Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ι. Ν. Αγ. Σπυρίδωνος Βεροίας
Την Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου το πρωί o Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος, της ενορίας Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος Βεροίας.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Βεροίας χειροθέτησε σε Αναγνώστη τον κ. Απόστολο Τσιάμη.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:
«Ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καί θερίσει».
Μία αὐτονόητη προειδοποίηση ἀπευθύνει στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος γράφοντας πρός τούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου. Αὐτός πού σπέρνει μέ φειδώ, αὐτός πού δέν σπέρνει ἄφθονο τόν σπόρο, εἶναι βέβαιο ὅτι δέν θά ἀποκομίσει πολλούς καρπούς ἀπό αὐτήν τή σπορά, ἀλλά ἡ συγκομιδή του θά εἶναι περιορισμένη, ὅπως καί ἡ σπορά του.
Ἡ προειδοποίηση αὐτή εἶναι ἀσφαλῶς ἀδιαμφισβήτητη, ὅμως ὁ σκοπός τοῦ ἀποστόλου Παύλου δέν ἦταν νά προειδοποιήσει τούς Κορινθίους γιά θέματα πού γνώριζαν καλύτερα ἀπό τόν ἴδιο, ἀλλά νά τά χρησιμοποιήσει ὡς μέσο γιά νά τούς διδάξει τίς πνευματικές ἀλήθειες πού ἤθελε.
Ἔτσι μέ τήν προειδοποίηση ὅτι ἡ ποσότητα τῶν καρπῶν πού μαζεύει κανείς εἶναι ἀνάλογη τῆς σπορᾶς του, ἐπιδιώκει νά διδάξει τούς Κορινθίους ἀλλά καί ὅλους ἐμᾶς ὅτι ἡ πνευματική συγκομιδή εἶναι ἀνάλογη τῆς πνευματικῆς σπορᾶς, εἶναι ἀνάλογη τῆς διαθέσεως καί τῆς προσπαθείας μας. Ἐάν θέλουμε δηλαδή νά ἔχουμε καρπούς πνευματικούς, τότε θά πρέπει νά καταβάλλουμε καί τήν ἀνάλογη προσπάθεια, θά πρέπει νά ἔχουμε τήν ψυχή μας ἀνοικτή καί νά προσφέρουμε μέ προθυμία καί ἀγάπη τόν κόπο μας, τόν χρόνο μας, τόν ἀγώνα μας, τά ἔργα μας, καί ὅ,τι ἄλλο χρειάζεται καί μποροῦμε νά προσφέρουμε γιά νά ἐπιτύχουμε τόν σκοπό μας, πού εἶναι νά ἀποκτήσουμε καρπούς πνευματικούς.
Ὅποιος ἀντί νά ἀγωνίζεται μέ ζῆλο καί διάθεση καί χωρίς νά ὑπολογίζει τόν κόπο καί τή θυσία πού ἀπαιτεῖται γιά τόν πνευματικό ἀγώνα καί τήν ἄσκηση τῶν ἀρετῶν, κάθεται καί ὑπολογίζει πόσο θά κουρασθεῖ, τί θά στερηθεῖ, πόσο θά τοῦ κοστίσει, ἤ τί ἄλλες συνέπειες μπορεῖ νά ἔχει ὁ ἀγώνας του στή προσωπική, τήν ἐπαγγελματική ἤ τήν κοινωνική του ζωή, αὐτός δέν μπορεῖ νά περιμένει πλούσιους πνευματικούς καρπούς.
Ὁ Θεός, ἀδελφοί μου, δέν μᾶς ἀναγκάζει νά ἀποδυθοῦμε στόν πνευματικό ἀγώνα καί στήν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν ὑποχρεωτικά. Θέλει ὅμως, ὅταν ἀποφασίζουμε νά τόν ἀκολουθήσουμε, ὅταν ἀποφασίζουμε νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά ἐφαρμόσουμε τίς ἐντολές του νά μήν τό κάνουμε στενόκαρδα, ἀλλά νά τό κάνουμε μέ ὅλη μας τή θέληση καί τή διάθεση, γιατί ὅπως λέει ὁ σοφός Σολομῶν καί ἐπανέλαβε σήμερα καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ἱλαρόν δότην ἀγαπᾶ ὁ Θεός». Ὁ Θεός, λέει, ἀγαπᾶ αὐτόν πού προσφέρει μέ χαρά εἴτε στόν ἴδιο τόν Θεό εἴτε στούς ἀδελφούς του, καί σέ αὐτόν προσφέρει καί τήν εὐλογία του, ὥστε ἡ προσφορά του νά πολλαπλασιάζεται καί νά δίνει καρπόν ἑκατονταπλασίονα.
