Η εις Επίσκοπον χειροτονία του Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος τελέσθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο σήμερα το πρωί στον ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών, παρουσία αρκετών Αρχιερέων, κλήρου και λαού.
Στον χειροτονητήριο λόγο του ο Επίσκοπος Ωρεών, μεταξύ άλλων, επεσήμανε, ότι «Ἡ παροῦσα ὥρα τῆς εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίας μου ἐνώπιον τῆς Ἐκκλησίας, ἀποτελεῖ γιά μένα μιά ἀκόμη προσωπική πείρα της ἐπεμβάσεως τοῦ Ἁγίου Θεοῦ στή ζωή μου καί μιά ἀκόμη ἐπιβεβαίωση ὅτι ὄντως «ἡ δύναμίς (Του) ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται (Β΄ Κορ. 12, 9). Ὁμολογῶ τίς σωτηριώδεις ἐπεμβάσεις τοῦ Κυρίου μας ἀπό τά παιδικά μου χρόνια μέχρι καί σήμερα, τίς ὁποῖες ἀποδίδω ὅλες, ὄχι στήν δική μου ἀξία, ἀλλά στήν δική Του πατρική συγκατάβαση καί στόν ἀνεξάντλητο πλοῦτο τῆς Χάριτός Του, τόν ὁποῖον ἁπλόχερα κληροδοτεῖ σέ ὅποιον ἀγωνίζεται νά ζεῖ μέσα στό Σῶμα Του, τήν Ἁγία Ἐκκλησία καί ἀπό αὐτή τή σχέση νά λαμβάνει δῶρα, χαρίσματα, τήν ἴδια τή ζωή. Ὁμολογῶ ὅτι ἀπό αὐτή τή σχέση μέ τήν Ἐκκλησία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, στήν ὁποία χάριτι Θεοῦ ὅλοι γεννηθήκαμε καί ἀνατρεφόμαστε κοινωνοῦντες ἀλλήλοις ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης, ἡ ζωή μου ὅλη, ἀπό τά παιδικά μου χρόνια, ὑπῆρξε καί ὑπάρχει μιά διαρκής Πεντηκοστή, ἀφοῦ μέσα στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί πάντοτε σέ σχέση με τούς ἀδελφούς μου, πολλές φορές ἔζησα -ζήσαμε, κατ᾿ ἀκρίβεια- τήν εὐλογία ἀπό τίς ἀστραπές καί τούς κεραυνούς τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: στίς Λειτουργίες καί στά Μυστήρια, πού κατά τήν τόσο συγκλονιστική ἔκφραση τοῦ Ἁγίου Νικολάου Καβάσιλα εἶναι «οἱ θύρες τῆς ἀκτίστου Θείας Χάριτος», στίς Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας, στήν ψαλτική, στίς συζητήσεις καί συναναστροφές, στή μελέτη, στά ποιμαντικά καθήκοντα καί στήν ἐκκλησιαστική διοίκηση, ἀλλά καί στίς στιγμές μέ τούς φίλους τίς τόσο πολύτιμες, στό γέλιο, στή χαρά, στό τραγούδι καί στό παιχνίδι, ὅπως καί στήν ἐπαφή μέ τή φυσική δημιουργία, ἀλλά καί στίς ὧρες τίς δύσκολες τοῦ πόνου καί τῆς ἀσθένειας, ἀκόμη καί στίς στιγμές τοῦ πλεονασμοῦ τῆς ἁμαρτίας -καί τῆς μοναξιᾶς καί ἀκοινωνησίας πού ἐκείνη προξενεῖ-, ὅπου, ὅμως, ὑπερπερισσεύει ἡ πάντοτε ἐπανορθωτική Χάρις τοῦ Θεοῦ (Ρωμ. 5, 20), σέ κάθε τι, μικρό ἤ μεγάλο, εὐχάριστο ἤ δυσάρεστο, πού ἡ πρόνοια καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐπέτρεψε νά ζήσω».
Κατόπιν, ο Αρχιεπίσκοπος κατά την αντιφώνησή του αναφέρθηκε στην επιλογή και στην εκλογή του νέου Επισκόπου τονίζοντας πως «πίσω από κάθε σελίδα της ζωής μας κρύβεται ο Θεός». Σημείωσε, επίσης, ότι «η Εκκλησία είναι ένα θεανθρώπινο οικοδόμημα και ως εκ τούτου έχει ανάγκη από χέρια από ανθρώπους που πρέπει να πλαισιώσουν τις θέσεις για ένα έργο όπως θα το ήθελε ο Κύριος».
Αναφέρθηκε, ακόμη, στις γνώσεις του νέου Επισκόπου και στην ουσιαστική θέση που κατέχει ως Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ενώ μιλώντας για τις δυσκολίες, αλλά και τις χαρές που θα αντιμετωπίσει στην ζωή του, τον κάλεσε να τις εναποθέτει στην Αγία Τράπεζα. «Άλλοτε θα έχεις χαρές, άλλοτε λύπες, πάντοτε όμως θα σκέφτεσαι ότι το ξεκίνημα και το τελείωμά σου θα είναι η Αγία Τράπεζα» σημείωσε ο Αρχιεπίσκοπος και συμβούλευσε τον νέο Επίσκοπο: «Όταν θα σε χειροκροτούν δεν θα πρέπει να πολυχαίρεσαι, αλλά και όταν σε λυπούν δεν θα πρέπει να καταβάλλεσαι. Η Αγία Τράπεζα είναι αυτή η οποία μας βοηθάει, μας ζωντανεύει και μας θεριεύει».
Ευχήθηκε, ακόμη, «τα χαρίσματα τα οποία σε στόλισε ο Θεός να τα αυξάνεις πάντοτε, αλλά πρόσεχε μην τα κρατήσεις για τον εαυτό σου. Να συνεχίσεις ακριβώς, όπως μέχρι σήμερα που ό,τι έκανες δεν το κράτησες για τον εαυτό σου. Ό,τι σου δίνει ο Θεός ανήκει σε αυτόν τον λαό. Μόνο έτσι θα αισθανθείς ικανοποιηση στην ζωή σου και θα προσφέρεις ο,τι πολύτιμο στην Εκκλησία και στον λαό».
Ρεπορτάζ για το Ραδιόφωνο της Εκκλησίας: Μάκης Αδαμόπουλος
Φωτογραφίες: Χρήστος Μπόνης