Στην πλατεία συγκεντρώνεται όλο το χωριό. Την παραμονή της γιορτής, μετά τον Εσπερινό, συνηθίζεται το άναμμα φανών στις γειτονιές. Το αγαπημένο θέμα της Δρακοντοκτονίας και όλη η τέλεση της γιορτής- ακόμη και το όνομα του χωριού, προφανώς έχουν προχριστιανικές καταβολές. Η έλευση του Χριστιανισμού, ενσωμάτωσε λίγα στοιχεία στην Νέα θρησκεία της αγάπης με επίκεντρο τον άνθρωπο.
Έτσι η χωριοεκκλησιά αφιερώθηκε στον γενναίο στρατιωτικό από την Καππαδοκία, που μαρτύρησε για την πίστη του στο Χριστό, τον Άγιο Γιώργη. Η λαϊκή λατρεία και παράδοση διέσωσε μέχρι τις μέρες μας το τραγούδι που εξιστορεί τα κατορθώματα του Αγίου και το οποίο αναβίωσαν οι γυναίκες του χωριού, μιας και ο Άγιος έσωσε τη βασιλοπούλα. «Γεώργιο με λέγουνε απ΄την Καππαδοκία, όσο να κάμει κάλεσμα, ας κάνει εκκλησία»…