Του Σταμάτη Μιχαλακόπουλου / Ι. Ν. Ευαγγελιστρίας Πειραιώς
Ιερά αγρυπνία τελέστηκε το Σάββατο 2 Νοεμβρίου (Κυριακή E´ Λουκά, Ακεψιμά, Ιωσήφ, Αειθαλά μαρτύρων, Ανακομιδή λειψάνων Γεωργίου του τροπαιοφόρου, Γεωργίου νέου ιερομάρτυρος του Νεαπολίτου) στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, κατά τη διάρκεια της οποίας προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο, ο Αρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος Χρυσόπουλος, κληρικός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Η αγρυπνία και η ομιλία εντάσσονται στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει».
Στην παραβολή που περιγράφει η ευαγγελική περικοπή της ημέρας, αναφέρθηκε στο κήρυγμα του ο π. Χρυσόστομος. Που, όπως όλες οι παραβολές που χρησιμοποίησε ο Χριστός, είναι ιστορίες που λαμβάνει από την καθημερινότητα των ακροατών Του, προκειμένου να κάνει πιο κατανοητή τη διδαχή Του και να έχει καλύτερα αποτελέσματα στις ψυχές των παιδιών Του.
Μια τέτοια ιστορία καταγράφει το ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας. Με τον φτωχό Λάζαρο που ήταν άστεγος, ασθενής, πεινασμένος και εκείνα που στερήθηκε τα ζει στον ουρανό.
«Ο Χριστός καυτηριάζει με την παραβολή που ξετύλιξε, τη βιωτή ενός πλουσίου που ήταν ξένη με την συμπόνια, την περίθαλψη, την αλληλεγγύη, με κάποιον που είχε ανάγκη τροφής, στέγης, φαρμάκων.
Του αρκούσαν η πόρτα και το τραπέζι του πλουσιόσπιτου και η συντροφιά των σκύλων που γιάτρευαν τις πληγές του με το σάλιο τους. Υπάρχουν και σήμερα εύποροι άνθρωποι σε χρήμα αλλά φτωχοί σε συναίσθημα, πλούσιοι σε αγαθά, αλλά ενδεείς στην πίστη.»
Η όλη ιστορία, συνέχισε ο π. Χρυσόστομος, παραπέμπει ή συμπληρώνει την ανάλογη της περί κρίσεως ευαγγελικής περικοπής. Ο μεν φτωχός Λάζαρος έζησε χρόνια με υπομονή και δέχεται την παντοτινή μακαριότητα, ο δε πλούσιος πέρασε ζωή με απολαύσεις και δέχεται πλέον την αιώνια καταδίκη.
Όσοι από τους φτωχούς, τόνισε, αίρουν τον σταυρό τους αγόγγυστα, θα απολαύσουν και την ανάσταση τους. Απόδειξη είναι ότι ο Κύριος, τον μεν πλούσιο τον αναφέρει μέσα από την ανωνυμία, ενώ τον φτωχό του δίνει όνομα. Δεν είναι στη μάζα όσων καλοπερνούν, αλλά στο σύνολο εκείνων που υπομένουν καρτερικά και αναμένουν υπομονετικά.
Στη συνέχεια ο π. Χρυσόστομος μίλησε για το πως βιώνουν ορισμένοι την φτώχεια τους, την πείνα τους, την ασθένεια τους.
«Ο διαρκής γογγυσμός με τον άκρατο ευδαιμονισμό το ίδιο κακό προξενούν. Ο καταλογισμός ευθυνών συνορεύει με την επανάληψη λαθών. Η συνεχής μοιρολατρία υποβοηθά την εκούσια παραίτηση. Η απογοήτευση είναι κάκιστος σύμβουλος σε ώρες ανάγκης και αποβαίνει σε ακατάλληλο συνοδοιπόρο σε στιγμές αδικίας.»
Γιατί άραγε πρέπει να έρθουμε στην κατάσταση του πλούσιου για να αντιληφθούμε ότι ο βιολογικός θάνατος θα έρθει αργά ή γρήγορα, παρατήρησε ο π. Χρυσόστομος συμπληρώνοντας ότι τον πνευματικό θάνατο πρέπει να αποφύγουμε με έργα αγάπης, καταλλαγής, συναλληλίας.
Στη θέση των πρωταγωνιστών του Ευαγγελίου μπορούμε να θέσουμε λαούς, κοινωνίες, ηπείρους. Εκείνες που από τη μία πλουτίζουν ανεξέλεγκτα σε βάρος άλλων και εκείνες που δεν έχουν τα στοιχειώδη στην υγεία, στα τρόφιμα, στην ζωή την ίδια. Τα αυτονόητα των πρώτων είναι τα όνειρα των δεύτερων.
Οι κοινωνικές ανισότητες πάντα προκαλούσαν την ανθρωπότητα. Ακόμα κι εκεί που διαλαλούσαν την εξάλειψη τους ή διαφήμιζαν τη μείωση τους, παρά ταύτα υπήρχαν. Η σκληροκαρδία των εχόντων τις κάνουν μεγαλύτερες και η απληστία των κατεχόντων τις συστήνουν ως χειρότερες.
Και ολοκληρώνοντας το κήρυγμα του τόνισε:
«Δεν μας συμφέρει ούτε η παραίτηση ούτε η μιζέρια. Όταν το κατανοήσουμε, τότε να ελπίσουμε ότι θα έρθουν καλύτερες ημέρες για όλους μας κοντά στο Θεό. Αυτές που θα καταστούν ανέσπερες και φωτεινές στην ψυχή μας, στην καρδιά μας, στην κοινωνία μας. Μέσα πάντα και μόνο στην Εκκλησία που είναι πρόγευση της Βασιλείας του Θεού.
Το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών το γεφυρώνει η δικαιοκρισία του Θεού. Αυτή που αποδίδει μια για πάντα τα πρέποντα, τα δίκαια, τα αληθινά.»