Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Βεροίας τέλεσε μνημόσυνο υπέρ των ψυχών των κεκοιμημένων ενοριτών.
Στην ομιλία του ο Μητροπολίτης Βεροίας τόνισε:
«Οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν».
Ἕνα πολύ γνωστό καί ἐντυπωσιακό, θά λέγαμε, θαῦμα ἀκούσαμε στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Ὁ Χριστός, μόλις πληροφορήθηκε τήν ἀποτομή τῆς κεφαλῆς τοῦ τιμίου Προδρόμου ἀπό τόν Ἡρώδη, εἰσῆλθε, σύμφωνα μέ τόν ἱερό εὐαγγελιστή Ματθαῖο, σέ ἕνα πλοιάριο καί ἀπομακρύνθηκε σέ ἕναν τόπο ἔρημο «κατ᾽ ἰδίαν».
Ὅπως ὅμως εἶχε συμβεῖ καί ἄλλες φορές, ἡ εἴδηση διαδόθηκε, καί πολλοί ἦταν ἐκεῖνοι πού ἔσπευσαν ἀπό τίς γειτονικές πόλεις γιά νά ἀκούσουν τόν Χριστό ἤ γιά νά τόν παρακαλέσουν νά θεραπεύσει τίς ἀσθένειές τους.
Καί ἦταν τόσο τό πλῆθος καί τόσες οἱ ἀνάγκες του, ὥστε ἡ ὥρα πέρασε καί ἄρχισε νά βραδιάζει. Ἀνήσυχοι οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ, τόν πλησίασαν καί τοῦ εἶπαν νά ἀφήσει τούς ἀνθρώπους νά πᾶνε στά γύρω χωριά γιά νά προμηθευθοῦν τρόφιμα, καθώς ἦταν νηστικοί ὅλη τήν ἡμέρα. Ἐκεῖνος ὅμως ἔδωσε μία ἀπάντηση πού ἀσφαλῶς δέν περίμεναν οἱ μαθητές του. «Οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν», τούς εἶπε. Δέν ἔχουν ἀνάγκη νά φύγουν. Δέν ὑπάρχει λόγος νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό κοντά μου. «Δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν». Δῶστε τους ἐσεῖς φαγητό.
Ὁ Χριστός ζητᾶ ἀπό τούς μαθητές του κάτι ἀνέφικτο γιά τά ἀνθρώπινα δεδομένα, σάν νά εἶναι ἀπολύτως φυσικό. Γνωρίζει ὅτι δέν ἦταν δυνατόν οἱ μαθητές του νά εἶχαν μαζί τους τρόφιμα γιά περισσότερους ἀπό πέντε χιλιάδες ἀνθρώπους, κι ὅμως τούς ζητᾶ νά προσφέρουν σέ ὅλο ἐκεῖνο τό πλῆθος, πού εἶχε ἔρθει γιά νά τόν δεῖ καί νά τόν ἀκούσει, φαγητό, γιά νά ἀκολουθήσει τό θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν πέντε ἄρτων καί τῶν δύο ἰχθύων, μέ τά ὁποῖα θά χορτάσουν οἱ χιλιάδες τῶν ἀνθρώπων.
Τί σημαίνει ὅμως τό θαῦμα αὐτό τοῦ Χριστοῦ;
Σημαίνει πρῶτον ὅτι ὁ Χριστός δέν ἀδιαφορεῖ γιά τίς ὑλικές καί σωματικές ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων. Γνωρίζει ὅτι ὡς χοϊκά πλάσματα ἔχουμε ἀνάγκη καί ἀπό τροφή καί ἀπό ἄλλα ὑλικά πράγματα καί φροντίζει νά μᾶς τά παρέχει καί αὐτά. Καί αὐτό εἶναι κάτι τό ὁποῖο συνεχίζει νά κάνει καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μέχρι σήμερα. Μεριμνᾶ καί ἐνδιαφέρεται νά καλύψει καί νά θεραπεύσει μέ κάθε τρόπο τίς ὑλικές ἀνάγκες ὄχι μόνο τῶν τέκνων της ἀλλά καί ὅλων τῶν ἀνθρώπων μέ τό φιλανθρωπικό καί κοινωνικό της ἔργο.
