Αρχιερατική θεία Λειτουργία στη Μητρόπολη Βεροίας

Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων τέλεσε το κατ έτος καθιερωμένο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της μακαριστής Ευδοξίας Μαλακούση, μεγάλης ευεργέτιδος του ναού. Ακολούθησε δεξίωση στο πνευματικό κέντρο του ιερού ναού.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
«Τοῦτο τό γένος ἐν οὐδενί δύ­να­ται ἐξελθεῖν εἰ μή ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ».

Διανύουμε, ἀδελφοί μου, ἤδη τό δεύτερο ἥμισυ τῆς Ἁγίας καί Με­γά­λης Τεσσαρακοστῆς καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἀφοῦ ὕψωσε τήν προ­ηγούμενη Κυριακή τό «μέγα ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου», τόν Σταυ­ρό τοῦ Κυρίου μας, μᾶς ὑπεν­θυμίζει σήμερα διά τῶν λόγων τοῦ Ἰησοῦ δύο ἀκόμη ἰσχυρά ὅπλα στόν ἀγώνα μας ἐναντίον τοῦ ἀν­τι­­κειμένου, ἐναντίον τοῦ ἐ­χθροῦ τῆς σωτηρίας μας, τοῦ δια­βόλου. Καί μᾶς τά ὑπενθυμίζει μέ τήν εὐ­καιρία τῆς ἐρωτήσεως πού ὑπέ­­βαλαν οἱ μαθητές του διαπι­στώ­­­νοντας πώς ἐκεῖνοι ἦταν ἀδύ­να­μοι νά θεραπεύσουν τόν ταλαί­πω­ρο νεανία πού βασανιζόταν ἀπό πνεῦμα «ἄλαλον καί κωφόν», πού ἦταν δηλαδή ὑπό τήν ἐπήρεια τοῦ δαίμονος.

Ἀσφαλῶς ἡ περίπτωση τοῦ δαι­μο­­νιζομένου νέου νά εἶναι μία ἀ­κραία περίπτωση ἐπηρείας τοῦ δια­βόλου στή ζωή τῶν ἀνθρώπων, καί μπορεῖ οἱ περισσότεροι ἄν­θρω­ποι νά μήν ἔχουμε ἐμπειρίες πολέ­μου μέ τόν διάβολο, ὅπως εἶχαν οἱ ἅγιοι, δέν εἴμαστε ὅμως ἀμέτοχοι τῶν ἐπιθέσεών του. Διότι ἀπό τόν πονηρό προέρχονται οἱ πει­ρασμοί πού μᾶς δοκιμάζουν, ἀλλά καί οἱ ἐμπαθεῖς λογισμοί καί οἱ ἁμαρ­τωλές ἐπιθυ­μίες.

Αὐτός ὑποκρύπτεται κάτω ἀπό τά ἐλαττώ­μα­τα καί τίς ἀδυ­να­μίες μας ὑποκρύπτεται. Δικό του ἔργο εἶναι ἡ ἀμφιβολία καί ἡ ἀπιστία μας, ἡ νωθρότητά μας στόν πνευματικό μας ἀγώνα, ἡ ἀκηδία καί ἡ ἀνα­βλη­τικότητά μας νά μετανοήσου­με καί νά ἐξο­μο­λογηθοῦμε τίς ἁμαρτίες μας. Δικό του ἔργο εἶναι οἱ προφάσεις πού πολλές φο­ρές χρη­σιμοποιοῦμε γιά νά δικαιολο­γή­σουμε τόν ἑαυτό μας καί νά μή διορθωθοῦμε. Δικό του ἔργο εἶναι ὅτι προσπαθεῖ νά ἐμ­ποδίσει τήν πνευματική μας πρό­οδο, τήν ἐπι­κοι­νωνία μας μέ τόν Θεό καί ἐν τέλει τή σωτηρία μας.

Ὅλα αὐτά ἀποτελοῦν προσβολές καί ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ ἐνα­ντί­ον μας, καί εἶναι ἑπομένως ἀπα­ραί­­τητο, ἀδελφοί μου, νά τίς ἀντι­με­τωπίσουμε, ἐάν δέν θέλουμε νά μᾶς νικήσει καί νά μᾶς κάνει ὑπο­χεί­ριά του. Γι᾽ αὐτό καί ὁ Χριστός ὑποδεικνύει στούς μαθητές του τά ὅπλα ἐναντίον τοῦ διαβόλου, καί συγχρόνως τά ὑποδεικνύει καί σέ μᾶς γιά νά γνωρίζουμε πῶς μπο­ροῦ­με νά τόν ἀντιμετωπίσουμε καί νά τόν νικήσουμε.

«Τοῦτο τό γένος ἐν οὐδενί δύνα­ται ἐξελθεῖν εἰ μή ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ».

Πρῶτο ὅπλο, λοιπόν, εἶναι ἡ προ­σευχή, ἡ ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό. Ὅποιος τήν χρησιμοποιεῖ, ὅποιος προσεύ­χεται στόν Θεό, ὅποιος ἐπι­κοινω­νεῖ μαζί του, ὅπως ἐπικοι­νωνοῦν τά παιδιά μέ τόν πατέρα τους, αὐ­τός βρίσκεται κάτω ἀπό τήν προ­στασία τοῦ Θεοῦ καί δέν μπο­ροῦν νά τόν βλάψουν «τά πε­πυ­ρω­μένα βέλη τοῦ πονηροῦ».

Ἡ προσευχή εἶναι αὐτή πού διώ­χνει πραγματικά τόν πονηρό, ὁ ὁ­ποῖος δέν ἀντέχει οὔτε κἄν νά ἀκούει τήν ἐπίκληση τοῦ ὀνόμα­τος τοῦ Θεοῦ. Γι᾽ αὐτό καί προ­σπα­θεῖ νά μᾶς ἐνοχλεῖ κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς, νά ἀποσπᾶ τήν προ­σοχή μας ἀπό αὐτήν, γιά νά ἀναγκάσει νά τήν ἐγκαταλείψ­ου­με, ὥστε νά εἴ­μα­στε ἀκάλυπτοι ἀπό τήν προ­στασία τοῦ Θεοῦ καί νά μποροῦμε νά πέσουμε εὐκολό­τερα στίς πα­γί­δες του.

Τό δεύτερο ὅπλο μας κατά τοῦ πο­­νηροῦ εἶναι ἡ νηστεία. Καί εἶναι τόσο σπουδαῖο ὅπλο, ὥστε ὁ πονη­ρός τό μισεῖ καί τό ἀντιπαθεῖ. Συ­κο­φάντησε τήν ἐντολή τῆς νη­στεί­­­ας στούς πρωτοπλάστους, καί ἐκεῖνοι τόν πίστευσαν, καί ἔτσι κα­­τόρθωσε νά τούς ἐξαπατήσει  καί νά τούς διώξει ἀπό τόν πα­ρά­δεισο τῆς Ἐδέμ.

Ἐπιχείρησε νά πειράξει τόν Χρι­στό, ὅταν νήστευε ἐπί σα­ρά­ντα ἡμέ­ρες μετά τή βάπτισή του, καί νά τόν ἐξαπατήσει, ἀλλά βεβαίως δέν τό κατόρθωσε.

Μένει, λοιπόν, μακριά ἀπό ὅσους νηστεύ­ουν, γιατί γνωρίζει ὅτι ἔ­χουν τή δύναμη τῆς ἐγκρατείας καί γι᾽ αὐ­τό δέν μπορεῖ νά τούς πα­ρασύ­ρει μέ τίς ὑποσχέσεις του. Καί ἀκόμη ἔχουν τή χάρη τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἀγάπη τοῦ ὁποίου νηστεύουν.

Τά δύο αὐτά πνευματικά ὅπλα τά συνδυάζει ἄριστα, ἀδελφοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας κατά τήν περίοδο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρα­κο­­στῆς, τήν ὁποία διερχόμεθα, κα­λώντας μας νά τά ἀξιοποιή­σουμε καί τά δύο, ὥστε νά ἐπιτύχουμε στόν πνευματικό ἀγώνα τόν ὁποῖο διεξάγουμε, ἰδιαίτερα αὐτή τήν πε­­­ρίοδο, ὅπως ἐπέτυχε καί ὁ ἑορ­ταζόμενος σήμερα ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, ὁ ὁποῖος μᾶς συ­στή­νει τή νηστεία ὡς βοήθημα τῆς προ­σευχῆς, διότι ὁ ἄνθρωπος πού νη­στεύει, λέει, δέν μεριμνᾶ γιά τά ὑλικά πράγ­ματα καί ἔχει καθαρό τόν νοῦ του τήν ὥρα τῆς προσευ­χῆς.

Ἄς ἀξιοποιήσουμε, λοιπόν, ἀδελ­φοί μου, καί ἐμεῖς αὐτά τά δύο ὅπλα, τή νηστεία καί τήν προ­σευ­χή, τόσο στό ὑπόλοιπο τῆς Μεγά­λης Τεσσαρακοστῆς ὅσο καί σέ ὅλη μας τή ζωή γιά νά παραμένουμε ἀνε­πηρέαστοι ἀπό τίς παγίδες τοῦ πονηροῦ καί νά κατορθώνουμε μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά τόν νικοῦμε.

Αὐτό ἔκανε καί ὁ πολιοῦχος μας ἅγιος Ἀντώνιος, ὁ ὁποῖος στήν πο­λυ­ετῆ ἀσκητική ζωή του κατόρ­θω­σε νά ἀντιμετωπίσει μέ τή νη­στεία καί τήν προσευχή ὅλες τίς ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ καί νά τόν κατατροπώσει γιά νά ἀπολαύσει στή συνέχεια τή χαρά τῆς παρου­σίας τοῦ Θεοῦ τόσο στή ζωή αὐτή, ὅσο καί αἰωνίως στή μέλλουσα.

Αὐτήν τή χαρά εὐχόμεθα καί προ­σευχόμεθα νά ἀπολαμβάνει καί ἡ μεγάλη εὐεργέτις τοῦ ἱεροῦ αὐ­­τοῦ ναοῦ τοῦ πολιούχου μας, μακαριστή Εὐδοξία Μαλακούση, γιά τήν ὁποία τελοῦμε σήμερα τό καθιερωμένο ἐτήσιο μνημόσυνο, εὐχόμενοι ὅπως ὁ Θεός διά πρε­σβειῶν τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου, τόν ὁποῖο τόσο ἀγάπησε, ὥστε προσέ­φερε γιά τόν ναό του τήν περιου­σία της, νά τήν ἀναπαύει ἐν σκη­ναῖς δικαίων καί ἐν χώρᾳ ζώντων.