Το Σάββατο 14 Μαΐου το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων, τέλεσε αρχιερατική θεία Λειτουργία και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Γενεθλίου της Θεοτόκου στα Νέα Μάλγαρα Θεσσαλονίκης.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας τέλεσε 40θήμερο μνημόσυνο υπέρ αναπάυσεως της ψυχής του μακαριστού Ιερέως π. Ιωάννη Τσιτσία, καταγομένου από τα Νέα Μάλγαρα και εφημερίου, μέχρι της κοιμήσεώς του, στην ενορία Αγίου Γεωργίου Αγκαθιάς.
Ακολουθεί η Ομιλία του Μητροπολίτη Βεροίας:
«Ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους».
Ἄν καί διανύουμε τήν πασχάλιο περίοδο, ἡ Ἐκκλησία μας μέ τό εὐαγγελικό της ἀνάγνωσμα μᾶς μετέφερε σήμερα λίγο πρίν ἀπό τό πάθος τοῦ Κυρίου μας, γιά νά ἀκούσουμε καί πάλι τά τελευταῖα λόγια τοῦ Χριστοῦ πρός τούς μαθητές του.
Ὁ Χριστός δέν τούς λέγει πολλά, οὔτε τούς ἐπιβαρύνει μέ πολλές ὁδηγίες ἤ ἀπαιτήσεις. Μία μόνο ἐντολή τούς δίδει, τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης. «Ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους».
Αὐτή εἶναι ἡ ἐντολή μου, τούς λέγει, νά ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τόν ἄλλο. Καί δέν μποροῦσε νά εἶναι ἄλλη, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη, καί ὅποιος θέλει νά τόν πλησιάσει καί νά ἑνωθεῖ μαζί του, μόνο μέ τήν ἀγάπη μπορεῖ νά τό κάνει αὐτό. Δέν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος ἐκτός ἀπό τήν ἀγάπη, γιατί ἡ ἀγάπη πρός τούς ἀνθρώπους εἶναι καί ἀγάπη πρός τόν Θεό, εἶναι τήρηση τῶν ἐντολῶν του, εἶναι αὐτή πού θά πρέπει νά χαρακτηρίζει τούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ, ἐάν θέλουν πράγματι νά εἶναι μαθητές του καί ὄχι μόνο κατ᾽ ὄνομα νά εἶναι μαθητές του.
Δίδει ὅμως ὁ Χριστός ὡς μόνη ἐντολή τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης καί γιά ἕναν ἀκόμη λόγο, διότι ἡ ἀγάπη εἶναι περιεκτική πολλῶν ἀρετῶν. Περιλαμβάνει ὅλες τίς ἀρετές τίς ὁποῖες πρέπει νά ἀποκτήσει ὁ ἄνθρωπος, ἤ ἔστω νά ἀγωνίζεται γιά νά τίς ἀποκτήσει, ἐάν θέλει νά ἐφαρμόζει καί τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης πρός τούς ἀνθρώπους. Διότι, ὅταν ὁ Χριστός λέγει «ἀγαπᾶτε ἀλλήλους», δέν ἐννοεῖ νά ἀγαποῦμε μόνο τούς οἰκείους καί τούς συγγενεῖς μας, τούς φίλους μας ἤ ἐκείνους πού μᾶς φέρονται μέ καλό τρόπο ἤ ἐκείνους ἀπό τούς ὁποίους ἔχουμε κάποια ἐξάρτηση ἤ κάποιο συμφέρον. Ἐννοεῖ ὅλους, ἀρχίζοντας βεβαίως ἀπό τούς οἰκείους μας καί τούς ἀδελφούς μας μέσα στήν Ἐκκλησία, ἀλλά καί προεκτείνοντας τήν ἀγάπη καί πρός αὐτούς πού μᾶς ἀδικοῦν καί πρός αὐτούς πού μᾶς στενοχωροῦν ἤ μᾶς θλίβουν καί πρός αὐτούς πού μᾶς συκοφαντοῦν καί μᾶς ἀντιπαθοῦν.
Ἡ ἀγάπη πρός τούς ἀνθρώπους, τήν ὁποία ζητᾶ ὁ Χριστός ἀπό ἐμᾶς πού πιστεύουμε σ᾽ Αὐτόν καί θέλουμε νά ἀκολουθοῦμε τίς ἐντολές του, πρέπει νά ὁμοιάζει μέ τή δική του ἀγάπη πρός ὅλους μας. Ὅπως Ἐκεῖνος, δηλαδή, προσφέρει τήν ἀγάπη καί τίς δωρεές του χωρίς διακρίσεις καί χωρίς ἐξαιρέσεις σέ κάθε ἄνθρωπο, καί βρέχει «ἐπί δικαίους καί ἀδίκους», ἀνάλογη θά πρέπει νά εἶναι καί ἡ δική μας ἀγάπη πρός τούς συνανθρώπους μας.
