Την Τετάρτη 11 Μαρτίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής και Αγίου Πολυκάρπου Πρασινάδας.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
«Καί τῷ Σήθ ἐγένετο υἱός, ἐπωνόμασε δέ τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐνώς· οὗτος ἤλπισε ἐπικαλεῖσθαι τό ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ».
Παρακολουθήσαμε σήμερα στό ἀνάγνωσμα ἀπό τό βιβλίο τῆς Γενέσεως τόν θεόπτη Μωυσῆ νά συνεχίζει τήν ἀφήγηση τῆς ἱστορίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους μέ τή γέννηση τοῦ Σήθ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας, ἀλλά καί τή γέννηση τοῦ υἱοῦ τοῦ Σήθ, στόν ὁποῖο ἔδωσε τό ὄνομα Ἐνώς. Καί μᾶς ἐξηγεῖ ὁ ἱερός συγγραφέας σχετικά μέ τόν Ἐνώς. «Οὗτος ἤλπισε ἐπικαλεῖσθαι τό ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ». Ὁ Ἐνώς εἶχε ἀναθέσει, λέγει, τήν ἐλπίδα του στήν ἐπίκληση τοῦ Θεοῦ.
Τό χαρακτηριστικό αὐτό τοῦ δικαίου Ἐνώς, τοῦ προπάτορός μας, μᾶς ὑπενθυμίζει τή σημασία πού ἔχει γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους, καί βεβαίως καί γιά μᾶς, ἡ ἐλπίδα. Ἐάν ἐξετάσουμε τή ζωή μας, τίς πράξεις μας, τίς ἀποφάσεις μας, ὅ,τι κάνουμε καθημερινά, θά διαπιστώσουμε ὅτι ὅλα αὐτά βασίζονται στήν ἐλπίδα. Γιατί τό παρόν εἶναι τόσο σύντομο, εἶναι τόσο στιγμιαῖο, πού δέν χωρᾶ ὅ,τι κάνουμε καί ὅ,τι σκεπτόμεθα σέ αὐτό. Δέν θά μπορούσαμε, λοιπόν, νά κάνουμε ὁτιδήποτε, ἐάν δέν ἐλπίζαμε ὅτι ἡ ζωή μας ἔχει μία συνέχεια, ἔχει ἕνα αὔριο, ἔχει ἕνα μέλλον, γιά τό ὁποῖο ἐργαζόμεθα καί φροντίζουμε στό παρόν.
Κανείς δέν σπέρνει καί δέν φυτεύει, ἐάν δέν ἐλπίζει ὅτι θά ἀποκομίσει τούς καρπούς τῶν κόπων του. Κανείς δέν ἀγωνίζεται καί δέν προσπαθεῖ νά ἀναθρέψει τά παιδιά του, ἐάν δέν ἐλπίζει ὅτι αὐτά θά ζήσουν καί θά προοδεύσουν. Κανείς δέν ἐπιβιβάζεται σέ ἕνα μεταφορικό μέσα, σέ ἕνα πλοῖο ἤ σέ ἕνα ἀεροπλάνο, ἐάν δέν πιστεύει ὅτι θά φθάσει στόν προορισμό του.
Σέ τί βασίζεται ὅμως αὐτή ἡ ἐλπίδα μας; Ἡ ἐλπίδα μας, λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, βασίζεται συνήθως στή γνώση. Γνωρίζουμε ἀπό τήν ἐμπειρία τῶν ἄλλων ἀνθρώπων ποιά θά εἶναι ἡ ἔκβαση τῶν ἐνεργειῶν μας καί ἐλπίζουμε ὅτι καί στήν περίπτωσή μας οἱ ἐνέργειές μας θά ἔχουν τό ἴδιο ἀποτέλεσμα.
Αὐτό εἶναι τό πρῶτο καί βασικό στάδιο τῆς ἐλπίδος. Ὑπάρχει ὅμως καί ἕνα δεύτερο στάδιο πού εἶναι πολύ πιό σημαντικό καί πολύ πιό σπουδαῖο γιά ὅποιον τό διαθέτει. Εἶναι ἡ ἐλπίδα πού ὑπερβαίνει τά ἀνθρώπινα δεδομένα καί βασίζεται στήν πίστη στόν Θεό. Ἄλλωστε τί εἶναι ἡ πίστη; Εἶναι, ὅπως γράφει ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος, ἡ ὑπόσταση ὅσων ἐλπίζουμε.
Ἐλπίζουμε στή ζωή μας, γιατί πιστεύουμε στόν Θεό, στήν ἀγάπη καί τήν εὐσπλαγχνία του, στήν ἀνοχή καί τή φιλανθρωπία του. Καί αὐτή ἡ πίστη στόν Θεό εἶναι πού μᾶς κάνει ὄχι μόνο νά ἔχουμε ἐλπίδα γιά τά συνηθισμένα πράγματα στή ζωή μας, ἀλλά καί γιά ὅλα ἐκεῖνα γιά τά ὁποῖα παρακαλοῦμε τόν Θεό καί ἐπικαλούμεθα τή βοήθειά του.
