Στο κήρυγμα του, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην αξία της ελεημοσύνης, τονίζοντας πώς πάνω από τη νηστεία και την άσκηση, ο Θεός θεωρεί πολύ μεγαλύτερη την ελεημοσύνη και τη συμπάθεια-συμπόνοια στους πάσχοντες αδελφούς μας, σημειώνοντας ότι όλη η Αγία Γραφή είναι γεμάτη από υποσχέσεις του Θεού για τους ελεήμονες. Υπόσχεται ο Κύριος ότι θα ελευθερώσει τους ελεήμονες από κάθε κακό, διότι δίδοντας εμείς κάτι το υλικό, ο Θεός καθίσταται Οφειλέτης μας, και με τον τρόπο αυτό εισπράττουμε από Εκείνον κάτι το πνευματικό, κατανοώντας μ’ αυτό τον τρόπο ότι έχουμε ανάγκη να προσφέρουμε και όχι μόνο να λαμβάνουμε, ενώ κατέληξε λέγοντας πώς δεν προσφέρουμε αυτό που δίνουμε, αλλά αυτό που είμαστε.