Ἄς τό προσέξουμε αὐτό τό σημεῖο, ἀδελφοί μου. Ὁ Θεός δέν θέλει νά τοῦ προσφέρουμε πολλά, θέλει νά τοῦ προσφέρει ὅ,τι μπορεῖ ὁ καθένας μας, ἀλλά νά τό προσφέρει μέ ὅλη του τήν καρδιά, νά τό προσφέρει μέ καλή διάθεση καί μέ χαρά.
Ἄν προσφέρουμε πολλά, ἄν ἀγωνιζόμαστε πολύ, ἄν κάνουμε ἀκόμη καί μεγάλες προσπάθειες καί μεγάλες θυσίες στήν πνευματική μας ζωή, ἀλλά τίς κάνουμε χωρίς διάθεση, τίς κάνουμε γκρινιάζοντας, γογγύζοντας, διαμαρτυρόμενοι, ἤ ἀκόμη τίς κάνουμε ἀπό κάποια ἀνάγκη ἤ ἀπό ὑποχρέωση, τότε ἡ προσπάθειά μας καί ἡ προσφορά μας δέν ἔχει τό ἐπιθυμητό ἀποτέλεσμα. Μπορεῖ νά δώσει καρπούς, ἀλλά δέν θά δώσει τούς καρπούς πού θά θέλαμε καί θά περιμέναμε, γιατί δέν θά ἔχει τήν εὐλογία πού δίδει ὁ Θεός σέ ὅσους ἀγωνίζονται καί προσφέρουν μέ ὅλη τή ψυχή τους στόν πνευματικό ἀγώνα.
Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, ἄν δέν βλέπουμε στή ζωή μας τούς πνευματικούς καρπούς πού θά θέλαμε, ἄς ἐξετάσουμε τόν ἑαυτό μας, ἄς ἐξετάσουμε τή διάθεση μέ τήν ὁποία ἀγωνιζόμαστε, τήν ἀγάπη τήν ὁποία βάζουμε στήν προσπάθειά μας. Ἄς ἐλέγξουμε τόν ἑαυτό μας μήπως ὅ,τι κάνουμε δέν τό κάνουμε μέ ὅλη μας τήν καρδιά. Μήπως τό κάνουμε ἀπό ὑπολογισμό ἤ γιά νά φανοῦμε στούς ἀνθρώπους καλοί καί εὐσεβεῖς. Μήπως δέν τό κάνουμε ἀπό ἀγάπη πρός τόν Θεό. Μήπως σπέρνουμε καί ἐμεῖς, ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «φειδομένως», καί γι᾽ αὐτό θερίζουμε καί «φειδομένως», στερούμενοι ἔτσι τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, χωρίς τήν ὁποία καμία προσπάθειά μας δέν μπορεῖ νά εὐδοκιμήσει, ὅπως κανένα φυτό δέν μπορεῖ νά προοδεύσει καί νά δώσει καρπούς χωρίς τήν εὐεργετική ἐπενέργεια τοῦ ἥλιου.
Ἄς ἐξετάσουμε, λοιπόν, καί ἄς ἐλέγξουμε τόν ἑαυτό μας, καί ἐάν δέν τό κάναμε μέχρι σήμερα, ἄς προσπαθήσουμε στό ἑξῆς νά σπείρουμε καί ἐμεῖς «ἐν εὐλογίαις», ἄς ἀγωνιζόμαστε μέ χαρά καί διάθεση, ὥστε μέ τή βοήθεια καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά θερίζουμε πλούσιους τούς καρπούς τοῦ πνευματικοῦ μας ἀγῶνος, προσφέροντας συγχρόνως μέ αὐτούς καί τήν εὐχαριστία μας στόν Θεό.