Τό θαῦμα ὅμως τοῦ Χριστοῦ δηλώνει ἀκόμη καί τήν πανσθενῆ δύναμή του, τή δύναμη ἡ ὁποία κάνει πέντε ἄρτους καί δύο ψάρια ὄχι μόνο νά ἐπαρκέσουν γιά περισσότερους ἀπό πέντε χιλιάδες ἀνθρώπων, ἀλλά καί νά περισσεύσουν δώδεκα κοφίνια, γεγονός τό ὁποῖο δικαιώνει συγχρόνως καί τήν προτροπή τοῦ Κυρίου μας «ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ … καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν». Διότι μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά ἔχει ὑλικές ἀνάγκες, ἀλλά αὐτές δέν εἶναι οἱ μόνες οὔτε θά πρέπει νά ἔχουν προτεραιότητα στή ζωή μας.
Ὁ ἄνθρωπος δέν πλάσθηκε ἀπό τόν Θεό καί δέν ζεῖ στόν κόσμο αὐτό μόνο γιά νά ἱκανοποιεῖ τίς ὑλικές του ἀνάγκες, δέν ζεῖ μέ ἄλλα λόγια γιά νά τρέφεται καί ἔτσι νά συντηρεῖται στή ζωή. Ζεῖ στόν κόσμο αὐτό, προετοιμαζόμενος γιά τή μέλλουσα ζωή, γιά τήν αἰώνια ζωή, γιά τήν ὁποία τόν ἔπλασε ὁ Θεός. Καί γιά νά ἐπιτύχει αὐτόν τόν σκοπό, ἔχει ἀνάγκη καί ἀπό τήν πνευματική τροφή, ἀπό αὐτήν πού προσφέρει στόν ἄνθρωπο ὁ Χριστός μέ τόν λόγο του καί μέ τή διδασκαλία του, ὅπως ἔκανε καί στούς ὑπέρ πεντακισχιλίους ἀκροατές του.
Ἔχει ἀνάγκη ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν πνευματική τροφή πού προσφέρει ὁ Χριστός μέσω τῆς Ἐκκλησίας του, μέσω τῶν ἱερῶν μυστηρίων καί κυρίως μέσω τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας, τό ὁποῖο καθιστᾶ τόν ἄνθρωπο κοινωνό τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ προτροπή τοῦ Κυρίου μας πρός τούς μαθητές του, ὅταν αὐτοί τοῦ ζήτησαν νά ἀπολύσει τούς ὄχλους γιά νά βροῦν τρόφιμα, καί τήν ὁποία ἀκούσαμε σήμερα, «οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν», εἶναι ἡ κατευθυντήρια γραμμή πού ἀκολουθεῖ ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία μεριμνᾶ καί γιά τίς ὑλικές ἀνάγκες τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά ἔχει ὡς πρώτιστο καθῆκον καί χρέος της τήν πνευματική τροφοδοσία τῶν ἀνθρώπων. Ἔχει καθῆκον καί χρέος νά μᾶς διδάξει ὅτι «οὐκ ἐπ᾽ ἄρτῳ μόνον ζήσεται ἄνθρωπος», ὅτι δέν μπορεῖ νά ζήσει μόνο μέ τήν ὑλική τροφή ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά χρειάζεται καί τήν πνευματική. Καί αὐτή τήν πνευματική τροφή προσφέρει σέ ὅλους μας ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἰδιαιτέρως τήν περίοδο τοῦ Δεκαπενταυγούστου, τήν περίοδο αὐτή πού εἶναι ἀφιερωμένη στήν Παναγία μας, μέ τίς Παρακλήσεις, μέ τή νηστεία, μέ τά ἱερά μυστήρια, μέ τή μελέτη καί μέ τήν προσευχή.
Ἄς ἀξιοποιήσουμε αὐτή τήν εὐκαιρία, ἀλλά καί ἄς συνειδητοποιήσουμε τήν ἀνάγκη νά φροντίζουμε ὄχι μόνο νά τρέφουμε τό σῶμα μας ἀλλά καί τήν ψυχή μας καί ἄς κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε γιά νά ἱκανοποιήσουμε καί αὐτή τήν ἀνάγκη μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τή βοήθεια τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας.