ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ: «Δεν είμαστε, καταδικασμένοι και γι’ αυτό δεν απελπιζόμαστε»
Να το μεγάλο μήνυμα, της Ανάστασης: Αφού αυτό το υλικό και φθαρτό σώμα, από κατοικητήριο του θανάτου συμμετέχει στην αφθαρσία του Αναστάντος Χριστού, σημαίνει πως και αυτός ο κόσμος, ο υλικός και φθαρτός, ο γεμάτος φρίκη και θάνατο, έχει ελπίδα και δυνατότητα να ξεχειλίσει από ζωή και να αποκαλύψει την παρουσία, τη δύναμη και την αγάπη του Θεανθρώπου Σωτήρα μας. Δεν είμαστε, λοιπόν, καταδικασμένοι και γι’ αυτό δεν απελπιζόμαστε.
ΙΓΝΑΤΙΟΣ, Μητροπολίτης Δημητριάδος
Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί, παιδιά μου εν Κυρίω αγαπημένα,
Μέχρι χθες, ο τάφος έμοιαζε ο τελικός νικητής μίας μάχης, που ο Χριστός μας έδινε ως άνθρωπος, από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε.
Διότι, τι άλλο είναι η ζωή του ανθρώπου από μία διαρκή μάχη με τον θάνατο; Πάνω στο σώμα του παλεύει διαρκώς η υγεία με την φθορά και την αρρώστια. Μέσα στην ψυχή του, παλεύει διαρκώς η πνοή του Θεού με την ροπή προς τα υλικά και τα γήινα. Γύρω του, στις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους, παλεύει διαρκώς η ειλικρίνεια με την υποκρισία και η αγάπη με τον υπολογισμό και την ιδιοτέλεια.
Παντού, όμως, ο ίδιος ο εχθρός, ο ένας και ο μοναδικός: ο Θάνατος. Αυτός μαραίνει το σώμα, αυτός ταπεινώνει την ψυχή, αυτός δηλητηριάζει τις ανθρώπινες σχέσεις. Κάθε υψηλό σχέδιο, κάθε ελπίδα, κάθε προσφορά μοιάζουν να συντρίβονται ενώπιόν του. Ο λίθος, όμως, έχει κυλίσει και ο τάφος είναι κενός.
Δυό χιλιάδες χρόνια τώρα αγωνίζονται οι ισχυροί να αρνηθούν το γεγονός. Κρύβονται πίσω από τη λογική, κρύβονται πίσω από τη συνωμοσία. Κι όμως, η ίδια η λογική τους διαψεύδει: «Μπορεί νεκρός να μεταβάλει ταπεινούς ψαράδες σε ατρόμητους αποστόλους; Μπορεί νεκρός να γκρεμίσει αυτοκρατορίες; Μπορεί νεκρός να μεταμορφώσει τον άνθρωπο, από θηρίο σε άγγελο;», αναρωτιέται ο Ηλίας Μηνιάτης. Αιώνες τώρα, σοφοί και ηγέτες λάμπουν για μία – δυό δεκαετίες και κατόπιν, εξαφανίζονται. Ο Χριστός όμως ζει και το ξέρουν καλά όσοι απαρνήθηκαν για χάρη Του ανέσεις, τιμές, ακόμη και τη ζωή τους.
Το ξέρουν καλά, όσοι άγιοι θαυματούργησαν στο όνομά Του. Το ξέρουν καλά, όσοι προδόθηκαν και εγκαταλείφθηκαν απ ὅλους, αλλά στάθηκαν ξανά στα πόδια τους, όταν ένα χέρι, το χέρι το Aναστημένου Χριστού, τους ξανάδωσε δύναμη, κουράγιο και νέα ζωή. Ο δρόμος από την Βηθλεέμ στον Γολγοθά και από κει στο κενό μνημείο απεδείχθη αλάνθαστος. Όσοι τον περπάτησαν και όσοι τον περπατούν γνωρίζουν πως η διαδρομή αυτή έχει πόνο, έχει μοναξιά, έχει θυσία.
Όσοι όμως επέμειναν, γνωρίζουν πως η υπακοή στον λόγο Του, η πίστη στην δύναμή Του, η εμπιστοσύνη στην αγάπη Του και η συμμετοχή στα πάθη Του είναι εκείνα που εγκαθιστούν Αυτόν, τον Αρχηγό της ζωής, στη ανθρώπινη καρδιά. Από κει, Αυτός γνωρίζει να δίνει κουράγιο στην ψυχή, δύναμη στο σώμα, αγάπη στις ανθρώπινες σχέσεις, ελπίδα στην κοινωνία, προοπτική και συνέχεια μετά το τέλος της επίγειας διαδρομής μας. Διότι, δεν θέλω να λησμονείτε, πως τα «εδώ» και τα «επέκεινα» δεν διαχωρίζονται. Ανέστη ο Χριστός με το δικό Του, επίγειο σώμα. Με αυτό εμφανίστηκε στους μαθητές Του. Μέχρι και τις πληγές Του διατήρησε, για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία, πως αυτό ήταν το ίδιο σώμα που βασανίστηκε, ραπίστηκε, ματώθηκε, καρφώθηκε και κρεμάστηκε άψυχο πάνω στο Σταυρό.
Να το μεγάλο μήνυμα, της Ανάστασης: Αφού αυτό το υλικό και φθαρτό σώμα, από κατοικητήριο του θανάτου συμμετέχει στην αφθαρσία του Αναστάντος Χριστού, σημαίνει πως και αυτός ο κόσμος, ο υλικός και φθαρτός, ο γεμάτος φρίκη και θάνατο, έχει ελπίδα και δυνατότητα να ξεχειλίσει από ζωή και να αποκαλύψει την παρουσία, τη δύναμη και την αγάπη του Θεανθρώπου Σωτήρα μας. Δεν είμαστε, λοιπόν, καταδικασμένοι και γι’ αυτό δεν απελπιζόμαστε. Ούτε το χάος και η διάλυση είναι η αναπόφευκτη μοίρα της ανθρωπότητας. Ακόμη κι όταν όλα δείχνουν πως παραδίδονται στο απόλυτο «τίποτα», εμείς γνωρίζουμε, πως σήμερα, με την Ανάστασή Του, ο Θεός εγκαθίσταται ως νικητής στην ανθρώπινη ιστορία και περιμένει από τις δικές μας επιλογές να ανακαινίσει τα πάντα στο «εδώ» και στο «τώρα».
Αδελφοί μου, σήμερα πραγματοποιείται μία νέα αρχή. Σήμερα παρουσιάζεται μία νέα ευκαιρία. Η φιλανθρωπία του Θεού αποδεικνύεται ισχυρότερη. «Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα. Συγγνώμη γαρ εκ του τάφου ανέτειλε», μας διαβεβαιώνει ο ιερός Χρυσόστομος. Αύριο, ίσως, τα προβλήματα και οι δυσκολίες θα εμφανιστούν ξανά. Γι’ αυτό και πρέπει, η χαρά της Ανάστασης να επεκταθεί σε όλο τον χρόνο.
Ο Χριστός, όμως, δείχνει σήμερα με την ανάστασή Του πως η ζωή ανήκει σε όσους έμειναν στέρεοι στον δρόμο που Εκείνος χάραξε. Μείνετε σ αὐτόν τον δρόμο. Η ανάσταση είναι ένα γεγονός. Ας γίνει και το καθημερινό ζητούμενο όλων μας. Όχι λοιπόν μόνον άγγελμα χαράς, αλλά καθημερινό βίωμα ζωής και αγάπης.
