Δεκαεννέα χρόνια στο πηδάλιο της Εκκλησίας Δημητριάδος
Δεκαεννέα χρόνια στο πηδάλιο της Εκκλησίας της Δημητριάδος συμπλήρωσε σήμερα ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, διαδεχθείς τον μεγάλο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών & Πάσης Ελλάδος κυρό Χριστόδουλο.
Για την επέτειο αυτή μίλησε ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. Δαμασκηνός Κιαμέτης, προλογίζοντας την 2η Ιερατική Σύναξη του τρέχοντος Ιεραποστολικού έτους, που πραγματοποιήθηκε σήμερα. Ο π. Δαμασκηνός μετέφερε τις ευχές και τον σεβασμό όλων στον Σεβ. κ. Ιγνάτιο.
Ομιλητής της Συνάξεως ήταν ο Πρωτ. Γεώργιος Γεωργακόπουλος, Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Οργάνωση ενοριακής ζωής – Σύγχρονα μέσα ποιμαντικής – Εκδηλώσεις – Οργάνωση Πν. Κέντρου για ανταπόκριση στις σύγχρονες ανάγκες».
Ο ομιλητής αναφέρθηκε στον μακαριστό πατέρα του, π. Μαρίνο Γεωργακόπουλο, κοντά στον οποίο μαθήτευσε την τέχνη της ποιμαντικής και τον τρόπο πρόσληψης των αναγκών και των συνθηκών της κάθε εποχής, προκειμένου το ενοριακό έργο ν’ ανταποκρίνεται στις ανάγκες της. Έτσι, όταν διαδέχθηκε τον πατέρα του στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, συνέχισε το σπουδαίο έργο του και το ανέπτυξε σε ποικίλους τομείς και με ποικίλους τρόπους, όπως ανέλυσε στη συνέχεια.
Ο π. Γεώργιος μίλησε για την ανάγκη να προσαρμοστεί και να εμπλουτιστεί η λειτουργική ζωή, χωρίς να αλλοιωθεί, ώστε να ελκύσει ανθρώπους που οι συνθήκες της καθημερινότητας τους κρατούσαν μακριά από την λατρεία της Εκκλησίας. Στο πλαίσιο αυτό, καθημερινά τελούνται οι διατεταγμένες ιερές Ακολουθίες, δύο Αγρυπνίες την εβδομάδα, δύο Λειτουργίες την Κυριακή, διπλές και τριπλές ακολουθίες Χαιρετισμών και της Μεγάλης Εβδομάδος. Πολύ σημαντική για την λειτουργική παιδεία των ενοριτών είναι η έκδοση λειτουργικών εγκολπίων, που διανέμονται στους πιστούς για την πιο συνειδητή και ουσιαστική συμμετοχή τους στα λειτουργικά δρώμενα. Αναπόσπαστο τμήμα, ασφαλώς, της λειτουργικής ζωής είναι η συνεπής διακονία του Θείου Κηρύγματος.
Ο π. Γεώργιος μίλησε για τη δημιουργία του ενοριακού εντύπου, με τον τίτλο «Ενοριακή», που περιγράφει, σε εβδομαδιαία βάση, τη ζωή και την καθημερινότητα της Ενορίας και το πρόγραμμα ακολουθιών και δραστηριοτήτων της εβδομάδας, ενώ καταγράφει και τους δωρητές του Ναού.
Αναφέρθηκε στην ίδρυση του Πν. Κέντρου της ενορίας, το 1991, το οποίο αποτελεί στολίδι και εργαλείο δουλειάς για την Ενορία. Στεγάζει, το 80% του έργου και των δράσεων της και επιτρέπει την ανάπτυξη και νέων δραστηριοτήτων. Βέβαια, όπως σημείωσε, «τίποτα δεν μπορεί να γίνει αν δεν υπάρχει ενότητα Ιερέων, προσωπικού, συνεργατών και εθελοντών του ενοριακού έργου. Μπορεί να φαίνεται αυτονόητο, αλλά και η δική σας εμπειρία μπορεί να επιβεβαιώσει ότι δεν είναι. Δυστυχώς, όταν δεν υπάρχει, κόποι και μόχθοι ανθρώπων μπορεί να μην υπολογιστούν και ό,τι χτίστηκε με προσευχή, ιδρώτα, κούραση και αγάπη, να γκρεμιστεί στη στιγμή από την διάσπαση της ενότητας».
