Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος κ. Χρυσόστομος κήρυξε τον θείο λόγο προς τους εκκλησιασθέντες πιστούς, ερμηνεύοντας το χωρίου «έκαστος δε βλεπ?τω πώς εποικοδομεί, θεμ?λιον γαρ άλλον ουδείς δ?ναται θείναι παρά τον κε?μενον, ος εστίν Ιησούς Χριστ?ς. Ει δε τις εποικοδομεί επί τον θεμέλιον τούτον χρυσ?ν, άργυρον, λ?θους τιμ?ους, ξ?λα, χ?ρτον, καλ?μην, εκ?στου τό έργον φανερόν γεν?σεται? η γαρ ημ?ρα δηλ?σει, ότι εν πυρί αποκαλ?πτεται και εκ?στου το έργον οποίον εστι το πυρ δοκιμ?σει» από την αναγνωσθείσα αποστολική επιστολή (Α/ Κορινθ. γ/ 9-17), καθώς επίσης, περιγράφοντας την θαυμαστή διάσωση του αποστόλου Πέτρου από τον Χριστό, όπως περιεγράφηκε στην αναγνωσθείσα ευαγγελική περικοπή (Ματθ. ιδ΄ 22-34), επεσήμανε ότι η πίστη μας παραμένει ακύμαντη όσο ατενίζουμε, διά της προσευχής, με τα μάτια μας και τις διάνοιές μας τον Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Αν ωστόσο μας καταλάβει η λογική της προσωπικής απομόνωσης, θα αρχίσουμε, πράγματι, να πιάνουμε πάτο στο πέλαγος του βίου. Κλείνοντας προέτρεψε τους πιστούς να αγωνίζονται να κρατούν την πίστη τους στον Θεό και, προσευχόμενοι, να αντιστρατεύονται το άθεο ήθος που πρεσβεύουν διάφορες νεοφανείς κοινωνικές δυνάμεις, χωρίς να ξεχνούν ότι ο νικητής της Ιστορίας είναι ο Χριστός.
Λίγο πριν την απόλυση, ο π. Ηρακλής Λάππας, με λόγο γλαφυρό και συγκινητικό, καλωσόρισε τους αγίους Αρχιερείς στην Ενοριακή κοινότητα της Καμαρίτσας και περιέγραψε εν συντομία την εικοσιπενταετή διακονία του εκεί, που άρχισε, διήρκεσε και ολοκληρώθηκε με γνώμονα την αγάπη και την υπακοή στον Επίσκοπο της Εκκλησίας.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Χρυσόστομος, συγκινημένος επίσης, ευχαρίστησε τον π. Ηρακλή για τους καλούς του λόγους, τον επαίνεσε για την προσφορά του καθ’ όλο τον χρόνο της διακονίας του, ως εφημερίου της Καμαρίτσας και, απευθυνόμενος στους εκκλησιασθέντες, επεσήμανε ότι μέρος της φιλότιμης προσφοράς του π. Ηρακλή ήταν και η εναγώνια επιθυμία του να μη μείνει κενή η Ενορία μετά την αφυπηρέτησή του, γι’ αυτό και η Ιερά Μητρόπολις, επακούοντάς τον, όρισε νέο εφημέριο της Ενορίας Καμαρίτσας τον π. Άνθιμο Παπαϊωάννου, τον οποίο συμβούλευσε να συνεχίσει την εύφημη διακονία του προκατόχου του και να παραμένει άξιος της αποστολής του.