Τους εκκλησιαστικούς ύμνους απέδωσε χορωδία ιεροψαλτών υπό τη διεύθυνση του μουσικοδιδάσκαλου Βασιλείου Μπίκου, ενώ τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Αρχιμανδρίτης π. Νικόλαος Ιωαννίδης, καθηγητής Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα: «Θεού το σώμα και θεοί με και τρέφει – Η συχνή Θεία Κοινωνία στην Ορθόδοξη Παράδοση».
Ο π. Νικόλαος ξεκίνησε την ομιλία του λέγοντας πως η διδασκαλία των Αγίων Πατέρων για τη σωτηρία τού ανθρώπου εδράζεται στη μετοχή των πιστών στα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας και κατεξοχήν στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, την οποία χαρακτήρισε ως την μεγαλύτερη δωρεά τής αγάπης του Θεού που οδηγεί τον άνθρωπο στη θέωση.
«Η συνεχής Θεία Κοινωνία είναι καθολική εντολή τού Κυρίου μας. Ο Κύριος, παραδίδοντας το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, δεν είπε συμβουλευτικά «όστις θέλει ας φάγει το σώμα μου» ή «όστις θέλει ας πιει το αίμα μου», αλλά προστακτικά είπε στους μαθητές του «λάβετε φάγετε, τούτο μου εστί το σώμα» και «πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο εστί το αίμα μου». Η εντολή αυτή του Κυρίου δηλώνει το αναπόφευκτο, την αναγκαιότητα τήρησης της θείας εντολής. Γι’ αυτό, όπως είναι αναγκαίο το Άγιο Βάπτισμα για τον χριστιανό, είναι απαραίτητη και η συμμετοχή του στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, με τη διαφορά ότι το Βάπτισμα γίνεται μια φορά, ενώ η Θεία Ευχαριστία τελείται συνεχώς και καθ’ εκάστην», σημείωσε αρχικά ο ομιλητής, τονίζοντας πως ο τρόπος ύπαρξης της Εκκλησίας είναι «ευχαριστιακός», δηλαδή κοινωνία ανθρώπων με τον Θεό και μεταξύ τους διά του Σώματος και Αίματος του Κυρίου.
Βέβαια, για να γίνει αυτό, δηλαδή για να συμμετέχει ο χριστιανός στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, πρέπει πρωτίστως να έχει προετοιμαστεί κατάλληλα. «Πρέπει να βρισκόμαστε σε καταλλαγή με τους συνανθρώπους μας, να έχουμε σπλάχνα οικτιρμών και ελέους ο ένας προς τον άλλον, διότι η μνησικακία μάς χωρίζει από τον Θεό, ενώ η διαλλαγή με τους αδελφούς μας μάς φέρνει σε διαλλαγή με τον Θεό. Η συμφιλίωση, όμως, με τον Θεό απαιτεί και τη με ταπεινοφροσύνη και συντριβή καρδιάς μετοχή μας στο Μυστήριο της Εξομολογήσεως, και δη της συντετριμμένης. Τα Μυστήρια της Εξομολογήσεως και της Θείας Κοινωνίας αλληλοσυμπληρώνονται. Η αμαρτία παρομοιάζεται με δυσώδη πληγή γεμάτη… σκώληκες, ενώ η άφεση των αμαρτιών που παρέχεται με την Εξομολόγηση παρουσιάζεται με εξαγωγή των «σκωλήκων». Έτσι, η Θεία Μετάληψη είναι απαραίτητη αλοιφή για τη σταθερή θεραπεία, διότι, εάν αφεθεί η πληγή χωρίς αλοιφή, έρχεται πάλι στην προτέρα κατάσταση, δηλαδή πέφτει πάλι στην αμαρτία και τότε γίνονται τα έσχατα του ανθρώπου χειρότερα από τα πρώτα», είπε μεταξύ άλλων ο χθεσινός προσκεκλημένος τής Ιεράς Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας.
Εκτός όμως από την επισήμανση της αναγκαιότητας της συχνής Θείας Κοινωνίας για την απόκτηση των θεοποιών αρετών, ο π. Νικόλαος επισήμανε και τα αντίθετα αποτελέσματα που προέρχονται από τη βραδύτητα ή και την αποχή από τη μετοχή στο Σώμα και Αίμα Χριστού. Είπε χαρακτηριστικά: «Η βραδύτητα ή η σπάνια προσέλευση στη Θεία Μετάληψη έχει ως φυσική συνέπεια την παντελή έλλειψη προετοιμασίας και την απ’ αυτήν προερχομένη απώλεια κάθε προσοχής στις κινήσεις της ψυχής και του σώματος. Έτσι εμφανίζεται η αμέλεια και ψυχραίνεται η θέρμη της ευλάβειας και της θεϊκής αγάπης των χριστιανών, ενώ εξαφανίζονται η αληθινή κάθαρση, η αληθινή ωραιότητα, ο αληθής φωτισμός».
Και ο Αρχιμανδρίτης κατέληξε ως εξής: «Όπως αναφέρει και ο Άγιος Μακάριος, πρέπει, μετά την απαραίτητη προετοιμασία, να μεταλαμβάνουμε συχνά το Σώμα και Αίμα τού Κυρίου μας, προκειμένου να ενδυναμούμεθα εις την χάριν του Θεού. Και ούτως ενδυναμούμενοι να ποιούμε καθ’ εκάστην εις την γην το θέλημά Του!».
Τέλος, ο σεπτός Ποιμενάρχης μας, αφού ευχαρίστησε τον π. Νικόλαο για την τιμητική του παρουσία και τον εποικοδομητικό του λόγο, ευχήθηκε στους πιστούς που είχαν κατακλύσει το Ιερό Προσκύνημα, καλή πορεία προς την Μεγάλη Εβδομάδα και Καλή Ανάσταση.