Στη συνέχεια, ο π. Γεώργιος αναφέρθηκε στους τομείς δράσης της ενορίας, όπως οι νεανικές δραστηριότητες, που περιλαμβάνουν τμήματα προνηπίων, νηπίων, δημοτικού και νεανικές συντροφιές γυμνασίου και Α’ λυκείου… Επίσης, τη νεανική χορωδία, τα μαθήματα παραδοσιακών χορών, όπου εκτός των παιδιών υπάρχει και τμήμα ενηλίκων, τέλος δε τα μαθήματα αρμονίου και κιθάρας. Ακόμη, το θεατρικό παιχνίδι. Στο επίπεδο της φιλανθρωπίας, λειτουργεί το Φιλόπτωχο ταμείο, πραγματοποιούνται ο Έρανος της αγάπης και ο Έρανος στις πολυκατοικίες, ενώ διανέμονται καθημερινά 120 μερίδες φαγητού. Οι ασθενείς αδελφοί δέχονται επισκέψεις στο σπίτι τους από την σχετική ομάδα που έχει συσταθεί. Παράλληλα, παρέχεται βοήθεια στις μετακινήσεις τους, στην εισαγωγή τους στα νοσοκομεία και οικονομική συμπαράσταση όπου απαιτείται και είναι εφικτό. Τέλος, Ιερέας επισκέπτεται τους ασθενείς, μετά από αίτημά τους, για να προσφέρει τη Θεία Κοινωνία.
Παρόμοιες υπηρεσίες από εθελοντές της Ενορίας παρέχονται και για την προστασία των υπερηλίκων. Με επισκέψεις κατ’ οίκον, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χρηματικά βοηθήματα και δέματα αγάπης. Παράλληλα, υπάρχει διαχρονική συνεργασία με το Γηροκομείο Πειραιώς. Λειτουργεί, επίσης, ομάδα συμπαραστάσεως κρατουμένων, Κοινωνικό Φαρμακείο και Ψυχιατρικό Ιατρείο.
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε αναλυτικά στο μηναίο πρόγραμμα «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ» και στο τριμηνιαίο πρόγραμμα «Ενορία εν δράσει…», ένα πρόγραμμα καθημερινών δράσεων και εκδηλώσεων, που διοργανώνεται από 1 Οκτωβρίου έως και 31 Δεκεμβρίου, περιλαμβάνοντας δεκάδες δράσεις, που σε συνδυασμό με την λατρευτική ζωή της Ενορίας, φιλοδοξούν να μεταδώσουν το μήνυμα της ελπίδας και της αισιοδοξίας.
Για το οικονομικό σκέλος των δράσεων, τόνισε ότι «όλο το έργο στηρίζεται σε μικροδωρεές, αφού έχει κερδηθεί η εμπιστοσύνη ενοριτών και μη. «Προσπαθούμε να μην κάνουμε σπατάλες και να δημιουργούμε έσοδα, αξιοποιώντας τα πάντα. Στηριζόμαστε λοιπόν στις δωρεές και προσπαθούμε οι δωρητές μας να νιώθουν εμπιστοσύνη, ότι τα χρήματα τους πιάνουν τόπο».
Ολοκληρώνοντας, επεσήμανε ότι «πως παρ’ όλο το εύρος και την ποικιλία των δράσεων που σας παρουσίασα, δεν είναι όλα ρόδινα και ιδανικά. Οι δυσκολίες είναι πολλές, οι ανατροπές καθημερινές και οι ανάγκες πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο. Δεν απελπιζόμαστε όμως, αλλά μένουμε πιστοί στο σοφό εκείνο γνωμικό που λέει «μην καταριέσαι το σκοτάδι, άναψε ένα κεράκι». Έτσι και εμείς, προσπαθούμε να κρατήσουμε ζωντανό το κερί της ελπίδας και κάνουμε ό,τι μπορούμε καλύτερο, δεδομένων των συνθηκών κρίσης και αποξένωσης».
Στο τέλος της Συνάξεως, τον λόγο έλαβε ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας κ. Ιγνάτιος, ο οποίος αναφέρθηκε, με συγκίνηση, στην σημερινή επέτειο, τονίζοντας ότι «η Εκκλησία δε μας ανήκει, αλλά εμείς ανήκουμε σ’ Αυτήν, ως διάκονοι και, κατ΄ επέκτασιν στον Θεό και στον λαό».
Ο Σεβασμιώτατος εξήρε την ενότητα του ιερού Κλήρου στον τόπο μας, αλλά και την ποιότητα των ιερατικών οικογενειών, εξέφρασε την ευαρέσκειά του για το υψηλότατο λειτουργικό επίπεδο των ενοριών, για την φροντίδα και την επιμέλεια των Ναών, για την χρηστή διαχείριση των οικονομικών, ενώ ειδική μνεία έκανε στην ανάπτυξη και την πρόοδο των Ιερών Μονών της Τοπικής μας Εκκλησίας. Τέλος, αναφέρθηκε στο πρόσωπο του Μακαριστού Ιερέως πατέρα του Μαρίνου, κοντά στον οποίο ο ίδιος, αλλά και ο αδελφός του π. Γεώργιος, διδάχθηκαν την τέχνη της ποιμαντικής και την αγάπη για την ενοριακή και εν γένει εκκλ/κή ζωή.
