Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος Δημητριάδος αναφέρθηκε στην Θεία Λειτουργία ως έργο Κλήρου και λαού και στην εμπειρία της ενώσεώς μας με τον Χριστό, μέσω του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Αναφέρθηκε στο συστηματικό έργο του διαβόλου να κρατήσει τον άνθρωπο μακριά από την Θεία Κοινωνία, «για να χάσει την αιωνιότητα και την αληθινή αγάπη».
Στην συνέχεια, αναφέρθηκε στην Ευαγγελική περικοπή της Μελλούσης Κρίσεως, όπου αναλύεται η αρετή της αγάπης, ως το κριτήριο της Κρίσης. «Είμαστε γεννημένοι για τον Παράδεισο», τόνισε ο Σεβασμιώτατος, «από εμάς εξαρτάται, όμως, η κατάκτησή του. Δεν αρκεί μόνο η παρουσία μας στην Θεία Λειτουργία, απαιτείται και η συμμετοχή μας στο Δείπνο της Ευχαριστίας, για το οποίο πρέπει να προετοιμαζόμαστε, μάλιστα, ενόψει του Πάσχα, με αληθινή μετάνοια, εξομολόγηση και νηστεία».
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε τους Πατέρες που εξυπηρετούν Λειτουργικώς την ενορία, μέχρι την ανάδειξη νέου Εφημερίου. Εξέφρασε την αγωνία του για την μείωση του πληθυσμού στην επαρχία, ενώ αναφέρθηκε στον αγώνα της Τοπικής μας Εκκλησίας για την ανανέωση του Κλήρου. Ευχήθηκε να πορευτούμε στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή με την δέουσα πνευματικότητα, αγωνιζόμενοι στο πεδίο της νηστείας και, της αγάπης για τον συνάνθρωπο, προκειμένου να εορτάσουμε επαξίως το Πάσχα.