Πανηγυρικά τελέσθηκε καί φέτος ὁ Ἑσπερινός τῆς Ἀγάπης στήν Ναυπακτο. Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος, τέλεσε τό ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς τόν Ἀναστάσιμο Ἑσπερινό στόν µεγαλοπρεπῆ Ἱερό Ναό Ἁγίας Παρασκευῆς Ναυπάκτου, πλαισιούµενος ἀπό τους Ἐφημερίους και Ἱεροκήρυκες τῆς Πόλης καί µέ τήν συµµετοχή πολλῶν πιστῶν.
Πρίν τήν ἔναρξη τῆς Ἀκολουθίας ὁ Σεβασµιώτατος ἐνδύθηκε τήν ἀρχιερατική στολή του στὸ µέσον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ἐνῶ στά ἑσπέρια Στιχηρά θυµίασε τόν κυρίως Ναό, ἀλλά καί τόν Γυναικωνίτη. Στὴν συνέχεια, κατά τό ἔθος, ἐκφωνήθηκε τό Εὐαγγέλιο σέ διάφορες γλῶσσες, ὅπως στά Σερβικά, στά Ἀγγλικά, στά Γαλλικά καί στα ἀρχαιοπρεπῆ Ὁμηρικά. Κατόπιν ἀναγνωσθηκε ἡ Ποιµαντορική Ἐγκύκλιος τοῦ Πάσχα ἀπό τόν Πρωτοπ. π. Θωμᾶ Βαμβινη, Γενικο Ἀρχιερατικό τῆς Μητροπόλεως.
Κατά την ἀπόλυση ὁ Σεβασμιώτατος σχολίασε µέ συντοµια την φράση «Οὔσης ὀψίας τῇ ἡμερᾳ ἐκείνη»,τονίζοντας ὅτι εἶναι σηµαντικό νά σκεφτόμαστε πώς αὐτήν τήν ἀπογευματινή ὥρα ἐμφανίσθηκε ὁ Χριστός στους Μαθητές Του. Ἀνελυσε τά διάφορα Τυπικὰ ὡς προς τήν ὥρα τῆς τελεσεως τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Ἀναστασεως τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἔνδυση τοῦ Ἀρχιερέως, ὁ ὁποῖος εἶναι εἰς τύπον και τόπον τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ καί ὄχι ἀντιπροσωπος τοῦ Χριστοῦ στήν γῆ καί εἶναι διάδοχος τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.
Ἀπό αὐτήν τήν ἀρχή ἐξάγονται πολλές ἐκκλησιολογικές συνέπειες, ὅπως ὅτι ὁ Χριστος ἔδωσε στούς Ἀποστόλους τήν δωρεά τῆς ἀφέσεως ή µή τῶν ἁμαρτιῶν τῶν Χριστιανῶν.
Στό τέλος τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ ὁ Σεβασμιώτατος ἔδωσε τίς πασχαλινές εὐχές του οστό ἐκκλησίασμα, μοίρασε γιά εὐλογία κοκκινα αὐγά ικαί συνοµίλησε µέ τούς πιστούς.
Τήν Δεύτερη ἡμέρα τοῦ Πάσχα ὁ Σεβασμιώτατος λειτούργησε στόν Ἱερό Ναό τῆς Παναξιώτισσας Γαβρολίµνης, ἕνα λαμπρό κτίσμα τοῦ 10ου αἰῶνος, πού εἶναι τό κόσµηµα ὅλης τῆς περιοχῆς καί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Μαζί του συλλειτούργησαν οἱ Ἱερεῖς π. Ἰωάννης Γιαννακόπουλος καί π. Ἰωάννης Βλάχος καί οἱ Διάκονοι π. Παΐσιος Παρασκευᾶς καί π. Ἀντώνιος Ἀντωνιάδης.
Στό κήρυγµά του ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε κατ’ ἀρχάς στήν συγκίνησή του πού λειτούργησε αὐτήν τήν ἡμέρα στόν ἱστορικό Ναό τῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Παναξιώτισσας, πού ἔχει ζωή καί ἱστορία δέκα αἰώνων, ἦταν Καθολικό Ἱερᾶς Μονῆς καί μνημεῖο μεγάλης ἱστορικῆς καί ἀρχιτεκτονικῆς ἀξίας.
Συγχρόνως ὁμίλησε γιά τό ὅτι χιλιάδες ἄνθρωποισέ αὐτόν τόν Ἱερό Ναό ἔψαλαν τόν θεολογικοτατο Κανόνα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ καί τά ἄλλα ἀναστάσιμα τροπάρια, πανηγυρίζοντας τήν νέκρωση τοῦ θανάτου.
Εὐχήθηκε δέ νά ἑορτάζουμε αὐτο το γεγονός µέ πνευματική ἔμπνευση, µέ Ψψυχικη εὐφροσύνη, καί νά ἔχουμε τήν ἔμπνευση τοῦ ποιητοῦ, τοῦ καλλιτέχνου, ἐπειδή ὁ θάνατος δέν ἔχει δύναμη, καί τόν νικᾶμε µέ τήν δύναμη τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.