Αὐτή ἡ ἀγάπη ὅμως προϋποθέτει ταπείνωση, προϋποθέτει ἀνεξικακία, συγχωρητικότητα, ἀλληλεγγύη, ἀνιδιοτέλεια. Διότι, ὅποιος εἶναι ἐγωιστής καί ἐνδιαφέρεται μόνο γιά τό δικό του συμφέρον, ὅποιος θέτει ὡς πρώτιστη προτεραιότητά του τήν ἱκανοποίηση τῶν δικῶν του ἀναγκῶν καί δέν ἐνδιαφέρεται γιά τίς ἀνάγκες τῶν συνανθρώπων του, ὅποιος δέν εἶναι πρόθυμος νά μοιρασθεῖ μέ τόν ἀδελφό του ὅσα ἔχει, αὐτός δέν ἔχει ἀγάπη καί δέν μπορεῖ νά εἶναι μαθητής τοῦ Χριστοῦ, δέν μπορεῖ νά εἶναι πραγματικό μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, πραγματικό μέλος τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ Ἐκκλησία μας ὄχι μόνο συνεχίζει νά διδάσκει τήν ἀγάπη καί νά μᾶς ὑπενθυμίζει τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἀλλά τήν ἐφαρμόζει καί πρακτικά μέ τό ἔργο της καί μέ τούς ἱερεῖς της, οἱ ὁποῖοι προσφέρουν ἀγάπη σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους καί μέ κάθε τρόπο.
Ἕνας τέτοιος ἱερέας ἦταν καί ὁ μακαριστός π. Ἰωάννης, τοῦ ὁποίου τελοῦμε σήμερα τό τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο καί παρακαλοῦμε τόν Θεό νά ἀναπαύσει τή μακαρία ψυχή του μετά τῶν ἐκλεκτῶν του καί τῶν δικαίων.
Ὁ π. Ἰωάννης ἦταν ἕνας εὐλαβής κληρικός, ἕνας στοργικός οἰκογενειάρχης, ἕνας ἱερέας πού διακόνησε τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἱερά Μητρόπολή μας, τήν ἐνορία καί τούς πιστούς, τούς ὁποίους τοῦ ἐμπιστεύθηκε ἡ Ἐκκλησία διά τοῦ Ἐπισκόπου, μέ ἀγάπη, μέ ἀφοσίωση, μέ ζῆλο, μέ αὐταπάρνηση, μέ συνέπεια, ὡς καλός ποιμένας ἀλλά καί ὡς φρόνιμος οἰκονόμος τῶν μυστηρίων τοῦ Χριστοῦ. Προσέφερε στήν ἐνορία του καί στούς κατοίκους τῆς Ἀγκαθιᾶς μέ πολλή ἀγάπη καί στοργή, ὅπως προσέφερε καί στήν οἰκογένειά του καί τούς οἰκείους του, ἀποτελώντας πρότυπο πιστοῦ ἀνθρώπου καί καλοῦ κληρικοῦ καί γιά τή φυσική καί γιά τήν πνευματική του οἰκογένεια καί δίδοντας τή μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας σέ ὅλους ὅσους τόν γνώριζαν καί τόν συναναστρεφόταν.
Ὁ Θεός ὅμως ἀποφάσισε νά τόν πάρει κοντά του πρόωρα γιά τά ἀνθρώπινα, στερώντας τον ἀπό τήν οἰκογένειά του καί ἀπό τήν Ἐκκλησία, Ἐκεῖνος ὅμως καί γνωρίζει καί καθορίζει τούς ὅρους τῆς ζωῆς μας. Ἐμεῖς ἐμπιστευόμαστε τήν ἀγάπη του, στήν ὁποία ἀσφαλῶς καί ὁ μακαριστός π. Ἰωάννης ἐμπιστεύθηκε καί τόν ἑαυτό του καί τούς δικούς του, καί εὐχόμεθα καί προσευχόμεθα ὁ φιλάνθρωπος Θεός νά τόν καταστήσει καί στό ἐπουράνιο θυσιαστήριο, ὅπως καί στό ἐπίγειο, λειτουργό του, γιά νά τόν ὑμνεῖ καί νά τόν δοξάζει, ἀλλά καί γιά νά προσεύχεται καί γιά τήν οἰκογένειά του καί γιά τήν ἐνορία του καί γιά ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι καί τόν ἀγάπησαν καί τόν ἐμπιστεύθηκαν καί τόν ὑπηρέτησαν μέσα στό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας.
Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη του.