Αρχιερατικός Εσπερινός Προφήτου Ηλιού στο Ξηρολίβαδο
Την Δευτέρα 19 Ιουλίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Πανηγυρικό Εσπερινό στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Προφήτου Ηλιού στο Ξηρολίβαδο.
O Σεβασμιώτατος στην ομιλία του κατά τον Πανηγυρικό Εσπερινό ανέφερε μεταξύ άλλων: «Αὐτός ὑπάρχει ἑστιάτωρ νῦν, ἀφθόνως ἡμῖν παρεχόμενος ἀνεκλάλητον χάριν».
Ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας τή μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου προφήτου Ἠλιού τοῦ Θεσβίτου. Ἑορτάζει μία ἀπό τίς σημαντικότερες μορφές τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί ἕναν ἀπό τούς μεγαλυτέρους προφῆτες, τόν ὁποῖον ὅμως βλέπουμε νά ἐμφανίζεται καί στήν Καινή Διαθήκη, καθώς παρίσταται μαζί μέ τόν ἄλλο μεγάλο προφήτη τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τόν προφήτη Μωϋσῆ, κατά τή Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου μας στό ὄρος Θαβώρ.
Καί παρότι δέν ὑπάρχει κανένα βιβλίο στήν Παλαιά Διαθήκη γραμμένο ἀπό τόν ἴδιο, ὅπως συμβαίνει μέ τούς ἄλλους προφῆτες, γνωρίζουμε τή ζωή καί τή δράση του, ἡ ὁποία περιγράφεται στό τρίτο βιβλίο τῶν Βασιλειῶν, ἀπό τό ὁποῖο προήρχοντο καί τά ἀναγνώσματα τοῦ Ἑσπερινοῦ πού ἀκούσαμε πρό ὀλίγου, καθώς καί τήν ἀπόλυτη ὑπακοή του στόν Θεό, ἀλλά καί τή μέριμνα τοῦ Θεοῦ γιά τόν προφήτη του. Γιατί τί εἶναι προφήτης; Εἶναι αὐτός πού ἔχει καταστήσει τόν ἑαυτό του ὄργανο τοῦ Θεοῦ, γιά νά διερμηνεύει δι᾽ αὐτοῦ ὁ Θεός τόν λόγο καί τό θέλημά του στούς ἀνθρώπους. Ἄρα εἶναι αὐτός πού πρῶτος ἀπό ὅλους ἐφαρμόζει στή ζωή του ἀπόλυτα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί κάνει τέλεια ὑπακοή σέ ὅ,τι τοῦ ζητήσει ὁ Θεός, χωρίς νά ὑπολογίσει οὔτε τόν κόπο, οὔτε τίς συνέπειες οὔτε ἀκόμη τήν ἀβεβαιότητα πού τοῦ δημιουργεῖ τό ἄγνωστο.
Μέσα σ᾽ αὐτή τήν τέλεια ὑπακοή τοῦ Θεοῦ ἔζησε καί ὁ προφήτης Ἠλίας, τοῦ ὁποίου τή μνήμη ἑορτάζουμε. Γι᾽ αὐτό καί ὄχι μόνο ἀνεδείχθη ὄργανο τοῦ Θεοῦ στή γῆ καί προφήτης του, ἀλλά καί βίωσε μέ θαυμαστό τρόπο τή μέριμνα τοῦ Θεοῦ στή ζωή του, καθώς ὁ Θεός, ὅπως ἀκούσαμε καί ὅπως γνωρίζουμε, τόν διέτρεφε, ὅταν κρυβόταν κατ᾽ ἐντολή του στόν χείμαρρο Χορράθ στέλνοντάς του μέ ἕνα κοράκι κάθε πρωί ἄρτο καί κάθε ἑσπέρας κρέας.
Αὐτό τό ἐντυπωσιακό θαῦμα ἀποτελεῖ ἕνα μόνο δεῖγμα τῆς μεγάλης χάριτος πού ἔλαβε ὁ προφήτης Ἠλίας ἀπό τόν Θεό, χάρη τήν ὁποία δέν ἔλαβε μόνο γιά τόν ἑαυτό του ἀλλά καί γιά νά τήν προσφέρει στούς ἀνθρώπους πού τόν εὐλαβοῦνται, πού τόν τιμοῦν καί ἐπικαλοῦνται τή βοήθειά του καί τή μεσιτεία του στόν Θεό γιά τή ζωή τους.