Εἶναι πολύ σπουδαῖο καί μεγάλο προνόμιο αὐτό, νά μποροῦμε δηλαδή νά ἐλπίζουμε στήν ἐπίκληση τοῦ Θεοῦ. Εἶναι μεγάλη παρηγορία καί ἀνάπαυση γιά τόν ἄνθρωπο, νά στηρίζει τήν ἐλπίδα του στήν προσευχή, γιά ὅ,τι τόν ἀπασχολεῖ, γιατί αὐτή ἡ προσευχή ὄχι μόνο τοῦ δίδει δύναμη νά συνεχίσει τόν ἀγώνα καί τήν προσπάθειά του γιά νά ἐπιτύχει αὐτό πού θέλει, ἀλλά καί γιατί τόν βοηθᾶ νά προσεγγίζει τόν Θεό καί νά ἐμπιστεύεται τόν ἑαυτό του καί τήν ἐξέλιξη τῆς ζωῆς του στή δύναμη καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Καί ἔχουμε ὅλοι μας ἀνάγκη αὐτή τήν παρηγορία καί τήν ἐνίσχυση πού μᾶς παρέχει ἡ ἐλπίδα πού στηρίζεται στήν προσευχή καί τήν ἐπίκληση τοῦ Θεοῦ, ἰδιαιτέρως κατά τήν περίοδο αὐτή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τήν περίοδο τῆς νηστείας καί τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος, τῆς προσευχῆς καί τῆς μετανοίας, τήν ὁποία διερχόμεθα, ἀλλά καί αὐτό τό διάστημα κατά τό ὁποῖο ὅλος ὁ κόσμος ἀλλά καί ἡ πατρίδα μας ὑφίσταται τόν πειρασμό καί τή δοκιμασία τῆς ἐπιδημίας τοῦ κοροναϊοῦ, ὁ ὁποῖος ἔχει κυριολεκτικά ἀναστατώσει τή ζωή ὅλου τοῦ κόσμου.
Καί ἀκριβῶς ἐπειδή εἶναι μία ἀσθένεια, τῆς ὁποίας δέν γνωρίζουμε καί δέν γνωρίζουν οὔτε οἱ εἰδικοί ἰατροί τήν ἐξέλιξη, χρειάζεται νά ἔχουμε τήν ἐλπίδα μας στόν Θεό καί νά προσευχόμεθα, ὥστε νά μᾶς χαρίσει «σύν τῷ πειρασμῷ καί τήν ἔκβασιν αὐτοῦ», νά δώσει δηλαδή μία ἀγαθή διέξοδο στό ἀδιέξοδο στό ὁποῖο ἔχει φέρει τόν κόσμο αὐτός ὁ ἰός καί νά μᾶς προστατεύσει ἀπό αὐτόν.
Ἡ προσευχή καί ἡ ἐλπίδα μας στόν Θεό θά μᾶς βοηθήσουν νά μήν ἀπογοητευόμεθα καί νά μήν χάνουμε τό θάρρος μας. Ἀλλά αὐτό δέν σημαίνει ὅτι δέν θά πρέπει νά ἀκολουθοῦμε καί ὅλες τίς ὁδηγίες καί τίς συστάσεις τῶν εἰδικῶν, σχετικά μέ τά μέτρα ὑγιεινῆς καί καθαριότητος, ἀλλά καί μέ τήν προφύλαξη πού ἀπαιτεῖται γιά τούς ἡλικιωμένους καί τούς ἀσθενεῖς, πού θά πρέπει νά παραμένουν στό σπίτι, ὅπως καί ὅσοι ἐκδηλώσουν κάποια ἀπό τά συμπτώματα τῆς ἀσθενείας, προκειμένου νά μήν μεταδώσουν τυχόν τήν ἀσθένεια στούς ἀδελφούς μας, ὅπως συστήνει καί στήν πρόσφατη ἐγκύκλιό της ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Θά πρέπει νά εἴμεθα πολύ προσεκτικοί, ἀλλά χωρίς νά χάνουμε τήν ἐλπίδα μας καί τήν ἐμπιστοσύνη μας στόν Θεό, καί νά προσευχόμασθε, ὥστε ἡ ἀγάπη του νά μᾶς διατηρήσει σώους γιά νά διέλθουμε καί τό ὑπόλοιπο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἐν ὑγείᾳ καί νά ἀξιωθοῦμε νά ἑορτάσουμε μέ χαρά καί τό Ἅγιο Πάσχα.