Την παραμονή της εορτής τελέστηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου. Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. Δαμασκηνός Κιαμέτης.
Ανήμερα της εορτής ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας προεξήρχε της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας και κήρυξε τον Θείο Λόγο, παίρνοντας την αφορμή από τις δύο Ευαγγελικές περικοπές που αναγνώσθηκαν, της Κυριακής και της εορτής. Ο Σεβασμιώτατος παρατήρησε ότι «αυτό που μέτρησε για την θεραπεία της αιμορροούσης γυναίκας ήταν η ακλόνητη πίστη, η εμπιστοσύνη και βεβαιότητα ότι ακόμα κι αν ακουμπούσε το ιμάτιο του Κυρίου, θα θεραπευόταν. Η πίστη της την έσωσε από την θλίψη που της προκαλούσε η ασθένεια. Πολλοί Τον άκουσαν και Τον ακούμπησαν, αλλά δεν θεραπεύτηκαν, γιατί η πίστη τους δεν ήταν βαθειά και απόλυτη στην δύναμη του Χριστού. Αλλά ο Χριστός δεν άφησε ούτε τον Αρχισυνάγωγο να απελπιστεί, μαθαίνοντας ότι το παιδί του απέθανε. Ο Χριστός διαχρονικά μας διδάσκει ότι είναι παρών και μπορεί και νεκρούς να αναστήσει, αφού είναι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου. Πολλές φορές αναζητούμε το θαύμα στη ζωή μας, αλλά δεν είναι αυτό το γεγονός που σφραγίζει τη ζωή μας, αλλά το ότι το όνομά μας, ως Χριστιανοί, έχει γραφτεί στον ουρανό. Αναζητούμε το θαύμα, για να ισχυροποιήσουμε την πίστη μας. Αν έχουμε, όμως, ακλόνητη πίστη στον Θεό, δεν επιζητούμε το θαύμα, που θα εντυπωσιάσει. Ένα πράγμα θέλουμε, να είναι το όνομά μας γραμμένο στους ουρανούς».
Ο Σεβασμιώτατος τόνισε, επίσης, «ότι σ’ αυτή την δύσκολη περίοδο της παιδαγωγίας, που διανύουμε, καλούμεθα να αναμετρηθούμε με την πίστη και την εμπιστοσύνη μας στον Θεό, για να μην απελπιστούμε. Είναι πολύ μεγάλος αυτός ο κίνδυνος για τους ανθρώπους σήμερα. Αυτό, όμως, που έχει την μεγαλύτερη σημασία δεν είναι το φάσμα της αρρώστιας, αλλά να είναι το όνομά μας γραμμένο στους ουρανούς. Αυτή η εγγραφή έγινε την ημέρα της Βαπτίσεώς μας και συνεχίζεται κάθε φορά που μετέχουμε στα Ιερά Μυστήρια και η προσευχή μας γίνεται έκφραση ακλόνητης πίστης και εμπιστοσύνης στον Θεό. Τούτες τις μέρες του πόνου και της αγωνίας, που ο λαός μας θα στερηθεί την Θεία Λατρεία, δεν πρέπει κανείς να απελπιστεί. Όλοι μαζί δίνουμε τη μάχη της ενότητος, έναν αγώνα για την υπεράσπιση της ζωής, δεχόμαστε την παιδαγωγία του Θεού με ταπείνωση και μετάνοια. Ο Θεός θα μετρήσει την πίστη μας σ’ Εκείνον, την ελπίδα μας στη δική Του παρουσία στην ζωή μας και αυτό που θα μείνει, τελικά, θα είναι να καταφέρουμε να έχουμε αγαθή απολογία, ότι αναδεχθήκαμε την παιδαγωγία, ταπεινωθήκαμε, νιώσαμε την αδυναμία μας και στρεφόμαστε σε Εκείνον με αυτοκριτική διάθεση: συγχώρεσε τις αμαρτίες, τα ελλείμματα, τις αστοχίες, ακόμα κι αν δε σταθήκαμε όπως έπρεπε τούτην την περίοδο. Συ γνωρίζεις την αγαθή πρόθεσή μας. Σε εμάς ανήκει η μετάνοια και ζητούμε την συγχώρηση από εσένα που ανέβηκες στον Σταυρό, για να φέρεις τις αμαρτίες μας, όντας αναμάρτητος. Υποσχόμαστε ότι, όταν μας λυτρώσεις απ’ αυτή την δοκιμασία, θα είμαστε πιο συνετοί, πιο ταπεινοί και μετανοημένοι».
Κατά την διάρκεια του Κοινωνικού, αναγνώσθηκε το Μήνυμα της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου για την δοκιμασία της πανδημίας και στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος κάλεσε όλους σε δυνατή προσευχή τούτο τον καιρό, ευχαριστώντας την Αδελφότητα της Μονής, που πρωτοστατεί στο άθλημα της προσευχής και μέσα από τον Ραδιοφωνικό της Σταθμό, διδάσκει, νουθετεί, παρηγορεί και στηρίζει τα πλήθη των Χριστιανών μας στον τόπο μας και σε όλο τον κόσμο.