«Αὐτός ὑπάρχει ἑστιάτωρ νῦν, ἀφθόνως ἡμῖν παρεχόμενος ἀνεκλάλητον χάριν», ἀκούσαμε νά ψάλλει προηγουμένως ὁ ἱερός ὑμνογράφος γιά τόν προφήτη Ἠλία. Αὐτός εἶναι, λέει, τώρα ὁ ἑστιάτωρ πού μᾶς προσφέρει ἄφθονη τήν ἀνεκλάλητη χάρη τοῦ Θεοῦ. Τήν προσφέρει σέ ὅσους θέλουν νά τήν λάβουν. Τήν προσφέρει σέ ὅσους ἐκτιμοῦν τήν ἀξία της καί τή σημασία της στή ζωή τους. Γιατί εἶναι ἀλήθεια ὅτι πολλές φορές ἡ ἀναζήτηση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν ἀπορροφᾶ ὁλοκληρωτικά τή φροντίδα καί τό ἐνδιαφέρον μας. Ζητοῦμε καί ἐπιδιώκουμε νά βροῦμε καί νά ἀπολαύσουμε τά ἐδέσματα πού μᾶς προσφέρουν οἱ κοσμικοί ἑστιάτορες, ἐδέσματα πού τρέφουν τό σῶμα καί ἱκανοποιοῦν τίς αἰσθήσεις μας. Ξεχνοῦμε ὅμως ὅτι «οὐκ ἐπ᾽ ἄρτῳ μόνον ζήσεται ἄνθρωπος», ὅτι δηλαδή δέν ἔχει ἀνάγκη μόνο τό σῶμα μας ἀπό τροφή καί ἀπό τήν εὐχαρίστηση πού αὐτή μᾶς προσφέρει, ἀλλά ἔχει ἀνάγκη καί ἡ ψυχή μας.
Καί τροφή τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι αὐτή πού ἐπιδρᾶ καθοριστικά στή ζωή μας, γιατί μᾶς καθοδηγεῖ καί μᾶς ἐνισχύει γιά νά κάνουμε αὐτά πού ἐπιθυμοῦμε, γιά νά κάνουμε αὐτά πού εἶναι χρήσιμα καί ὠφέλιμα γιά τή ζωή μας, ἀλλά καί αὐτά τά ὁποῖα θά μᾶς βοηθήσουν νά προοδεύσουμε πνευματικά καί νά πλησιάσουμε πρός τόν Θεό. Καί ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔχει τή χάρη τοῦ Θεοῦ στή ζωή του, ὅταν ἀκολουθεῖ τό θέλημά του, τότε ὁ Θεός δέν τοῦ στερεῖ οὔτε τά ὑλικά ἀγαθά, ἀλλά τοῦ δίδει ὅσα εἶναι ἀναγκαῖα γιά τή χοϊκή ὑπόστασή του. Τότε νιώθει μία ἐσωτερική πληρότητα καί δέν αἰσθάνεται νά τοῦ λείπει τίποτε, ἐφόσον ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ καλύπτει ὅλες τίς ἀνθρώπινες ἀνάγκες του.
Γι᾽ αὐτό, ἄς λάβουμε τή χάρη τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς προσφέρει ὁ προφήτης Ἠλίας, καί ἄς φροντίσουμε νά τή διατηρήσουμε, ἀκολουθώντας στή ζωή μας, ὅπως καί ἐκεῖνος, τόν λόγο καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, καί ἄς τήν ἀξιοποιήσουμε γιά νά προοδεύσουμε στήν ἐν Χριστῷ ζωή, γιά νά προσεγγίσουμε περισσότερο τόν Χριστό καί νά ἑνωθοῦμε μαζί του. Ἄς τήν ἀξιοποιήσουμε μεριμνώντας περισσότερο γιά τήν ψυχή μας καί ἀναθέτοντας σέ Ἐκεῖνον μέ ἐμπιστοσύνη «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν». Καί νά εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι ὁ Θεός δέν μᾶς ἐγκαταλείψει ποτέ, ἀλλά θά μᾶς χαρίζει πάντοτε ὅ,τι ἔχουμε ἀνάγκη, ὅ,τι εἶναι γιά τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μας.
