνία προεξήρχε και κήρυξε το θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Δέν ὑπάρχει κανένας μήνας τοῦ χρόνου ἀπό τόν ὁποῖο νά ἀπουσιάζει κάποια ἑορτή τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου μας καί μητέρας πάντων τῶν χριστιανῶν, τῆς στοργικῆς προστασίας ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Ἀμέτρητα τά ὀνόματα πού τῆς ἀπέδωσε ἡ εὐλάβεια καί ἡ ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων, ἀναρίθμητες οἱ ἱερές καί θαυματουργές της εἰκόνες, ἑκατομμύρια τά θαύματά της, πού μᾶς κάνουν νά τήν τιμοῦμε καί νά τήν εὐλογοῦμε καθημερινά, ἀλλά συγχρόνως καί νά ἐμπιστευόμαστε στή φροντίδα καί τή μεσιτεία της ὄχι μόνο τή ζωή μας ἀλλά καί ὅ,τι μᾶς ἀπασχολεῖ καί μᾶς ἀνησυχεῖ, ὅ,τι μᾶς δημιουργεῖ ἀμφιβολία ἤ ἀκόμη καί φόβο.
Γιατί ὅμως ὅλη αὐτή ἡ σχέση τῶν ὀρθοδόξων μέ τήν Παναγία μας, μέ τή Μητέρα τοῦ Σωτῆρος καί Λυτρωτοῦ μας, μέ τή σκέπη καί τήν προστασία ὅσων προστρέχουν σ᾽ αὐτήν;
Τήν ἀπάντηση μᾶς τήν δίνει τό προσωνύμιο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, πού φέρει ἡ ἱερά της εἰκόνα, τήν ὁποία τιμοῦμε ἀπόψε ἀγρυπνώντας, τό προσωνύμιο «Γοργοεπήκοος», πού σημαίνει δηλαδή αὐτήν πού ἐπακούει τά αἰτήματά μας γρήγορα, αὐτήν πού δέν μᾶς ἀφήνει νά περιμένουμε, ἀλλά τά ἱκανοποιεῖ κατά τό δυνατόν ἄμεσα.
Τιμοῦμε, λοιπόν, ἀπόψε τή σύναξη τῆς θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Γοργοεπηκόου, ἡ ὁποία φυλάσσεται στήν ἱερά μονή Δοχειαρίου, ἀγρυπνώντας καί ἐπικαλούμενοι καί ἐμεῖς τή χάρη της καί τήν ἄμεση ἐπέμβασή της στή ζωή μας, τή φυσική καί τήν πνευματική, καί στόν κόσμο μας, πού αἰσθάνεται καί πάλι ἔντονη τήν πίεση τῆς πανδημίας, πού μᾶς δοκιμάζει τούς τελευταίους μῆνες.
Ὁ ἄνθρωπος, ἰδιαιτέρως ὁ ἄνθρωπος τῆς ἐποχῆς μας, πού εἶναι συνηθισμένος στήν ταχύτητα πού τοῦ προσφέρει ἡ τεχνολογία καί ἡ ἐπιστήμη, εἶναι βιαστικός καί ἀνυπόμονος στή ζωή του. Θέλει ὅλα νά γίνονται γρήγορα, νά μήν περιμένει, νά μήν κάνει λίγη ὑπομονή. Γι᾽ αὐτό καί ἴσως ἑλκυόμεθα καί συγκινούμεθα περισσότερο ἀπό τήν «Γοργοεπήκοο» Παναγία, ἡ ὁποία σάν στοργική μητέρα συγκαταβαίνει στήν ἀδυναμία μας, ὑποχωρεῖ βλέποντάς μας νά ἀδημονοῦμε γιά τήν ἐπέμβαση καί τή συνδρομή της, καί δέχεται τά αἰτήματά μας καί σπεύδει νά ἀνταποκριθεῖ καί νά τά ἱκανοποιήσει.
Αὐτό ἔκανε, ἀσφαλῶς, καί ἀπόψε, πού συγκεντρωμένοι ἐδῶ, στόν ἱερό ναό τοῦ ἁγίου Μηνᾶ, ἑνώσαμε τή φωνή μας, ἑνώσαμε τήν προσευχή μας πρός τήν Γοργοεπήκοο Παναγία μητέρα μας, καί τήν ἱκετεύσαμε γιά ὅ,τι ὁ καθένας μας ἔχει ἀνάγκη. Τήν παρακαλέσαμε ὅμως, ἀσφαλῶς, ὅλοι νά μᾶς ἀπαλλάξει καί ἀπό τόν πειρασμό τοῦ κορωνοϊοῦ πού μᾶς ταλαιπωρεῖ ὅλους ἀλλά καί δοκιμάζει πολλούς ἀδελφούς μας. Τήν παρακαλέσαμε νά φανεῖ καί σέ αὐτή τήν περίπτωση «γοργοεπήκοος» καί νά ἀνταποκριθεῖ στό αἴτημά μας.
Ἄν ὅμως θέλουμε τήν ταχινή βοήθεια τῆς Παναγίας μας, ἄν θέλουμε νά ἔχουμε θάρρος καί παρρησία νά τῆς ζητοῦμε νά ἱκανοποιήσει τά αἰτήματα τῶν καρδιῶν μας, τί θά πρέπει νά κάνουμε ἐμεῖς;
Ἡ ἀπάντηση εἶναι εὔκολη καί εὐνόητη: Θά πρέπει νά φροντίζουμε νά εἴμεθα καί ἐμεῖς γρήγοροι στήν ἐκπλήρωση τῶν αἰτημάτων τῆς Παναγίας μας. Γιατί δέν μπορεῖ νά ἀνυπομονοῦμε γιά τήν ἐκπλήρωση τῶν αἰτημάτων μας καί νά ζητοῦμε τήν ἄμεση ἱκανοποίησή τους, ἀλλά ἐμεῖς νά εἴμεθα ἀργοί καί βαρεῖς στήν ὑπακοή μας στό θέλημα καί τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, νά εἴμεθα νωθροί καί ἀδιάφοροι στήν εὐχαριστία, στήν προσευχή, στήν ἀγάπη, στήν ὑπακοή. Δέν μποροῦμε νά ζητοῦμε ἀπό τήν Παναγία νά ἀκούσει αὐτά πού τῆς ζητοῦμε καί νά τά μεταφέρει στόν Υἱό της, ἀλλά ἐμεῖς νά μήν δίδουμε προσοχή σέ ὅσα μᾶς λέγει Ἐκεῖνος ὅτι πρέπει νά κάνουμε στή ζωή μας. Δέν μποροῦμε νά ζητοῦμε τή βοήθεια τῆς Παναγίας, καί συγχρόνως νά μήν δίδουμε σημασία σέ ὅσα μᾶς ὑπαγορεύει νά κάνουμε στή ζωή μας.
Ἡ Παναγία μας ἔχει πάντοτε διάθεση νά μᾶς βοηθήσει, γιατί ἡ μητρική της ἀγάπη θλίβεται, ὅταν ὑποφέρουμε, ἀλλά δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ἐπιθυμεῖ συγχρόνως νά μᾶς βοηθήσει νά διδαχθοῦμε ἀπό ὅσα ἐπιτρέπει ὁ Υἱός νά μᾶς δοκιμάσουν, νά διδαχθοῦμε τήν ὑπομονή καί νά ἀσκηθοῦμε περισσότερο στήν ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της, ἀλλά καί στήν ὑποταγή σέ αὐτό. Διότι ὅ,τι ἐπιτρέπει ὁ Χριστός νά ἔρθει στή ζωή μας, ὅποιος πειρασμός καί νά εἶναι, ἔχει ἕνα σκοπό. Καί αὐτόν πρέπει νά τόν μάθουμε: Εἶναι νά μήν ἐμπιστευόμεθα στίς δικές μας δυνάμεις καί στίς δικές μας ἱκανότητες, ἀλλά νά ἐμπιστευόμεθα «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωή ἡμῶν» Χριστῷ τῷ Θεῷ.
Καί ὅταν ἡ Παναγία βλέπει τή δική μας διάθεση, βλέπει τή δική μας προσπάθεια νά ζήσουμε τήν ἐν Χριστῷ ζωή, νά κάνουμε ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της, τότε θά σπεύδει μέ μεγαλύτερη διάθεση νά μᾶς βοηθᾶ σέ ὅ,τι τῆς ζητοῦμε. Καί θά εἶναι πιό γρήγορη καί Ἐκείνη, ἄν καί ἐμεῖς εἴμεθα «γρήγοροι» στήν ὑπακοή τοῦ Υἱοῦ της, ἄν ποθοῦμε νά κάνουμε στή ζωή μας ὅ,τι ἔκανε καί συνεχίζει νά κάνει ἡ Παναγία μας: νά εἶναι ἡ ταχινή βοήθεια στή ζωή μας.
Ἄς μιμηθοῦμε τό παράδειγμά της γιά νά ἔχουμε πάντοτε πλούσια τή χάρη καί τή βοήθεια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Γοργοεπηκόου.
